รู้จัก รู้ใจ ลูกวัยอนุบาล

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน พ่อปอซื้อปากกาเขียนไวท์บอร์ดมาให้พี่ปรางใหม่ ทั้งหมด 3 สี เพราะของเก่ามันแห้งหมดแล้ว เด็กเมื่อได้เห็นปากกาก็ดีใจมากมาย รีบไปลากกระดานมาเลย พร้อมลองปากกาของใหม่ทันที่ พ่อแม่เพิ่งถึงบ้านก็มุ่งหน้าไปที่โต๊ะอาหาร แล้วก็นั่งทานข้าวเย็นกันสองคน ลูกก็เล่นไป เขียนไป .. สักพัก พ่อปอเหล่ไปเห็นว่า เด็กเพลิดเพลินมาก เขียนมือ เขียนเสื้อ เขียนกางเกง ด้วความที่่คุณพ่อเธอ เป็นคุณชายสะอาด ถึงสะอาดมาก ก็เลยเริ่มส่งเสียงไปบอกลูกสาวว่า "ไม่เขียนมือ ไม่เขียนเสื้อนะลูกนะ" .......................................... พอสิ้นเสียงพ่อ เด็กน้อยก็เขียนเพิ่มเลยในทันที เท่าั้นั้นหละ…

ทุกครั้งที่ไปเรียนครูพบ ตอนเลิกเรียน ครูพบจะถามว่า "วันนี้ได้อะไรไปบ้าง" เมื่อวานเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เรียนครูพบ ก็มีคำถามตบท้ายว่า ได้อะไรจากการเรียนครั้งนี้บ้าง ก็ตอบกันในวงกันไป แต่จะบอกว่า มันสั้นไป มีอะไรอยากจะบอกครูพบอีก มาบอกไว้ทางนี้แล้วกัน ไม่รู้ว่าครูพบจะได้แวะมาไหม ? .............................. ได้ความ "เข้าใจ" ลูกและเด็กอื่น ๆ มากขึ้น เข้าใจ คือ เข้าไปในใจ ไม่ใช่ แค่รู้แล้ว แต่ครูพบสามารถทำให้ "เข้าไปในใจของคนเป็นแม่ได้" ถึงแม้ว่าจะ ทันบ้าง ไม่ทันบ้าง…

ได้วิทยายุทธไม้เด็ดจากครูพบมาอีกกระบวนท่า ซึ่งหลังจากได้นำมาใช้แล้ว เวิร์กมากค่ะ นั่นคือ การแสดงตัวเป็น "พวกเดียวกัน" กับลูก มันคือการแสดงความเข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็น ลูกรู้สึก จะช่วยทำให้ลูกรู้สึกว่า ไม่ว่าจะัยังไง แม่ก็อยู่ข้าง ๆ ลูกเสมอ แม้ว่ามันคือ อารมณ์ที่ดี อารมณ์ไม่ดี ลูกทำดี ลูกทำไม่ดี ซึ่งในความเป็นจริงก็แบบนั้นนะ แต่ว่า ... การเข้าข้าง คือการทำให้ลูกรู้สึกว่าเราเข้าใจและพร้อมจะรับฟัง แต่ไม่ได้เข้าข้างด้วยการเชียร์หรือว่าสนับสนุนทุกอย่างที่ลูกทำนะ ........................................ เวลาลูกเล่นซนแล้วเจ็บ แม่ก็คุยกับลูกว่า เจ็บตรงไหน เจ็บมากไหม…

สิ่งที่คนเป็นแม่ทุกคนรู้ดี แต่เหมือนบางทีก็ไม่ได้คิดอะไรเยอะ นั่นคือ เรานี่หละคือผู้กำหนดทิศทางชีวิตลูก รู้นะ .. ว่าเราเป็นอย่างไร ลูกก็จะเป็นอย่างนั้น เชื่อว่าทุกคนรู้ แต่น่าจะมีอย่างนึงที่ทุกคนอาจจะ นึกไม่ถึง ว่า อีกอย่างนึงที่เราควรจะต้อง ตระหนักให้มากเลย คือ เราอยากให้ลูกเรามีชีวิตอยู่ในลักษณะไหน เมื่อเราไม่อยู่แล้ว ความจริงที่จะต้องเข้าใจคือ พ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า เราอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอก อย่างมากก็อยู่ได้แค่ ตลอดชีวิตเรา วันที่ไม่มีเราแล้ว .. คุณอยากให้ลูกอยู่แบบไหน เป็นอย่างไร หรือวันที่เราไม่มีพลังพอที่จะ หนุนหลังให้เค้าได้แล้ว เค้าจะเดินไปข้างหน้้าแบบไหน ....................................…

การไปเรียนครูพบ ทำให้มีอะไรมากมายที่กลับมาเปลี่ยนแปลงระบบในบ้าน แล้วบทเรียนสำหรับสัปดาห์นี้คือเรื่องการฝึกวินัย จะบอกว่าเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับบ้านนี้ เพราะไม่เคยทำได้เลย แต่วันนี้ไปเอาวิชาจากครูพบมาแล้ว แม่ยุ้ยยืดอก พกกระบวนท่า ลุยแน่นอน !!!! ว่าแต่ว่า ก่อนจะฝึกวินัยได้ เราต้องรู้ก่อนว่า วินัยคืออะไร ? ฟังดูเหมือนคำนี้ คุ้นมาก ได้ยินบ่อยมาก แต่แม่อย่างฉันเข้าใจมันยังไงหว่าเนี้ย เ้ข้าใจว่ามันคือสิ่งที่ต้องทำ และต้องทำ ไงก็ต้องทำ เหมือนเป็นหน้าที่ ครูพบให้คำจำกัดความของคำว่า วินัยไว้ว่า "ความสามารถในการควบคุมตัวเองให้ทำในสิ่งที่ต้องทำ และควบคุมตัวเอง ไม่ให้ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ"  เออเนาะ กระจ่างขึ้นเยอะ…

หลังจากเรียนรู้เรื่อง "เวลาคุณภาพ" มาแล้ว ซึ่งเวลาคุณภาพคือเวลาที่เราจะต้องอยู่กับลูกทั้งตัวทั้งใจ แล้วก็ทำกิจกรรมที่ลูกอยากทำ เป็นในสิ่งที่ลูกอยากให้เราเป็น ล่าสุด สัปดาห์นี้ บ้านนี้ยิ่งรีบฉกฉวยเวลาคุณภาพในแต่ละวันกันน่าดู เพราะพอยิ่งรู้ว่า เด็กอายุ 6 ขวบจะมีน้ำหนักสมองเป็น 90% ของผู้ใหญ่ เลยทำให้ แม่อย่างฉันกลับมาคิดว่า ทุกวันนี้ฉันให้เวลากับลูกมากแค่ไหนเนี้ย ......................................... แค่การเล่นด้วยกัน หรือว่าทำ Floor time เล่นสมมติ อ่านนิทาน ก็ทำให้ลูกมีความสุข และเซลส์สมองได้พัฒนาไปด้วย ตอนนี้ใช้เวลาคุณภาพกับลูกอยู่ 2 ช่วงเวลาในหนึ่งวันคือ…

หลังจากที่แม่ยุ้ยไปอบรมครูพบ เกี่ยวกับจิตวิทยาเด็ก ก็ได้อะไรดี ๆ มามากมายหลายต่อหลายอย่าง ไม่ว่าจะการรู้จักวิธีดึงส่วนดี และชื่นชมลูก หรือว่าการทำงานอารมณ์ กับเด็ก และต่าง ๆ นานาอีกมากมาย จนเอามาใช้ได้ทั้งกับพ่อและลูก .......................................... สัปดาห์นี้ เรียนเรื่อง ตารางดาว หรือวิธีการจูงใจให้ทำพฤติกรรมพึงประสงค์ โดยใช้การชื่นชมและให้รางวัล ซึ่งแม่ยุ้ยเคยลองแล้วนะ ตารางดาวเนี้ย ปรากฎว่า พี่ปรางตอบเลยว่า ไม่เห็นอยากได้ดาวเลยนิคุณแม่ - -" วันนี้ได้ไปเรียนถึงวิธีการของ ตารางดาวจากสุดยอดครูอย่างครูพบมาแล้ว นั่นคือ เราจะต้องเริ่มจูงใจให้เด็กสนใจในรางวัลของเราก่อน…