ถึงแม้ฉันจะไปไหนมาไหนก้อหลงทางสม่ำเสมอ หลงมาแล้วทั้งในประเทศและนอกประเทศ  วันนี้ฉันเลยนึกถึงเพื่อนเดินทางที่ไปกะฉันทุกที จะหลงกี่ที เดินวนกี่หนก้อไม่เคยบ่นให้ได้ยินสักกะที  ไม่ใช่ปอหรอกนะ อย่าเพิ่งสรุป เพราะปอน่ะตัวบ่นเลยหละจาบอกให้

รองเท้านั่นเอง .. และก้อรองเท้าเนี้ยหละที่ทำให้ฉันน้อยเนื้อต่ำใจในบุญวาสนา เป็นคนไม่ค่อยมีรองเท้า เพราะหาซื้อได้ยาก สาเหตุก้อคือ เท้าเล็กมาก ๆ บางทีไปลองเสียเกือบครึ่งร้าน ใส่ไม่ได้เลยสักคู่  แบบที่ชอบก้อไม่มีเบอร์ อันนี้หละประเด็นหลักที่เจอประจำ รองเท้าบางประเภทฉันไม่มีสิทธิ์ได้เลือกแบบเลยด้วยซ้ำ เพราะมีแค่ไม่มีกี่แบบที่มีเบอร์เล็กสุดที่ฉันสามารถใส่ได้

เวลาจาซื้อรองเท้า ตอนที่จะให้พนักงานไปหาเบอร์มาให้ ฉันไม่ต้องจำเป็นตัวเลขเลยนะ บอกไปเลย " เบอร์เล็กสุดค่ะ" บางทีเบอร์เล็กสุดแล้วก้อยังมีพื้นที่เหลือให้จิ้งจกเข้าไปนอนหงายท้องได้เลยนะ 

ฉันไม่เคยมีรองเท้าคู่ละ 199 แบบที่ใคร ๆ เค้าซื้อใส่กันสวย ๆ เบื่อเมื่อไหร่ก้อทิ้งแบบไม่ต้องเสียดาย ด้วยเหตุผลที่บ่นให้ฟังไปแล้วว่า ไม่มีเบอร์ ไม่ใช่เพราะหัวสูงหรอกนะ

น้อยใจเล็ก ๆ เวลาซื้อรองเท้าอีกเรื่อง คนอื่นซื้อราคาเท่ากัน ได้คู่ใหญ่กว่าตั้งเยอะ ทำไมนะทำไม เงินฉันก้อจ่ายเท่ากะเค้า ได้อันเล็กกว่าเพียบเลย เคยบ่นแบบนี้ให้แม่ฟัง รู้มั้ย ?? แม่ตอบกลับมาว่า "จาซื้อคู่ใหญ่ก้อได้นะ ใครเค้าว่าเธอหละ" แล้วแม่ก้อขำ ขำแบบ แน่จริงซื้อดิ ซื้อเลย แล้วก้อไม่แน่นิหว่า ทำนองเนี้ยเลยอ่ะ

เดือนนี้ถือว่าผลบุญที่ทำไว้มีเยอะเพราะฉันสามารถซื้อรองเท้าใหม่ได้ถึงสองคู่ในเดือนเดียวกัน ตั้งแต่เกิดมาเนี้ยครั้งแรก เดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จักรองเท้าคู่ใจทั้งหมดที่มีกันดีกว่า

ไนกี้คู่เก่าแก่

คู่นี้เป็นรองเท้าผ้าใบคู่เก่าแก่ที่สุด อายุอานามก้อ 5 ปีแล้วนะ และรักมากที่สุดตั้งใจว่าจะไม่ทิ้ง เพราะปอซื้อให้ เนื่องจากอยากออกกำลังกายหลังเลิกงาน เลยต้องไปหารองเท้าผ้าใบ กว่าจาซื้อได้ เดือนอยู่หลายวันเลยนะ ตอนนี้ก้อยังใช้อยู่ ไปมาสองประเทศ กะอีกหกจังหวัดแล้ว

พีน่าแสนมอม

คู่นี้ซื้อเพราะเซลส์และมีเบอร์เลยจริง ๆ ชอบรองเท้าสีขาว แต่ไม่ค่อยชอบซักไม่รู้ทำไม .. ดูมันขลังดีนะมอมพอหอมปากหอมคอน่ารักจาตายเนอะ

แอ็ดด้า สีโดน !!

คู่นี้ซื้อเพราะใช้ได้หลายสถานการณ์ .. จาไปสิงค์โปร์อยากมีรองเท้าที่ไม่ต้องปิดมิดชิดแต่ดูไม่สบายจนเกินไป ก้อเลยซื้อคู่นี่ ชอบสีมาก ๆ เหลืองดีจัง  จำได้เลยว่าคนขายรองเท้าคู่นี้เป็นคนขายที่มาทำงานใหม่วันนั้นวันแรก และเนี้ยก้อเป็นรองเท้าคู่แรกที่เค้าขายได้ เค้าดีใจใหญ่เลย ฉันก้อดีใจเพราะหาเบอร์ได้

ST. Jame ใหม่ล่าสุด

คู่นี้ซื้อเพราะทนคู่เก่าไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ... และโชคดีที่มีเบอร์พอดี แต่ขนาดเบอร์เล็กสุดนะ ยังหลวมเลย แต่ก้อจะเอา เพราะคู่เก่ามันเกินจาทน เลยได้รองเท้าหลวมเล็กน้อยมาใส่

ST. Jame คู่เก่า

คู่นี้ทำกับเจ็บแสบมาก กัดตั้งแต่วันแรกที่ซื้อมา จนวันสุดท้ายที่จะเลิกใส่เลยนะ เรียกว่าเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ คือ ถึงที่สุดแล้ว ทนไม่ไหว เลิกใส่ดีกว่า

ตาโบ๊ะ สีส๊วยสวย

ใหม่เหมือนกัน .. อยากได้มานานแล้ว แต่หาเบอร์ไม่ได้ ไปเดินเล่นเซ็นทรัลสีลม มีเบอร์ S ก้อเลยซื้อเลย ใส่ไปบ้านใครก้อต้องมีคนถามว่า รองเท้าใครเนี้ย หลานปอแซวว่า ซื้อรองเท้าลดอายุเหรอเนี้ย

เคยได้ยินเค้าเปรียบความรักกับรองเท้า  ฉันคงเป็นพวกหาคู่ยากเพราะเงื่อนไขทางธรรมชาติแน่เลย

แต่เจ้าของรองเท้าคู่นี้.. ก้อสามารถข้ามเงื่อนไขทางธรรมชาติเหล่านั้นมาได้ เลยทำให้มี เท้าสองคู่ไปด้วยกันทุกที และจะไปด้วยกันทุกสถานการณ์ด้วยหละ

ขอโทษถ้าดูไม่สุภาพ .. ที่ปอไม่ได้โกนขนหน้าแข้งก่อนออกอากาศ

27 พ.ย. 2546

เวลา 21:32 น.