ไปยืนเกาะตู้โชว์ร้านทำดอกไม้ ดูฝีมือคนสอนที่เค้าทำขายอยู่ ดูทีไรก้อรู้สึกอยากทำได้แบบนั้นบ้างจังเลย เฮ้อ .. ต้องใช้กำลังภายในขนาดไหนกันนี่  เอาน่าตั้งใจเสียขนาดนี้แล้ว ได้ดีหรือไม่ค่อยว่ากัน ลองทำดูสักตั้งก่อน แล้วเราสองคนก้อตกลงกันได้ว่า เราจะลองทำ "ดอกเบิร์ดออฟพาราไดซ์"  อีกสักอย่างนึง

ดอกนี้ปอช่วยทำ ช่วยระบายสี สาธิตวิธีทำอย่างผู้เชี่ยวชาญปานนั้น เดี๋ยวลองดูผลงานเอาเองแล้วกันนะ กระถางแรก ออกมาแบบที่เห็น

เป็นงัย พอไหวมั๊ยเนี้ย

อันนี้ดอกสองสีที่ทำไว้คราวก่อนงัย สีแห้งแล้ว

เราสองคนยังคงเดินหน้าสำหรับการทำดอกไม้ต่อไป เพราะฉันว่ามันทำให้ฉันเครียดน้อยลง ลืมเรื่องปวดหัวที่ทำงาน และผู้คนรอบข้างไปได้เยอะเลยทีเดียว ... ถือว่าเป็นกิจกรรมบำบัดสำหรับฉันนะเนี้ย คือทำแล้วเราหายปวดหัว หายกังวล และเอาความใส่ใจมาใส่ใจกับสิ่งที่เราทำมากกว่าอย่างอื่นที่

แต่ฉันมัวแต่ทำดอกไม้ .. จนลืมส่งต้นฉบับน่ะซิ  แย่เลยเรา แต่ก้อผ่านพ้นไปด้วยความทรมานที่จะสอนให้ฉันจัดเวลาของตัวเองให้ดีกว่านี้ คราวนี้รอดตัวไปได้ แต่คงจะไม่มีคราวหน้าแล้ว ฉันต้องแก้ไขเรื่องนี้ ไม่งั้นจะไม่มีคอลัมน์ให้เขียน  เดี๋ยวจาไส้แห้งกว่าเดิม

พักนี้มีเรื่องของให้คิดอยู่เหมือนกัน แต่เรื่องนี้ทำให้เราสองคนได้หันหน้าปรึกษาและช่วยกันคิด บางทีภาวะความเป็นผู้ใหญ่จะเกิดขึ้นเมื่อเรามีเรื่องให้คิดเนี้ยหละ  ถึงจะปรึกษากันบ้าง เถียงกันบ้าง แต่ท้ายสุดเราก้อพยายามจะหาข้อสรุปที่ดีที่สุดสำหรับครอบครัวเล็ก ๆ ของเรานินา  ภาระและความรับผิดชอบที่มากขึ้น จะทำให้เราสองคนรู้จัก "หน้าที่" ของตัวเองในบทบาทของครอบครัวมากขึ้น อีกหน่อยเราจะต้องมีระเบียบวินัยในหลาย ๆ เรื่อง และจะต้องลำบากกว่านี้ อาจจะไม่ได้อะไรอย่างใจที่อยากได้ เพื่อแลกกับการสร้างฐานะ และความมั่นคงในครอบครัว  เราสองคนกำลังจะเริ่มสร้างสมบัติชิ้นแรกของครอบครัว อีกหน่อยเราคงจะได้เรียนรู้คำว่า "เสียสละ" เพื่อส่วนรวม ส่วนเล็ก ๆ ตรงนี้มากกว่าเดิม

ฉันรู้อยู่แล้วว่าเราจะต้องเจอกับความลำบากใจการต้องบังคับตัวเองให้มีวินัยในการใช้เงินมากขึ้น เตรียมใจไว้แล้วเสียตั้งแต่วันนี้ .. ต้อง อดทน อดออม เพื่อส่วนรวมเล็ก ๆ ก้อคือเราสองคนนั่นหละ ไม่ได้ทำเพื่อใครที่ไหนเลย

บทเรียนที่สอง สำหรับคำว่า "ชีวิตครอบครัว" กำลังจะเริ่มขึ้น หลังจากที่เราสองคนผ่านบทเรียนบทแรกไปได้สักพักในเรื่องของการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันแล้ว มันเป็นธรรมดาที่ชีวิตจะต้องมีบทเรียนมากขึ้นในทุก ๆ วัน สำหรับความคิดฉันในวันนี้ เวลาเปลี่ยน คนต้องเปลี่ยน .. เพราะทุกอย่างรอบตัวไม่เคยอยู่กับที่ เราต้องปรับตัวตามมากกว่า เพราะเราต้องโตขึ้นในทุก ๆ วัน  จริงมั๊ย ??

ปล. ใครที่มาจองสีไว้สำหรับของชำร่วยเนี้ย ... จะพยายามนะจ๊ะ คือว่ายังคงยืนยันคำเดิมนะ ว่าเชิญแขกเท่าของชำร่วยที่ทำได้ อย่าลืมแวะมาจับจองกันไว้ล่วงหน้า อิอิ แต่กว่าจะได้แต่งคงอีกนานโขอ่ะ .. เนี้ยทำของชำร่วยตั้งหลักไว้แต่เนิ่น ๆ จะได้ไปกันครบทุกคน เอิ๊ก เอิ๊ก

14 ธ.ค. 2546

เวลา 22:40 น.