การค้นหาความเป็นตัวเอง ไม่ใช่เรื่องง่าย ซึ่งหากคิดดี ๆ มันคือ ตัวเราเอง แท้ ๆ ทำไมเราถึงไม่รู้จัก จริง ๆ เราควรจะต้องรู้จัก ตัวเอง ดีกว่าใคร ๆ ซิ   ทำไมหลายคนถึงยังสับสนในสิ่งที่ตัวเองเป็น และสิ่งที่ตัวเองทำ ฉันไม่รู้ว่าใครรู้สึกแบบนี้รึเปล่า ?? แต่ฉันยอมรับว่าฉันเคยเป็น

ฉันค่อย ๆ พบคำตอบทีละเรื่อง .. และวันนี้ฉันก้อได้พบเพิ่มขึ้นอีกเรื่อง .. และการคิดครั้งนี้ของฉันมันทำให้ฉันรู้สึกว่า ถ้าฉันตัดบางเรื่องออกไปได้ สมองฉันจะเหลือที่ว่าง ที่จะเอาไปประมวลผลเรื่องอื่นที่จำเป็นต่อชีวิตฉันได้มากกว่านี้ ซึ่งกิจกรรมมากมายที่ฉันทำอยู่ มันมีอะไรให้ฉันคิดมากพออยู่แล้วหละ ทำไมฉันไม่ไปคิดเรื่องพวกนั้น แทนที่จะมานั่งใส่ใจกับการกระทำของคนรอบข้างบางคน

การใส่ใจในความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องดีนะ แต่วันนี้ฉันค้นพบว่าเราควรใส่ใจคนที่เข้าใจเราจะดีกว่า และสำหรับคนบางประเภทที่ไม่รู้จักเปิดใจยอมรับ ไม่ว่าจะข้อเสียของตัวเอง หรือข้อดีของคนอื่น ฉันไม่จำเป็นต้องไปสนใจออกความคิดเห็นหรือเป็นห่วงเค้าเลยสักนิด เพราะความหวังดี มันจะกลายเป็น ความว่างเปล่าไปในภายหลัง ดีไม่ดี อาจจะกลายเป็นอย่างอื่นด้วยซ้ำไป หันมาแคร์ความรู้สึกตัวเองให้มาก ๆ จะดีกว่านะ วันนี้ความคิดฉันเปลี่ยนไป เวลาเปลี่ยนไป ฉันยอมรับอย่างเต็มปากว่า ฉันเปลี่ยนไป

เมื่อก่อนฉันศรัทธาในความมั่นคง ในคำว่า คงเดิม แต่สำหรับบางเรื่องก้อคงจะพอ ไม่ใช่ทุกเรื่อง เพราะถ้าความมั่นคง หรือคำว่า คงเดิม มันทำให้ฉันติดอยู่กับเรื่องเก่า ๆ หรือความอึดอัดใจแบบเดิม ๆ ฉันคิดว่าฉันเปลี่ยนไปตามเหตุการณ์ที่มันวิ่งเข้ามาจะดีกว่า

การแคร์ความรู้สึกตัวเองมากขึ้น สำหรับฉันมันคือการเรียนรู้ที่จะปล่อยวางความรู้สึกจากสิ่งรอบข้าง หรือคนรอบตัวมากขึ้น แต่ในสายตาคนรอบตัวบางกลุ่มอาจจะมองว่าฉันเห็นแก่ตัว ไม่รู้เหมือนกันว่า มันคือภาวะของวัยและความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น หรือ ว่าความเห็นแก่ตัวที่เพิ่มขึ้นกันแน่

ฉันไม่สนใจ .. ฉันสนใจแค่ว่า ฉันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนกับการที่ฉันเป็น และฉันก้อยังรักษาหน้าที่ที่มีได้ รวมถึงหน้าที่ใหม่ในเพิ่มขึ้นมาพร้อมกับชีวิตครอบครัวที่มีด้วย  คนสำคัญในชีวิตยังคงเท่าเดิม ถึงแม้คนรอบตัวจะลดลง และคนที่รักฉัน ก้อยังรักฉันเหมือนเดิม ก้อโอเคแล้วหละ

16 ธ.ค. 2546

 เวลา 20:31 น.