เพิ่งวางสายจากแม่ไปเมื่อกี้เอง
แม่บอกว่า วันก่อนแม่คุยกะปอ
แม่กะปอคุยกันว่า มีครั้งไหนมั๊ยน๊า..ที่ยุ้ยจะไม่ลืมอะไร

ประโยคนี้ของแม่ทำให้ฉันตอบกลับไปว่า
ก็ลืมได้ทุกครั้งหละ .. เนี้ยแสดงว่าเป็นตัวจริง

เลยทำให้นึกถึง..วีรกรรมการลืมของตัวเองขึ้นมา
คืนก่อนวันแต่งงาน .. ฉันต้องไปรับชุดแต่งงานที่ร้าน
แล้วก็ไปพักที่โรงแรมริเวอร์ไซด์ ..
เรานัดช่างว่าจะไปรับชุด .. และคุยเรื่องแผนผังโต๊ะจีน
ฉันก็เตรียมตัวออกจากหอก่อนล่วงหน้านะ .. เตรียมตัวนะ ขอย้ำ
แวะไปทานข้าวที่โรบินสันรัชดากันก่อน
และก็แวะไปซื้อเนคไทน์ให้ปอใหม่ เพราะปออยากผูกสีแดงมากกว่า
ก็เลยไปเดินเลือกดูกันก่อน ..

อย่างแรกที่ลืมคือ .. ถุงเท้าปอ .. แต่ก็ดีที่นึกขึ้นไว เลยซื้อที่โรบินสัน

พอทานข้าวเสร็จแล้ว กำลังจะเตรียมไปรับชุดที่สีลม
ฉันก็นึกได้ว่า .. ฉันลืมเสื้อเชิ๊ตสีขาว ที่ปอต้องใส่วันงาน

อย่างที่สองแล้วนะ ... เสื้อเชิ๊ตของปอ ..

ก็เลยย้อนกลับไปเอาที่ห้องอีกรอบ ..
แล้วก็รีบไปรับชุด .. แล้วฉันก็นัดเพื่อนไว้ที่โรงแรม
เพราะเพื่อนจะไปค้างเป็นเพื่อน ..
พอไปถึงโรงแรม .. ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองลืมอะไรอีกแล้ว

อย่างที่สาม ..ฉันลืมชุดของ Flower girl ..

เพื่อนเลยต้องขับรถพาฉันกลับมาที่หอที่รัชดาอีกรอบ
เพื่อนฉันก็เปรย ๆ ว่าดีนะที่ย้ายที่จัดงานจากสัตหีบมาเป็นลานพระรูป
ถ้าเกิดจัดงานที่สัตหีบหละก็ เค้าคงต้องขับรถหน้าตั้งพาฉันมาเอาของแน่ ๆ

ทีนี้เพื่อนทั้งสองคนขึ้นมาบนห้องเลยนะ
ช่วยมาเปิดตู้ดู เผื่อว่าฉันจะลืมอะไรอีก ..
แล้วทุกคนก็ย้ำว่า .. นิ ๆ นึกให้ดี ๆ นะ จะแต่งงานพรุ่งนี้เช้าแล้วนะ

นั่นขนาดวันแต่งงานนะ .. ฉันก็ยังลืมได้ตั้งหลายอย่าง

ที่แม่เปรย ๆ วันนี้เพราะฉันลืมกล้องปอไว้ที่บ้านแม่
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วแวะไปบ้านมา .. ก็ลืมของทิ้งไว้

อาทิตย์ที่แล้วแม่สั่งให้เอาทะเบียนรถไปต่อบัตรผ่านฐานทัพ
ฉันก็ลืม .. อีกหน่อยฉันจะเป็นโรคสมองเสื่อมมั๊ยนะ ..

แต่ถ้าไม่ลืม .. ปีหน้าวันที่ 23 มค. 49
ฉันอยากมานั่งทานข้าวร้านขนาบน้ำอีกครั้ง
เพราะก่อนแต่งงาน บอยกะแดงพาฉันกะปอไปทานข้าวที่นั่น
คงเป็นการฉลองสละโสดแบบเหนื่อย ๆ
เพราะขับรถย้อนไปเอาของหลายตลบเหลือเกิน

ไว้ปีหน้าจะชวนบอยกะแดงไปกินร้านนี้อีก .. ถ้าไม่ลืมนะ

18 ก.พ. 2548

เวลา 22:21 น.