ต่างคนต่างมีแก้วเป็นของตัวเอง
และทุกคนก็พยายามจะหาน้ำมาใส่แก้วของตัวเอง
บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหาน้ำมาใส่ให้ปริ่มแก้วตลอดเวลา

แก้วของแต่ละคนขนาดไม่เท่ากัน
สัดส่วนของน้ำในแก้วของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน
บางคนต้องการมีแก้วใบโต และต้องการน้ำปริ่มแก้ว
บางคนพอใจแค่แก้วใบย่อมและน้ำแค่ครึ่งแก้ว

การพยายามจะเพิ่มขนาดของแก้ว และปริมาณน้ำ..ก็มีเรื่อย ๆ
บางคนก็เพิ่มขนาดแก้วได้ทุกขณะที่เกิดความอยากได้อยากมี
แล้วก็ทุ่มเท พากเพียรหาน้ำมาใส่แก้วของตัวเองได้

ไม่มีคำตัดสินว่าแก้วขนาดไหนดีที่สุด และน้ำแค่ไหนจะดีที่สุดเช่นเดียวกัน
แก้วใบแค่ไหน .. น้ำมากน้อยแค่ไหน
จะดีหรือไม่ดี .. จะพอหรือไม่พอนั้น
ขึ้นอยู่กับเจ้าของแก้ว และความพยายามในการหาน้ำมาใส่แก้ว
ซึ่งแต่ละคนมีไม่เหมือนกัน

อย่าเอาแก้วของตัวเองไปเปรียบเทียบกับแก้วคนอื่น
อย่าพยายามเอาน้ำของคนอื่นมาเป็นน้ำของตัวเอง
และ..อย่าเอาขนาดของน้ำและแก้วของตัวเองไปตัดสินคนอื่น

ฉันพยายามจะกำหนดขนาดแก้วของตัวเองให้คงที่
รวมทั้งการกำหนดอัตราการเติบโตของแก้วให้ดี
ไม่โตเร็วจนต้องเหนื่อยมากเกินไปในการหาน้ำมาใส่
ฉันกำลังหาขนาดแก้วที่คงที่ ที่พอเหมาะสำหรับชีวิตฉัน
เพราะฉันรู้ตัวเองดีว่า .. ฉันเสพความสุขมากกว่าเสพปริมาณน้ำเยอะ ๆ
ฉันยอมทำหลาย ๆ อย่างเพราะฉันสุขใจที่จะทำ
แต่ฉันจะไม่ยอมทำหลาย ๆ อย่างที่ไม่อยากทำเพื่อแลกกับน้ำที่จะเยอะขึ้น

ฉันอาจจะแปลก..ในสังคมของคนถือแก้วใบโต น้ำปริ่มแก้ว
ฉันอาจจะเป็นเด็กโง่ที่ไม่อยากได้ commission เยอะแยะ
ฉันอาจจะดูประหลาดที่ไม่อยากทำงานมากมายเพื่อเงินเดือน

เพราะฉันรู้สึกว่า ชีวิตฉันไม่ได้ต้องการเงินเดือนเพียงอย่างเดียว
ฉันไม่ได้มีความสุขเพราะมีเงินเยอะแยะ .. เพราะที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็พอแล้วนะ
ไม่อยากมีเงินเยอะ .. แล้วไม่มีเวลาอยู่กับครอบครัว
ไม่อยากทำเงินให้โรงพยาบาลไปใช้สบายใจ

กำลังลองนั่งคิด .. ว่าแก้วน้ำของตัวเองจะขนาดสักเท่าไหร่ดีน๊า

23 พ.ค. 2548

เวลา 12:14 น.