ฉันกำลังคิดว่า ตัวเองต้องตั้งกติกาให้กับตัวเองบ้างแล้ว
ซึ่งกติกาเหล่านี้จะเป็นประโยชน์กับตัวฉันเองทั้งนั้น
และคงต้องมีการขีดขอบเขตในหลาย ๆ เรื่องให้ชัดเจน
เพื่อที่จะทำให้กติกาที่คิดจะตั้งมันเป็นไปได้

อย่างแรก.. ฉันจะไม่หอบงานกลับมาทำที่บ้าน
ฉันจะทำงานให้เต็มเวลา .. เข้าและออกจากออฟฟิตตรงต่อเวลาทุกวัน
ฉันจะทำงานเกินเวลาเลิกงานวันละชั่วโมง ..
ซึ่งอันนี้ฉันยอมที่จะทำงานเกินเวลาตรงนี้ เพื่อให้งานที่มีมันไม่ค้าง
และก็คงจะต้องยอมสละเวลาเพียงแค่วันละชั่วโมงหรือสองชั่วโมง
จะเลิกสละเวลาวันละสี่ห้าชั่วโมงในทุกวันทำงานให้กับการทำงาน
เพราะผลที่ได้ คือ งานเสร็จทันเวลาทุกครั้งไป แต่ฉันเองน่ะจะแย่
มันคงดีกับแค่ระยะสั้น .. ฉันเลยคิดว่า ถ้าจัดการเวลาเสียใหม่
เพื่อที่จะให้มันดีกับระยะยาว .. ซึ่งผลจะเป็นอย่างไร
คงจะต้องลงทำตามกติกาข้อแรกนี้ดูสักระยะ แล้ววัดผลกัน

ก้าวเข้าบ้านแล้วจะไม่มีงานตามหลังมาแล้ว
เพราะฉันคงต้องทำหน้าที่ในบ้านต่อไป ..

อย่างที่สอง ... ฉันต้องบังคับตัวเองออกกำลังกายทุกวัน
คงเพราะด้วยขอบเขตของหลาย ๆ เรื่องมันทับซ้อนกัน
จนฉันหลงลืมการดูแลสุขภาพตัวเอง
ซึ่งมันเป็นเรื่องสำคัญนะ .. ต่อไปนี้จะไม่ลืมดูแลตัวเองแล้วหละ
ฉันจะต้องออกกำลังกายทุกวัน วันละ 30 นาทีเป็นอย่างน้อย

ตอนนี้ฉันจะหยุดกินยาหลาย ๆ อย่างที่หมอเคยให้กิน
ฉันจะลองหันมาใช้วิธีดูแลตัวเอง เพื่อรักษาอาการหลาย ๆ อย่าง
ซึ่งหมอบอกว่าถ้าฉันดูแลตัวเองดี ๆ ฉันจะดีขึ้น
ดีขึ้นโดยไม่ต้องกินยา .. ฉันก็จะลองดู

อย่างที่สาม ... ฉันจะมีเวลาให้ครอบครัวเหมือนเดิม
ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา .. ฉันทำงานจนลืม
ลืมว่าจะต้องจัดเวลาโทรไปหาแม่ทุก ๆ วันเหมือนที่เคยทำ
ฉันลืมไปว่า การละเลยในเรื่องเล็ก ๆ บางเรื่องที่ควรทำ
มันมีผลกับคนรอบตัว .. ฉันควรทำให้เหมือนเดิม

แม่มีคนเดียว .. ฉันรู้สึกผิดถ้าตัวเองจะหลงลืมและละเลยข้อนี้
ฉันคิดว่า มันไม่ช้าไปที่ฉันจะย้อนกลับมาคิดเสียใหม่
ไม่ว่าจะทำงานแค่ไหน .. ก็ต้องไม่ลืมคนที่บ้านเด็ดขาด

เมื่อคืนแม่บอกว่า .. คนที่อยู่กับเราทั้งชีวิตคือครอบครัว
จะทำอะไรก็ขอให้นึกถึงใจคนในครอบครัวก่อนสิ่งอื่นใด

บางทีการลอง balance ทุกอย่างให้ได้ที่
มันน่าจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับทุกด้าน
ตอนนี้ฉันกำลังพยายามจะ balance ทุกอย่างด้วยสันติวิธี
แต่ทุกอย่างก็ต้องอยู่บนพื้นฐานของความสุขนะ
ทำทุกอย่างที่มีความสุขและอยากทำ .. 

28 พ.ค. 2548

 เวลา 12:10 น.