ฝัน ไม่เคยจางหาย
แม่ยุ้ย เป็นเด็กมาจากครอบครัวหย่าร้าง
ไม่เคยมีชีวิตอยู่พร้อมหน้า พ่อแม่ลูก
เรียนสายอาชีพ เพราะแม่ไม่ได้ร่ำรวย
เรียน ปวช ปวส และสุดท้ายมาสอบเข้า
พระจอมเกล้าได้ในระดับ ป.ตรี
จบมาพร้อมเกียรตินิยม ด้าน IT
ทำงานพิเศษหลังเลิกเรียน ปิดเทอม
แถมใช้บริการกองทุนกู้ยืมเรียนด้วย
(ใช้หนี้หมดแล้ว ตั้งแต่ก่อนจะแต่งงาน)
ทำงานมาหลายตำแหน่งด้าน IT
ตำแหน่งสุดท้าย System Engineer
ดูแลออกแบบระบบคอมพิวเตอร์
ในส่วนของ Hardware
สิ่งที่ค้นพบในตัวตั้งแต่เด็กคือ
ชอบเขียนหนังสือ ชอบภาษา
แต่สิ่งที่ต้องเรียน คือสิ่งที่ต้องมีอาชีพ
เพราะจะต้องดูแลตัวเองและแม่ให้ได้
สิ่งที่รัก ยังอยู่ในตัวเราเสมอ ไม่หายไปไหน และเราก็ใช้มันอยู่เสมอไม่เคยทิ้ง
ฝันอยากมีหนังสือของตัวเองสักเล่ม
วันนี้ฝันนั้นสำเร็จไปแล้ว เมื่อสองปีก่อน
มีของแถมเป็นการได้ไปแจกลายเซ็นต์
ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ
มีลูก อยากดูแลเอง
วันนี้ก็ได้ทำตามใจฝันแล้วเช่นกัน
แต่กำลังจะบอกทุกคนว่า
ฝันไม่เคยไปไหน อยู่ในใจเราเสมอ
ขอแค่เราหามันให้เจอ และอย่าทิ้งมัน
มีหลายคนที่ตามอ่าน คิดว่า
แม่ยุ้ยจบ จิตวิทยา หรืออะไรเกี่ยวกับเด็ก
เปล่าเลยคะ แค่แม่ยุ้ยเคยเป็นเด็กมาก่อน
และวันนี้แม่ยุ้ยก็เป็นผู้ใหญ่ที่
พยายามจะฟังเด็ก และตั้งใจปั้นเด็กให้มีความสุข
พร้อมกับการเรียนรู้ เอาตัวรอดได้
เหมือนอย่างที่แม่ยุ้ย ต้องเผชิญมา
เด็กสาวอายุ 17 อยู่หอพักคนเดียว
รอดสารพัดมาได้ จนมีวันนี้
เพียงเพราะ พยายามทำตามที่ฝันไว้
ทุกคนทำได้ ไม่ต่างกัน
ขอแค่ ยึดฝันในใจไว้ให้มั่นเป็นพอ
ไม่รู้เคยเล่ารึยัง ว่าทำไมทำเพจนี้ขึ้นมา
เพราะอยากมีหนังสือเล่มสอง
ที่จะเอารูปลูกตัวเองขึ้นปก
หรือเป็นรูปวาดฝีมือปลาทูขึ้นปก
เพราะเล่มแรก ปกใส่รูปปลาทูไม่ได้
เลยคุยกันกับลูกว่า เดี๋ยวแม่ทำใหม่นะ
เขียนเรื่องราวของลูกเลย
ให้ลูกวาดรูปประกอบ หรือเป็นภาพประกอบ
ตอนนั่นคิดแค่ จะพิมพ์เอง
เป็นหนังสือทำมือ เป็นนิทานจากแม่
เก็บไว้ให้ลูกอ่าน ตอนโตเป็นผู้ใหญ่
วันนี้ ฝันนี้ยังไม่สำเร็จ
แต่มันเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่า
เพราะเรามีผู้ตามอ่าน ทั้ง ๆ ที่เราเป็นใครก็ไม่รู้ โนเนมมาก
ฝันต่อไปคะ อย่าหยุดฝัน
และลงมือทำในสิ่งที่ฝันอย่าท้อถอย
ค่ำคืนนี้ แม่ยุ้ยคิดเล่นๆ ว่า
อยากวาดการ์ตูนตัวปลาทูได้จัง
แล้วคุณหละ ทิ้งฝันไปรึยัง ?
