แนวคิดการเลี้ยงลูก

เด็กแต่ละคนมีลักษณะที่แตกต่างกัน มีความถนัดและสิ่งวิเศษที่ติดตัวมาไม่เหมือนกัน มีความชอบและไม่ชอบที่แตกต่างกัน และที่สำคัญ เด็กแต่ละคนถึงจุดที่ ” พร้อม ” กันคนละจังหวะ ในแต่ละเรื่องนะคะ ❤️ ให้เวลาบ่มเพาะ ฟูมฟัก และคอยประคับประคองกันไปจนกว่าจะถึงเวลาที่ลูก ” เ บ่ ง บ า น

ช่วงนี้ห่างหายกันไปนานหน่อยนะคะ เพราะติดปิดเทอมด้วย แล้วช่วงนี้แม่ยุ้ยงานเยอะนิดนึงนะ และก็ยังต้องทำกับข้าวกินกันเอง ทำงานบ้านเองเหมือนเดิมที่ทุก ๆ รู้กัน วันนี้เลยแวะมาเล่าว่า “บทบาทในความเป็นแม่” ในช่วงวัยของลูกช่วงนี้เริ่มเปลี่ยนไปมาก มีหลาย ๆ อย่างที่แม่ยุ้ยรู้สึกได้เลยว่า ลูกเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก ด้วยวัยของเขา และด้วยความเป็นตัวตนของเขาเอง จึงทำให้เราสองคนพ่อแม่ต้องประชุมกัน “ปรับบทบาท” กันไปตามช่วงเวลาของลูกที่เปลี่ยนไป ★

แม่สอนลูกเสมอว่า ทำในสิ่งที่ชอบแล้วเราจะมีความสุข ให้ลูกค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วลองอยู่กับมันเพื่อเช็คว่า เรามีความสุขกับสิ่งเหล่านี้ไหม ในอีกมุมหนึ่งที่แม่ก็สอนลูกเช่นกันคือ ชีวิตจริงเราเลือกทำแต่สิ่งที่ชอบไม่ได้เสมอไปนะลูกนะ เวลาต้องเจอสิ่งที่ไม่ชอบ เราก็จะต้องรูุ้จักฝืนใจ ตั้งใจทำมันให้สำเร็จลุล่วงไปได้เช่นกัน ตอนนี้ลูกก็เข้าใจสิ่งเหล่านี้จากเรื่องเรียนที่ลูกต้องเจอ จะเรียนแต่วิชาที่หนูชอบอย่างเดียวเลย มันเป็นไปไม่ได้ หนูไม่ชอบเลข แต่หนูก็ยังต้องเรียนเลขอยู่ดี แถมในชีวิตจริง แม่เชื่อว่า ทุกอาชีพมีเลขเกี่ยวข้องทั้งหมดเลยลูก แค่มากหรือน้อยเท่านั้นเอง ★

คำถามจากปลาทูน้อยลูกแม่วันนี้ คือ ➟ มีโรงเรียนที่เรียนที่สอนแต่ศิลปะไหมแม่ วันทั้งวันวาดแต่รูป ทำงานประดิษฐ์ ระบายสี คำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวแม่คือ เพาะช่าง มั้งลูก แต่ทุกคนที่จะเรียนแบบนั้นได้ก็ต้องผ่านการศึกษาขั้นพื้นฐานก่อนนะลูกนะ เขาจะมีประกาศรับเด็กที่เรียนจบ ม.3 หรือ ม.6 ถึงจะไปเรียนได้แล้วแต่ที่นั่นหละ ➟ ทำไมต้องเรียนวิชาชาอื่นที่ไม่ชอบด้วยหละแม่ ? หนูไม่ชอบเรียนคณิตเลย

ปลาทู จะได้ของเล่นจากแม่ ปีละ 1 -2 ชิ้นเท่านั้น ปีนี้แม่ยุ้ยเพิ่งพาไปซื้อมาเมื่อวาน เป็นเลโก้ชุดที่ลูกอยากได้ พาไปเดินเลือกกันอยู่พักใหญ่ เพราะมีงานลดราคาของเล่นในห้างใกล้บ้านพอดี กลับมาบ้านได้แกะเล่น เดินขึ้นมาคุยกับแม่ว่า … “แม่จ๋า … หนูรู้สึกว่าหนูมีความสุขมาก หนูมีกับข้าวของแม่กิน ห๊อมหอม แล้วก็ได้ของขวัญด้วย หนูว่าหนูโชคดีที่มีครอบครัวแบบนี้

จงมั่นใจใน “จุดยืน” ที่มั่นใจแล้วว่า เหมาะสมกับลูกเรา เด็กแต่ละคนต่างกัน .. สิ่งที่ลูกคนอื่นมีความสุข ลูกเราอาจจะไม่ได้สุขแบบลูกเขาก็ได้นะ อะไรที่ใครว่าดี ก็ไม่ได้แปลว่าจะดีกับลูกเราด้วยเช่นกัน . . พ่อแม่ และครอบครัว คือคนที่รู้จักเด็กของเราดีที่สุด . . เด็กแต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน .. สิ่งที่ลูกคนอื่นทำได้ดี

ถึง ปลาทูลูกรัก ช่วงสามสี่วันที่ผ่านมานี้ แม่และพ่อมีเรื่องได้เรียนรู้อย่างนึงที่สำคัญมาก นั่นคือเรื่องของ “เวลา” ลูกรู้ไหมว่า เราทุกคนมีเวลาที่นับถอยหลังติดตัวมากันทุกคน นั่นคือ “เวลาในชีวิตของเรา” ไงลูก ทุกคนเกิดมามีเวลาติดตัวมาไม่เท่ากัน บางคนมีมาก บางคนมีน้อย แต่สิ่งที่แม่จะสอนลูกในวันนี้ ไม่ใช่เรื่อง มาก หรือ น้อยของเวลาที่มี แต่แม่กำลังจะบอกลูกรักของแม่ว่า

ทุกอย่างมีสาเหตุ มีที่มาเสมอค่ะคุณแม่ คุณพ่อทั้งหลาย และการโกหกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ด้วย สมัยเราเป็นเด็ก เราเคยโกหกไหมค่ะ ? บางคนก็ตอบว่า เคย บางคนก็อาจจะนึกไม่ออก และเมื่อวันที่เราเติบโตเป็นพ่อคน แม่คน แล้วพบว่า “ลูกโกหกเรา” เราควรทำอย่างไร ? แม่ยุ้ยขอตอบเรื่องนี้ในฐานะ “แม่” นะคะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์สาขาใดทั้งสิ้น

เมื่อหลายวันก่อน เด็กน้อยม้าเคิฟโดนแม่ดุเสียงดัง ขณะที่กำลังกลิ้งตัวบนลูกบอลยักษ์สำหรับออกกำลังกายไปหน้าทีวี บ้านเพื่อนแม่ยุ้ย ครั้งแรกบอกให้ หยุดลูก ยังไม่หยุด ครั้งที่สอง เดซิเบลเพิ่มโดยอัตโนมัติเลย ผลคือหยุดค่ะ แต่หน้างอ คอหักไปตามระเบียบ เดินไปหลบมุมงอนเงียบ ๆ อยู่คนเดียว แม่ยุ้ยทิ้งระยะเวลาให้สักพัก แล้วเดินไปเรียกมาคุยว่า รู้ไหมว่าทำไมแม่ถึงดุให้ลูกหยุดเล่น พร้อมทั้งจูงมือมาหน้าทีวี ชี้ไปที่

ปลาทูฟันโยก ทั้งบนและล่างมาตั้งแต่ปีใหม่ ถึงเวลานัดหมอฟัน หมอบอกว่า ให้กลับบ้านไปโยกเองก่อนนะคะ ยังไม่ต้องรีบถอน ถึงแม้ฟันล่างจะขึ้นใหม่มาแล้ว หมอบอกว่า มันคือธรรมชาติ เดี๋ยวฟันแท้จะค่อย ๆ ขยับออกมาข้างหน้าเองเมื่อมีที่ว่าง ระหว่างนี้ อีก 3 เดือนไปโยกเองนะคะ ถ้าหลุดก็ไม่ต้องมาถอนนะ หมอสงสาร ไม่อยากให้ถอนฟันเลย แม่คิดแบบเดียวกับหมอนะ