ตอนที่รู้ว่าจะแต่งงาน .. ก็เริ่มคุยกันว่า
เราจะต้องทำอะไรบ้าง .. เราจะต้องหาอะไรจากที่ไหนบ้าง
หลายสิ่งหลายอย่างก็ได้ข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต
รวมถึง wedding planner สาวคนเก่งที่ทุกวันนี้กลายเป็นเพื่อนไปแล้ว

อย่างนึงที่เราสองคนคิดตรงกันคือเรื่อง ทำของชำร่วยเอง
เคยเขียนไดอารี่เรื่องนี้ไปแล้วรอบนึง
เราสองคนอยากให้ทุกคนที่มาร่วมเป็นพยานให้เราสองคน
ได้รับของขวัญที่ทำจากมือของเราสองคนกลับไปเป็นที่ระลึก

แล้วฉันก็เริ่มลงมือเรียนรู้กับสิ่งที่เรากำลังจะทำ
จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบค่อนปีได้
ฉันใช้เวลาประมาณ เกือบปีนี้ช่วยกันนั่งทำของชำร่วย
ฉัน .. ปอ และก็มีแม่ช่วยกันทำ จนเราทำเสร็จครบจำนวนเมื่อวาน

จากทีแรกกะว่าจะจัดงานที่มีแขกแค่ 300 คน
จนทุกวันนี้แขกที่เชิญอยู่ที่ 600 คน
เราสามคนช่วยกันทำของชำร่วยได้ในจำนวน 500 ชิ้น
ฉันคิดแล้วว่า ฉันจะให้ของชำร่วยที่เราทำกันเองกับแขกที่มางาน
สำหรับคนที่ไม่มาในงาน .. ฉันได้ซื้อของชำร่วยอีกแบบเตรียมไว้แล้ว

ดังนั้น .. ใครที่ได้การ์ดเชิญร่วมงาน แล้วไปร่วมงาน
ก็จะได้รับสิ่งที่เราตั้งใจจะทำด้วยใจมอบให้ทุกคนกลับไป
ใครที่ไม่ไปก็คงจะต้องขอบอกไว้เลยว่า .. คงต้องได้รับอีกแบบไป
ฉันเองอยากให้คนที่มาในงานได้รับสิ่งที่พิเศษ..มากกว่า
อันนี้คือความตั้งใจของฉันกับปอจริง ๆ ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว

7 ธ.ค. 2547

 เวลา 22:25 น.

ขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ หน่อยซิ
สิ่งที่ยากที่สุดในการพิมพ์การ์ดแต่งงานคือ ชื่อของแขก
โดยเฉพาะเพื่อนๆ ที่เรียกกันแต่ชื่อเล่น พอเอาเข้าจริง ๆ จำชื่อไม่ได้
ขอแรงเพื่อน ๆ ที่คิดว่าจะไปงานแต่งงานเรา
ช่วยมาโพสต์ ชื่อนามสกุลทิ้งไว้ให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ