คำถาม : คุณทำงานกันเพื่ออะไร

เงินเดือนเยอะ ๆ 
ตำแหน่งหน้าที่
การยอมรับในกลุ่มชน
เครื่อข่ายในวงธุรกิจ
หรือบางคนคิดไม่ออก รู้แต่ว่า ต้องไปทำตามหน้าที่

คำถาม : คุณคาดหวังว่าจะได้รับอะไรบ้างจากงานที่คุณทำมันอยู่ทุกวัน

เงินเดือน
โบนัสปลายปี
ค่าคอมมิสชั่น
การเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น

คำถาม : คุณมีความสุขกับงานกองโตตรงหน้าคุณบ้างรึเปล่า

ไม่จำเป็นต้องมีก้อได้ รู้แค่ต้องทำมันให้ผ่านไปวัน ๆ
มีความสุขซิ แต่นานแล้วนะ ตอนนี้คงจะชินมากกว่า

ถ้าเลือกได้ดั่งใจ ไม่ใช่แค่เพราะจำเป็นต้องจำ คำตอบเหล่านี้มันจะเปลี่ยนไป ( รึเปล่า )

ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะโดนกลืนไปกับคำตอบแบบนี้บ้างเหมือนกันนะ
ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ที่มีนาฬิกาตั้งเวลาอยู่ในตัว ทำหลาย ๆ อย่างเพราะมันต้องทำ ลืมความรู้สึกสนุกกับการทำงาน หรือการได้แก้ปัญหา ไปนานแล้วเหมือนกันนะเนี้ย


ฉันกำลังจะ..กลายเป็นมนุษย์ออฟฟิต เต็มขั้นเสียแล้วซิ

ไหนลองมานั่งนึกถึงความรู้สึกดีในการทำงานกันหน่อย

ฉันรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเมื่อสมัยที่สอนหนังสืออยู่ที่ สถาบัน หลังเรียนจบเพียงไม่กี่วัน ข้อมูลอายุของฉันโดนสั่งห้ามบอกนักเรียนในห้องเด็ดขาด
ฉันผ่านการทดสอบ และการคัดเลือก ได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มของผู้สอนในโครงการนี้


งานแรกในชีวิตฉัน  ฉันได้สอนหนังสือ  สอนผู้ใหญ่ด้วยนะซิที่สำคัญ
มันภูมิใจลึก ๆ นะที่เวลาเราพูดแล้วมีคนฟัง ด้วยแววตาที่ฟังเราจริง ๆ
และอีกอย่างคือ .. ฉันมีความสุขที่สอนหนังสือแล้วทำให้นักเรียนไม่เบื่อ ขำได้เรื่อย ๆ ฉันได้เป็น คุณยุ้ย พี่ยุ้ย หรือแม้แต่ครูยุ้ย ในโครงการนี้
มีนักเรียนแอบส่งจดหมายมาจีบพร้อมกับการบ้านด้วยนะ ความรู้สึกดีที่คิดทีไรก้อ... อิอิ

ฉันเคยภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองดูแลรับผิดชอบอย่างมาก สมัยทำงานดูแลระบบอินเตอร์เน็ตให้นิสสัน ฉันทำเองทั้งหมดทุกอย่าง .เรียกได้ว่า ฉันมาพร้อมกับอินเตอร์เน็ตสำหรับที่นี่


ฉันเริ่มต้นกับมัน และเห็นทุกอย่างมันค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่าง โดยที่มีฉันเป็นโลโก้ของอินเตอร์เน็ตในองค์กร ความรู้สึกนั้นทำให้ฉัน .. อยู่นิสสันได้นานด้วยความรู้สึกภูมิใจ และสนุกกับการแก้ปัญหา


แต่พอถึงจุดที่สิ่งที่ฉันค่อย ๆ ทำมามันถึงจุดอิ่มตัว และคงที่ ทุกอย่างมันก้อจะหยุดนิ่ง เหลือแค่การประคับประคองให้มันอยู่ได้ในระดับดีแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
ฉันเลยตัดสินใจ ก้าวออกมาลองทำอย่างอื่นดูบ้าง

ฉันเริ่มต้นทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยสักนิด กับการดูแบบซอฟต์แวร์สำหรับสำรองข้อมูลสำหรับองค์กรฉันจำเป็นต้องศึกษาในสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลยจริง ๆ และที่สำคัญฉันต้องทำให้คนอื่นเข้าใจในสิ่งที่ฉันพยายามจะทำให้เค้าเห็นความสำคัญของมัน นอกจากนั้นฉันต้องสร้างความมั่นใจว่ามันเข้ามาช่วยเค้าได้จริง ๆ จนลูกค้า ตัดสินใจจะซื้อ ฉันก้อยังไม่ได้มีบทบาทอะไรมากมายขนาดนั้น


แต่การทำงานที่บริษัท Distributor อันดับต้น ๆ ของเมืองไทย ทำให้ฉันรู้จักคนเยอะขึ้น บริษัทนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเอง ได้เรืองเหมือนกัน จากที่ไม่รู้ ๆ ฉันก้อรู้และทำมันอยู่ ฉันคงโชคดีที่มีหัวหน้าที่ดี .. เป็นตัวอย่างในการมี Service Mind ที่ยอดเยี่ยม ต้องขอบคุณหัวหน้าฉันที่ใคร ๆ เรียกพี่เค้าว่า Super Man ทุกคนในวงการนี้ ยกนิ้วให้ทุกคน

ครั้งแรกที่ฉันเห็นบทความตัวเองตีพิมพ์ลงหนังสือ มันทั้งดีใจ ทั้งเห่อ ทั้งภูมิใจปนกันไปหมดแล้วยิ่งวันนึงมันมีคอลัมน์ที่มีฉันเป็นคนเขียนเอง ฉันเขียนมันอยู่ปีหนึ่งปีเต็ม


เหนื่อยนะ แต่มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ฉันเขียนหนังสือเป็นงานอดิเรก
ตอนนี้ฉันก้อเขียนอยู่ มีคอลัมน์ประจำด้วย ... ความเห่อในหลังสือตัวเองลดลง แต่ก้อมีบ้างเป็นระยะ

ฉันเขียนอะไรมาบ้างเหรอ

บทความแปล จากเมืองนอก  คอลัมน์เกี่ยวกับ Linux ในลักษณะ How To บทความเกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ แล้วก้อเขียนไดอารี่นี่งัย รวมเวลาของงานเขียนของฉัน ประมาณ 4 ปีได้ ฉันมีงานเรื่อย ๆ พักบ้าง ทำบ้าง


ทุกวันนี้เวลาผ่านแผงหนังสือ ฉันยอมรับว่า แอบมองหนังสือที่ตัวเองเขียนอยู่ประจำ ถึงแม้มันจะเป็นหนังสือที่ไม่ค่อยดัง ไม่ค่อยมีคนซื้อก้อตาม

ความตื่นเต้นและดีใจอีกอย่างสำหรับงานเขียน .. คนอ่านเมล์มาหา
เมล์มาถามคำถามบ้าง แนะนำบ้าง มันรู้สึกตื่นเต้นทุกทีเวลาอ่านเมล์
มันรู้สึกว่ามีคนอ่านสิ่งที่เราเขียนนิหว่า .. แล้วเค้าเข้าใจในสิ่งที่เรากำลังจะบอกเหมือนกันนะ

ความรู้สึกดีเหล่านี้ ฉันสามารถเล่าได้เป็นฉาก ๆ มันคงจะสื่อความหมายว่า ฉันไม่เคยลืม ความสุขกับการทำงานของฉันเลย และนั่นก้อหมายความว่า ฉันรู้ และเคยสัมผัสความสุขในการทำงานมาแล้วเป็นอย่างดี

ทุกวันนี้หละ .. นี่คือคำถามที่ฉันกำลังค้นหา
ฉันกำลังนึกถึงสิ่งที่ฉันกำลังทำและกำลังเป็นอยู่
ฉันทำมันเพราะ .. ค่าจ้างอย่างเดียวเท่านั้นเหรอเนี้ย ???
ฉันกำลังนั่งหาความรู้สึกดี ๆ กับตัวงานที่ฉันทำอยู่ทุกวันนี้
ฉันคงให้เวลาตัวเองค้นหามันอีกสักพัก และถ้ามันยังคงว่างเปล่า

ฉันคงต้องทบทวนอะไรในชีวิตดูบ้างแล้วหละ ว่าคำตอบของคำถามด้านบนของฉันมันเป็นอย่างไร

เพราะคำตอบของคำถามด้านบนของฉัน เป็นคำตอบเดียวกันหมดคือ " ฉันอยากมีความสุขในสิ่งที่ฉันทำ " มากกว่าอย่างอื่น



1 ก.พ. 2547

เวลา 01:05 น.

<< ## กล้าที่จะก้าว ## :: ดอกบัว :: >>
บางทีคนเราก็มีแต่ก้าวไป
จนลืมถึงความหมายต่างๆในชีวิต
เราว่ามานั่งทบทวนกันหน่องก็ดีเหมือนกานนะ

~MomOch@nN~
 
1 ก.พ. 2547 เวลา 01:14 น.

ทบทวนทุกสิ่ง ทบทวนทุกอย่าง เรื่องที่มันเป็นของเรา...

jan_soul
 
1 ก.พ. 2547 เวลา 01:27 น.

ตอบ 1
ในอุดมคติจะเพื่อให้ตัวเองมีคุณค่า ลับสมอง
ในความเป็นจริง ตอนนี้ก็อยากได้เงินเยอะก่อน
ตอบ 2
ในอุดมคติ ได้ทำให้ชีวิตไม่ไร้ค่า
ในความเป็นจริง เงินเดือน โบนัส ไม่สนใจตำแหน่ง
ตอบ 3
สุขใจเป็นพัก ๆ เพราะสบาย
แต่สบายเกินไปนั่นแหละ จมกับมันมา 4 ปีกว่า โดยที่ความรุ้ก็ไม่ได้พัฒนาไปถึงไหน ความสามารถก็ไม่ได้ถูกพัฒนาให้ถึงขีดที่ควรจะเป็น

เฮ้ อ....

pankamol
 
1 ก.พ. 2547 เวลา 02:53 น.

เมื่อก่อน .. ใช้ชีวิต กับ การท้าทาย...

- "แบบนี้เพื่อนทำได้ เราทำได้หรือเปล่า"
- "แบบนี้คนไทยทำได้ เราทำได้หรือเปล่า"
- "แบบนี้ฝรั่งทำได้ เราน่ะทำได้หรือเปล่า"

แล้วก็มาถึงวันหนึ่งที่รู้ตัวว ่าตัวเราเองไม่กล้าที่จะยอมรับว่าตัวเองทำไม่ได้

มัวแ ต่ "ทำได้ ... แต่.... " แล้วก็ล้มเหลว

จนพอจะกลับไปถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมา.. ก็เจอแต่เรื่องแย่ๆ ที่เคยผ่านมา ....

แต่อยากบอกว่า ครั้งหนึ่ง เคยมีความสุขที่ได้ทำงาน เคยมีความสุขที่ทำแล้วเป็นไปตามที่ใจ และมีความสุขที่มีวันที่ไม่ต้องทำงาน

[ Tas ]3 ก.พ. 2547 เวลา 16:26 น.

จะก้าวไปเรื่อยๆไม่ว่าที่ผ่านมาจะเป็นยังไง แต่จะเอาสิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียน และค้นหาสิ่งที่อยากทำให้เจอ

ladygirl
 
3 ก.พ. 2547 เวลา 18:03 น.

 

  กุมภาพันธ์  
อ. จ. อ. พ. พฤ. ศ. ส.
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29