งานท่วมหัว
วิ่งหาลูกค้าทุกวัน
เมื่อวานกลับมาจากที่ทำงาน
หลับมันทั้งชุดทำงานนั่นหละ
ตื่นอีกทีเช้าเลย .. หลับเป็นตาย
มือถือมีสายเข้าตั้งสี่สาย
กลับไม่ได้ยินอะไรเลย นี่ถ้าขโมยเข้าบ้านจะรู้มั๊ยเนี้ย

พักนี้ทำงานจนต้องขอโทษปอ
เพราะทำงานจริง ๆ
บางวันแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
แถมงานบ้านที่ต้องดูแลก้อไม่ได้จับเลย

วันก่อนปอนั่งล้างจาน
แม่ซักผ้าให้สองตะกร้าใหญ่
ปอต้องใส่เสื้อไม่ได้รีดไปทำงาน
คือรู้สึกบกพร่องในหน้าที่ในบ้านจริง ๆ
แต่ไม่รู้ว่าเหมือนข้ออ้างรึเปล่า

โชคดีที่พักนี้ปอเข้าใจ
เข้าใจมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ
หรือว่าชินก้อไม่รู้ซิ
แต่โล่งอกที่เหนื่อยแต่กับงาน

วันนี้ส่ง sms ไปบอกให้ปอกลับบ้านไปก่อน
เพราะมีประชุมตอนกลางคืนไม่รู้จะเสร็จกี่โมง
ตบท้ายว่า ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้เลย
แต่..รักเธอนะ ถึงแม้ฉันจะบกพร่องในหน้าที่

29 ก.ค. 2547

เวลา 22:52 น.