วันนี้คุยกับแม่ ซึ่งการคุยกันคืนนี้รู้สึกเหมือนได้สนทนาธรรมกับพระในบ้าน
แม่ถามว่า วันนี้ไปกราบหลวงพ่อมาเป็นอย่างไรบ้าง ?

โดยทั่วไปก็ถือว่าเป็นปกติ
แต่ครั้งนี้หลวงพ่อไม่ได้กำชับฉันเรื่องสวดมนต์มากกว่าทุกครั้ง
แต่ท่านได้แค่บอกว่า หมั่นสวดมนต์ต่อไปนะ .. สิ่งนี้จะช่วยได้

แม่ก็ถามต่อไปว่า วันนี้เอาอะไรไปทำบุญ ?
ก็มีนมสดตราหมี เพื่อคนที่คุณรัก
เงาะกระป๋อง .. ยาพื้นฐาน
น้ำยาล้างจาน ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน ฟองน้ำล้างจาน
ยาสีฟัน แปรงสีฟัน สบู่ฆ่าเชื้อ
ซึ่งฉันจะถือไปทั้งถุงพลาสติกเลย ออกจากห้างแบบไหนก็ถวายแบบนั้นเลย

แล้วแม่ก็พูดว่า .. หมั่นศึกษาและปฎิบัติอย่างที่ฉันทำอยู่ทุกวันนี้นะ
แม่บอกว่า การทำบุญก็เหมือนเป็นการสะสมบุญไว้เกื้อหนุนตัวเอง
ไม่มีใครทำให้เราได้ นอกจากเราต้องทำของเราเอง
แม่ก็ทำให้ไม่ได้ .. ฉันเองก็ไม่สามารถจะทำให้แม่ได้เหมือนกัน
และการได้เกิดเป็นมนุษย์ที่มีความสามารถในการสะสมบุญเนี้ยประเสริฐแล้ว
แม่ย้ำว่าให้ใช้โอกาสของการได้เกิดมาเป็นผู้สามารถสะสมบุญให้ดี
เพราะบุญเก่าน่ะ เดี๋ยวก็หมดไป อย่าหวังแต่รอกินบุญเก่าอย่างเดียว

แม่จะพูดคำนี้บ่อยมาก ๆ เรื่องบุญเก่าเนี้ย ..
 และทุกครั้งแม่ก็จะย้ำให้ทำบุญใหม่เสริมตลอด

แม่บอกว่าดีแล้วที่ฉันเห็นทางที่จะศึกษาและกระหายที่จะรู้ในเรื่องเหล่านี้
เพราะการที่แม่จะบอก..แล้วฉันทำตามคำบอกนั้น
ศรัทธาในการทำมันแตกต่างกัน .. แม่บอกว่าอย่างนั้น
แม่บอกว่า บุญน่ะมันขึ้นอยู่ที่ความศรัทธา
บางคนทำบุญเพราะศรัทธาถึงจะทำน้อยนิด แต่ศรัทธาแรงกล้า ก็ได้บุญเช่นกัน

แม่บอกว่าชีวิตฉันมันจะมีจังหวะที่ดีมาเกื้อหนุนยามมีวิกฤตเสมอสังเกตมั๊ย ?
ฉันก็บอกว่า ฉันก็สังเกตอยู่เหมือนกันว่า ทุกอย่างมีจังหวะจะโคน
แม่บอกนั้นหละ อานิสงค์ที่เราเคยทำ มักจะมาเกื้อหนุนเราแบบนี้นั่นหละ

แม่บอกว่าจิตที่อิ่มเอมเพราะได้ทำบุญ..เป็นเรื่องดีนะ
ฉันรับรู้ได้ถึงความอิ่มเอมอย่างที่แม่บอกจริง ๆ
เพิ่งจะบอกแม่ไปว่า ตอนนี้กำลังอ่าน 7เดือนบรรลุธรรมอยู่
หลายคำที่แม่เคยสอน ตรงกับในหนังสือ
แม่ก็บอกว่าดีแล้วหละ .. อ่านไว้ และจดจำไปปฎิบัติไว้ จะได้สอนลูกได้

วันนี้เลยรู้สึกอิ่มเอมทั้งได้ทำบุญและไปกราบหลวงพ่อ
รวมถึงอิ่มเอมกับคำสอนแม่ด้วยในวันเดียวกันเลย

16 ต.ค. 2547

 เวลา 22:11 น.