ทุกปัญหามีทางออก..ได้ยินมาจนจำขึ้นใจ
แต่กว่าจะเจอทางออก..เราก็ต้องปั่นป่วนเพราะปัญหาก่อน
หลายต่อหลายครั้งฉันคิดว่าปัญหาคือเรื่องน่าปวดหัว
แล้วฉันก็ปวดหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะฉันคิดว่าหลาย ๆ อย่างคือปัญหา
แต่ทุกวันนี้ บางเรื่องฉันปวดหัวน้อยลง
เพราะฉันคิดว่า มันไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแล้ว
เลยทำให้ฉันมองข้ามมันไป .. และไม่ปวดหัว
อีกมุมนึงที่ฉันกำลังจะคิดคือ .. ปัญหาไม่ได้ทำให้เราปวดหัว
ถ้าเรารู้สึกกระตือรือรนที่จะจับมันมาแก้ไข
พยายามจะคิดในแง่บวกให้มาก  ๆ
พยายามจะปล่อยประจุบวกเพื่อให้ประจุลบแพ้ภัยไปด้วยตัวเอง

คำตอบที่ฉันได้คือ ทางออกอยู่ที่ใจเรานั่นหละ
ว่าจะเลือกทุกข์กับสิ่งที่เข้ามากระทบหรือไม่
เหมือนอย่างที่เคยได้ยินใครต่อใครพูดกันว่า
ทุกข์มีไว้ให้เห็น ไม่ได้มีไว้ให้เป็น (ล่าสุดอ่านเจออีกครั้งจากมิงค์)
พระท่านก็ว่าไว้ว่า เมื่อเราทุกข์ เราต้องหาเหตุเพื่อที่จะดับทุกข์

ก็ไม่เก็บมาคิดซะ ... มันก็ไม่ทุกข์ใช่มั๊ย

ตอนนี้ฉันเลิกทุกข์เพราะต้องอยู่ท่ามกลางการเมืองในองค์กร
และฉันกำลังพิจารณาโอกาสที่จะไปอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่
ซึ่ง..ไม่มีใครบอกได้ว่า จะดีกว่าหรือว่าแย่กว่า ?
ฉันว่าทุกอย่างต้องเสี่ยงหมดทั้งนั้น..เพราะไม่มีใครตอบอะไรได้ทั้งสิ้น
นอกจากเราต้องกระโดดไปลองด้วยตัวเอง
เพียงแต่เราอาจจะสามารถไตร่ตรองจากข้อมูลที่ได้มา
แต่นั่นก็จะถือเป็นความจริงและยึดมั่นว่าจะเป็นแบบที่เราคิดเสียทั้งหมดก็ไม่ได้

ลองนึกซิว่า ถ้าโอกาสที่มีมันคือทางออกที่ดี ทำไมเราจะไม่คว้าไว้

22 ต.ค. 2547

 เวลา 22:44 น.