หลายต่อหลายคนถามหา
หลายต่อหลายคนถามอาการ
หลายต่อหลายคนบอกเป็นห่วง

ไม่รู้จะบอกอย่างไรว่า ขอบคุณ
แม้ไม่ต้องไปเยี่ยมกันก้อขอขอบคุณ
แค่ตัวอักษรหรือคำพูดไม่กี่คำที่โทรไปเยี่ยมน่ะพอแล้ว

ดีขึ้นแล้วหละ มาทำงานได้สองวันแล้ว
แต่ที่ดีขึ้นอีกอย่าง วิธีการคิดในบางเรื่อง

ฉันควรทำงานแต่พองาม
ไม่ใช่ทำงานจนตายในหน้าที่
ไม่มีใครให้อะไรฉันมากไปกว่า
หยุดอีกแล้วเหรอ ป่วยอีกแล้วเหรอ
ไม่มีใครมารู้หรอกว่า
ฉันทำอะไรนักหนา ... จริงมั๊ย

ฉันต้องหันมารักสุขภาพมากกว่าที่เคย
ตอนนี้สองคน จูงมือกันไปออกกำลังกาย
เราซื้อเครื่องออกกำลังกายมาไว้ที่ห้อง
เราคงต้องปรับวิถีชีวิตของกันและกันใหม่
ให้เวลากับการออกกำลังกายเพิ่มมาอีกอย่าง

ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไรมากนะ
กับการขึ้นไปวิ่งกระยอกกระแยกบนเครื่อง
วันละ 15-20 นาทีในตอนนี้
ฉันกะว่าอีกสักอาทิตย์จะเพิ่มเป็น 30 นาที
ลองหันมาเหนื่อยกะการรักตัวเองดูบ้างเนอะ

สำหรับเรื่องการเตรียมงานแต่งงาน
ก้อมอบทุกอย่างให้น้องแอนไปแล้วหละ
เท่าที่จำได้คือ รอให้หน้าตาสดใสกว่านี้นิด
จะไปถ่ายรูปแล้ว ... ว่าจะไปถ่ายชายทะเล
ส่วนเรื่องพุง หายไปในพริบตา เพราะป่วย
แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะกลับมาอีกเมื่อไหร่นะ พุงเนี้ย
จะพยายามไม่ให้กลับมาอีกหละกัน

สรุปว่า .. ทำงานแต่พองาม น่ะดีที่สุดตอนนี้

8 มิ.ย. 2547

 เวลา 15:41 น.