บางทีการรักษาระยะห่างเป็นเรื่องสำคัญ
บางทีคนเราใกล้กันมากเป็นจนไม่มีระยะห่างบ้างเลย
มันมีผลเสียเหมือนกัน .. เพราะเราจะหลงลืมความเป็นส่วนตัว
บางครั้ง..การเป็นส่วนตัวเป็นสิ่งที่ควรจะต้องเคารพกัน

แต่การจัดการกับระยะห่างเนี้ย
เป็นเรื่องยากเพราะเราจะกะไม่ค่อยถูกว่า
ใกล้ไปรึยังนะ ... หรือว่าห่างไปแล้วมั้ง

ใกล้ไปก็จะทำให้หายใจไม่สะดวก
ห่างไปก็จะทำให้รู้สึกโหยหามากไปหน่อย

สำหรับฉันเอง
มีเรื่องให้ต้องเรียนรู้ว่า..เราควรจะเว้นระยะห่างแค่ไหน
แต่คงจะต้องใช้การลองผิดลองถูกดูนะ
เพราะคงจะไม่สามารถกะได้ตรงพอดีหรอก

เพียงแต่ตอนนี้
ฉันอยู่ในโหมดตั้งหลัก
อยากอยู่อย่างสงบ ๆ และนิ่งเพื่อจะตรองในหลายเรื่อง
ว่าฉันไม่ควรจะก้าวเข้าไปมากกว่านี้
และเรื่องไหนฉันควรจะถอยหลังมากกว่าเดิม

บางทีที่ใคร ๆ บอกว่าอยู่กันแค่สองคนในโลกน่ะไม่ได้
แต่ฉันขอบอกว่า การอยู่ด้วยกันแค่สองคนในโลกน่ะทำได้
ถ้าเราสองคนเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจ
ไม่ก้าวล้ำเส้นของกันและกัน ..
เพราะในที่สุดฉันเชื่อว่า จะเหลือแค่เราสองคนในโลก
ที่พร้อมจะแก่ไปด้วยกัน.. พร้อมจะดูแลกัน
จะมีใครอีกหละ .. ก็คงจะแค่เราสองคน

แล้วทำไมวันนี้เราถึงจะไม่เลือกที่จะรักษาใจของคนที่จะดูแลเรา
ฉันคนนึงหละเลือกที่จะรักษาใจของคนที่จะแก่ไปพร้อมกันฉัน
เพราะฉันเรียนรู้แล้วว่า ฉันไม่สามารถรักษาหัวใจทุกคนได้

ฉันแค่พยายามทำแล้ว
แต่ฉันทำได้แค่นี้จริง ๆ ..
ฉันเหนื่อยแล้ว ไม่ไหวแล้ว

หมายเหตุ  ฉันไม่ได้มีปัญหาเรื่องระยะห่างกะปอนะ แต่มีกะคนอื่นต่างหาก

=====================================================

ไปถ่ายรูปมาอีกรอบแล้วนะ
ความรู้สึกผิดจากครั้งที่แล้วคนละเรื่อง
รู้สึกดีมาก ๆ พี่  ๆ ทีมงานดูแลดีมาก
ที่สำคัญต้องขอขอบคุณทาง Princess Bride
ใช้เวลาถ่ายรูปไม่นานเลย
ไม่รู้สึกเหนื่อยกับการถ่ายรูปอย่างที่คิด

เอารูปจากกล้องดิจิตอลที่ถ่ายไว้มาให้ดูกัน
เผื่อว่าจะเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจของคู่อื่นได้
รับประกันว่า .. ไม่ผิดหวังแน่นอน

ดูจากรูปนะ..เนี้ยขนาดถ่ายกันเองนะ
ถ้ารูปจริง ๆ จะออกมาสวยกว่านี้สักกี่เท่านะ

   

 

  

 

ใครสนใจอยากจะสวยแบบนี้บ้างคลิกไปดูได้เลยนะค่ะ
มาเขียนเชียร์เพราะใช้บริการแล้วรู้สึกดีจริง ๆ
www.pbweddingstudio.com



20 ก.ย. 2547

เวลา 14:16 น.

<< สองมือ โรคจิตเล็ก ๆ >>
เหงาจังเวลาอ่าน

ตอนนี้เรากำลังอยู่ในโหมดตั้งหลักเหม ือนกัน ระยะห่างคงไกลออกไปทุกที

Sho'u
 
20 ก.ย. 2547 เวลา 14:23 น.

เหงาจังเวลาอ่าน

ตอนนี้เรากำลังอยู่ในโหมดตั้งหลักเหม ือนกัน ระยะห่างคงไกลออกไปทุกที

Sho'u
 
20 ก.ย. 2547 เวลา 14:28 น.

เว้นระยะห่างพอให้คิดถึงกันค่ะ...

หนูพลอย
 
20 ก.ย. 2547 เวลา 15:42 น.

มิงค์น่ะห่างไป
แต่ก็เข้าใจเพราะรู้สึกเหมือนกัน
ว่าวันหน้าจะต้องมีป ัญหาเรื่องนี้แน่ๆ

[ mink ]20 ก.ย. 2547 เวลา 16:20 น.

ระยะห่างที่ทำให้เรามองเห็น
สิ่งที่เราห่าง สุดตานั้นสวยงามเสมอ
ก็มีน่ะคะ

: )

เกเร อารมณ์ดี
 
20 ก.ย. 2547 เวลา 17:50 น.

พยายามทำความเข้าใจต่อไปนะคะพี่ยุ้ย
เหนื่อยได้ ก็หายได้...
นึกถึงวันที่หวานๆ แล้วจะยิ้ม..แล้วจะมีแรงง้อและอดทน
^__^

หนูเพิ่ง ผ่านวันเหนื่อยๆแบบนี้มาค่ะ..ผ่านมาได้ ก็เข้าใจกันเหมือนเดิม

NurseMeenoi
 
20 ก.ย. 2547 เวลา 19:33 น.

รูปสวยมากๆเลยค่ะพี่

:)

เรื่องระยะห่าง
บางทีก็กะไม่ถูกเหมือนที่พี่บอกจริงๆนะคะ

ผู้หญิงจิตวิปริต*~
 
21 ก.ย. 2547 เวลา 11:31 น.

....

เอ่อออ.... ในรูปอะใครอ่า...

....

[ dj (version เออหล่อ เออสวย...อิอิ) ]21 ก.ย. 2547 เวลา 18:16 น.

 

  กันยายน  
อ. จ. อ. พ. พฤ. ศ. ส.
1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30