ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคจิตเล็ก ๆ
วันนี้เดินไปหาซื้อหนังสืออ่าน
เพราะรู้สึกอยากอยู่แบบสงบ ๆ กับหนังสือสนุก ๆ ทุกวัน
แต่สังเกตตัวเองมาหลายหนแล้วว่า
เดือนที่ผ่านมาเข้าร้านหนังสือ สามหนได้
ทุกครั้งรู้สึกอยากอ่านหนังสือเตรียมตัวตั้งครรภ์

รู้สึกว่า อยากมีท้องกลม ๆ โต ๆ บ้างจัง
ตอนนี้ก็มีการฝึกเรื่องการข่มใจ
ไม่ให้ตัวเองโมโหและหวั่นไหวกับสิ่งรอบข้าง
ฝึกการตัดตนเองออกจากสภาพแวดล้อมแย่ ๆ
และยังพยายามที่จะดื่มน้ำเยอะ ๆ

ทุกครั้งมีแรงดึงดูดให้ตัวเองเดินไปหาชั้นหนังสือเกี่ยวกับเด็ก
ฉันกำลังหาหนังสือเกี่ยวกับการเตรียมสุขภาพก่อนตั้งครรภ์
และฉันอยากกลับมาอ่านหนังสือเยอะ ๆ
เพราะเป็นงานอดิเรกที่ทำให้สมาธิดีขึ้น

อาการโรคจิตของฉันมันทำให้ปอมีความสุข
ฉันรู้สึกว่า การอยู่ท่ามกลางความรักมันอิ่มเอมจัง
คิดถึงความรู้สึกนี้ทีไร ก็อดอมยิ้มไม่ได้ทุกครั้งไป

ฉันว่าถ้า..ฉันเกิดท้องขึ้นมาจริง ๆ
ฉันก็คงจะสื่อสารความอิ่มเอมนี้ไปให้เจ้าวายร้ายตัวน้อยในพุงแน่ ๆ
อย่างน้อย ๆ เจ้าวายร้ายตัวน้อยของฉัน
ก็เกิดขึ้นมาท่ามกลาง ความรัก ความผูกพันที่เรามีไว้รอ

พูดถึงเรื่อง เจ้าวายร้อยตัวน้อย
หลานรักตัวแสบ ... เพิ่งจะยิงคำถามใส่ฉันเมื่ออาทิตย์ก่อนว่า

พี่ยุ้ยมีลูกก่อนแต่งงานได้ไหม น้องเป๋าอยากให้น้องโตไว ๆ

คือว่าเล่นเอาฉันตอบไม่ถูกเลย
พอตั้งสติได้เลยตอบไปว่า

ไม่มีใครเค้าทำกันนะครับ .. ( ตอบไม่ถูกจริง ๆ ตอบได้แค่เนี้ย)

หลานรักยังคงสงสัยต่อไปว่า

ก็พี่ยุ้ยกะกู๋ปอน่ะ บอกว่าจะแต่งงาน แต่อาทิตย์นี้ก็ยังไม่แต่งเสียทีนิ

สงสัยจะคิดว่า แต่งงานเนี้ยมันเหมือนไปตลาดแน่เลย
เดี๋ยวเดียวก็ไปได้ แถมหิ้วลูกชายหัวปลีกลับมาได้ด้วยหละมั้ง

เล่าให้เจ้ปู พี่สาวปอฟัง ถึงกะขำกันกลิ้ง
แล้วพี่เขยก็เลยเอ่ยขึ้นมาว่า ถ้าท้องแล้วเอาลูกมาไว้ที่นี่ได้นะพี่จะเลี้ยงให้
ปอเลยบอกว่าอาทิตย์ก่อนไปบ้านยุ้ย
แม่ยุ้ยน่ะบอกว่า แม่จะเลี้ยงกลางคืน ป้าวิจะเลี้ยงกลางวันให้
ปอบอกว่า มีแต่คนแย่งกันจะเลี้ยง ..

สงสัยเนี้ยหละที่มาของอาการโรคจิตของฉันแน่เลย

21 ก.ย. 2547

 เวลา 21:29 น.