เรื่องเล่าจากเจ้าปลาทู

เมื่อเช้าก่อนไป ร.ร. ปลาทู : เมื่อวานแม่ลืมให้เงินหนูไป ร.ร. วันนี้แม่ต้องจ่ายเป็น 40.- แม่ : โอเคได้ เลิกเรียน ตอนเย็นไปรับ แม่ : เงินหมดไหมลูก 40.- ปลาทู : ซื้อนมเย็น 20.- อีก 20.- หนูให้เพื่อนที่ไม่มีเงินซื้อขนมไปคะแม่ เขาไม่มีเงินซื้อ

ปลาทู : แม่ปวดแขน หนูฝึกถอดเสื้อให้แม่เอาไหม (แม่บ่นปวดแขน) แม่ : ไม่เป็นไรลูก ขอบใจนะ ปลาทู : หนูต้องฝึกฝนนะแม่ เดี๋ยวพอแม่แก่หนูจะได้ทำได้ แม่ : ไม่ต้องรีบฝึกก็ได้มั้ง ปลาทู : ก็ได้แม่ งั้นอีก 12 ปีแม่แก่หนูฝึกเลยนะ แม่ : ฮะ

แม่ : ลูกรู้ไหม ว่าแม่ชอบอะไร ? (แบบว่าคงรู้ใจแม่บ้างอะเนาะ ถามดู แอบยิ้มรอเลย) ปลาทู : อ๋อ รู้ซิ แม่ชอบลืมปิดไฟ !! แม่ : (ได้แต่ขำ แล้วคิดว่า ฉันตั้งคำถามถูกไหมเนี่ย หรือฉันไม่ควรถามนะ)

เสียงลูกน้อยบอกแม่ว่า “โตขึ้นหนูจะแต่งงานกับพ่อนะแม่” เล่นเอาแม่อึ้งไปสามวินาที แล้วถามกลับไปว่า ทำไมหละลูก จึงได้คำตอบมาว่า “ก็แม่แต่งงานกับพ่อแค่สองคน หนูไม่รู้จะแต่งกับใคร ขอแต่งกับพ่อด้วยอีกคนนะแม่นะ” การแต่งงานเป็นประเด็นอยู่ช่วงหนึ่งในบ้านนี้เลย เพราะในบ้านมีรูปแต่งงานพ่อกับแม่ แล้วทุกคนที่ปลาทูรู้จักไปงานแต่งงานกันหมดเลย คุณยายคนนี้ คุณป้าคนนั้น แต่ทำไมไม่มีใครพาหนูไป ? แต่ก่อนก็เคยแต่ได้ยินนึกว่าแค่เรื่องเล่าขำขำ เจอกับตัวไม่ขำนะจ๊ะ เพราะเด็กไม่เข้าใจ แล้วรู้สึกว่า

ปลาทู : พ่อ หนูอยากเปิดประตูให้ยุงเข้าบ้าน (ยุงเยอะมากช่วงนี้) พ่อ : จะให้มันเข้ามาทำไมกันหละลูก ปลาทู : ก็อยากให้มันเข้ามากิน ข้าวบ้าง เผื่อมันจะอยากกินพ่อ : มันกินเลือดน่ะซิ มันไม่กินข้าวปลาทู : เราก็ใส่สีแดงไว้ในอาหารซิ มันจะได้คิดว่าเลือด แม่ : หรือว่า กับข้าวแม่อร่อยจนอยากจะชวนยุงมากินเนี่ยไม่มีคำตอบจากทั้งพ่อและลูก มันแปลว่าไรกัน

เหตุเกิดหลังตรุษจีน เมื่อเด็กได้ซองแดงจากเพื่อนแม่มา ทำให้เงินที่เก็บไว้รวมกับเงินที่ได้มา รวมได้มา 300 กว่าบาท พอเอามานับแล้วรู้จำนวนเงินเด็กถึงกับรีบวิ่งไปบอกยาย ปลาทู : ยาย ไป ไปกินพิซซ่ากัน เดี๋ยวหนูเลี้ยงเอง เลี้ยงพ่อกับแม่ด้วยและแล้วแม่ก็ได้กิน พิซซ่าที่ลูกเลี้ยงแล้ว ทั้งบ้านเลย 300 บาท แม่ออกที่เกินให้อีก 300 บาท แม่ภูมิใจในตัวหนูนะลูกนะ

เหตุเกิดเมื่อคืนวันศุกร์ ขณะที่เรากำลังกลับบ้านกันด้วยทางด่วน และกำลังต่อแถวเข้าช่องจ่ายเงิน ปลาทู : พ่อ ทำไมเราไม่ไปช่องโน้นหละ เค้าไม่เก็บเงินด้วยนะ หนูเห็นรถเค้าวิ่งผ่านไปได้เลยอ่ะ พ่อ : อ๋อ ช่องนั้นเค้าจ่ายเงินด้วยบัตรนะลูก เราต้องมีบัตรถึงไปได้ แบบรถไฟฟ้าใต้ดินไง ปลาทู : อ๋อ เข้าใจแล้ว งั้นเอาแบบนี้นะพ่อ เดี๋ยวหนูเก็บเงินค่าเรียนศิลปะปิดเทอมครบแล้ว หนูจะเก็บเงินซื้อบัตรแบบนั้นให้พ่อนะ เราจะได้ไม่ต้องรอนานกัน เล่นเอา

เด็ก ๆ ก็มักจะมีผู้ใหญ่เป็นแบบอย่างคะ เรากินอย่างไร ลูกก็กินแบบนั้น วันนี้เด็กปลาทูของแม่ยุ้ย ขอกิน กุ้งฟูผัดพริกขิงกับไข่ต้ม เพราะเห็นแม่กินอยู่บ่อย ๆ วันนี้แม่ไปซื้อมาใหม่ เด็กไปขอชิมที่ร้าน เลยให้เลือกอันที่เผ็ดน้อยแล้วคิดว่ากินได้กลับบ้านมา วันนี้กินข้าวเยอะเลยทีเดียว พร้อมคำพูดที่ว่า “หนูกินเผ็ดนิดหน่อยได้แล้ว อร่อยดีเนาะแม่” แม่แอบสัมผัสได้ถึง “ความภูมิใจในตัวเองที่ลูกมีอยู่ในทีนะ”