|
ช่วงคาบเกี่ยวเดี๋ยวจะดี เดี๋ยวจะร้ายเนี้ย บริหารลำบาก
สำหรับเรื่องงานตอนนี้งานประจำน่ะก้อเรื่อย ๆ
ไม่มีอะไรอึดอัดมากกว่าที่เคยเจอ .. ชีวิตเป็นปกติ
ส่วนงานเขียนคอลัมน์ที่ทำประจำหนังสือเกิดจะขายดีขึ้นมา
เลยลดจำนวนหน้าที่ต้องลงบทความไปเป็นโฆษณา
แต่กลับจ่ายค่าต้นฉบับล่าช้ากว่าปกติ .. อันนี้ก้อยังงงอยู่
ตกลงว่าจะขายดีหรือว่าจะขาดทุนกันแน่
ส่วนอีกเล่มที่ทำเป็นครั้งคราวนั้น ช่วงนี้ก้อเว้นว่างไปสักพัก
กำลังเริ่มจะกลับไปรับงานเขียนเพิ่มอีกแล้วหละ
ตอนนี้ก้อคงต้องจัดการเวลาดี ๆ อีกสักรอบ
อาจจะเงียบไปสักพักจากเพื่อนฝูงและผู้คน
หมกตัวทำงาน ทำเงินสักพัก .. เอ่อระเหยมาพักนึงแล้ว
เรื่องอื่น คงจะมีเรื่องพ่อ
เมื่อหลายวันก่อนฝันเห็นพ่อตอนเช้ามืดว่ามาหา
มาขอกอดก่อนจะมีคนพาไป .. เราก้อได้แต่บอกว่าอย่าไปเลย
เหมือนพ่อมาหาทุกคนก่อนไป เพราะก่อนหน้านั้น
วันครบรอบวันตาย แม่ก้อฝันเห็นพ่อเหมือนกัน
แล้วอีกไม่กี่วันฉันก้อฝัน .. พ่อบอกว่า พ่อไปหาแม่มาแล้ว
ก่อนไปพ่อเลยขอมากอดลูก .. ฉันไม่เคยกอดพ่อเลยเป็นยี่สิบปีได้
บางทีชีวิตคนเราก้อพลาดอะไรหลายอย่างไปอย่างไม่น่าพลาด
เพียงแต่ตอนที่เราสามารถทำได้เราไม่เห็นว่ามันสำคัญ
หรือเราไม่รู้สึกว่าเราอยากทำ
แต่พอวันที่เราไม่สามารถจะทำได้แล้วจริง ๆ เรากลับเสียดายมัน
ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องรู้สึกเสียดายแบบครั้งนี้อีก
เพราะฉันเรียนรู้มาแล้ว .. ฉันจะต้องไม่ยอมเจ็บในเรื่องเดิมอีก
ฉันจึงเลือกที่จะใช้โอกาสที่มีให้คุ้มค่าที่สุด
วัยนี้คือวัยทำงาน ฉันเลยเลือกที่จะทำงานมากกว่าอย่างอื่น
8 พ.ค. 2547
เวลา 23:42 น.
|
