เมื่อวานฉันได้ยินปอบ่นว่า
" เหนื่อยจัง ไม่ชอบเลยที่ต้องทำงานล่วงเวลาแบบนี้ "
ฉันก้อเลยถามกลับไปว่าทำไมหละ
" เรามีเวลาเหลืออยู่ด้วยกันน้อยไปในแต่ละวัน "

ฉันเองกลับนึกไม่ถึงเรื่องนี้
คงเพราะตัวฉันเองก้อทำงานดึก ๆ เหมือนกัน
แต่ฉันเพิ่งรู้สึกว่า เธอเหนื่อยจนไม่อยากจะพูดจา
กลับมาเราก้อต่างคนต่างเงียบ
เพราะต่างคนต่างเหนื่อยหละมั้ง ..

งานกำลังดึงเวลาของเราสองคนไป
แต่เราก้อจำเป็นต้องอดทน ด้วยเหตุผลที่มันคือสิ่งที่ต้องทำ
ตอนนี้ฉันกะเธอ มีจุดหมายเดียวกันคือ
วันศุกร์ .. เราสองคนจะเรืองร่ามาก ถ้าเช้านี้คือวันศุกร์
เพราะเราจะได้ใช้เวลาวันเสาร์ อาทิตย์ด้วยกัน
ถึงแม้เราจะอยู่ด้วยกันในรถเสียครึ่งวันแล้ว
เราต้องเดินทางไปบ้านต่างจังหวัดเกือบทุกอาทิตย์
แต่ก้อยังดีนะ อยู่ในรถด้วยกัน ก้อยังได้คุยกัน

คิดไปคิดมาเราก้อไม่ได้มีความสุขเท่าไหร่นะเนี้ย
เพราะเรานั่งรอวันศุกร์กันใจจดใจจ่อขนาดนี้
แต่ก้อเอานะ .. เพื่อวันข้างหน้า

เราจะยอมทนเป็นมนุษย์เงินเดือนกันอีกสักระยะ
เดือนนี้เธอต้องทำล่วงเวลาทั้งเดือน
ส่วนฉันกำลังมีโปรเจคยื่นประมูลอีกงานเหมือนกัน
และฉันก้อกำลังกลับมาเขียนหนังสือเพิ่ม นอกจากคอลัมน์ประจำด้วย

เอาน่า พรุ่งนี้ก้อวันศุกร์แล้วนะจ๊ะ ..

13 พ.ค. 2547

เวลา 19:52 น.