มีหลายคนพูดถึงความแตกต่างระหว่างคนสองคน
ความรักมันจะต้องมีความแตกต่างคั่นตรงกลางเสมอ
แล้วที่สำคัญ ไม่มีคู่ไหนที่ไม่มีความแตกต่างเป็นอุปสรรคเบื้องต้น

สำหรับคู่ฉันเองน่ะ .. ก้อหนีไม่พ้นอุปสรรคธรรมชาติข้อนี้แน่นอน
นอกจากรับฟังปัญหาของคู่อื่นแล้ว
ปัญหาของตัวเองก้อมี ... ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยนะ
เวลาฉันแนะนำใครเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ อย่างแรกเลยคือ ทำใจ
มันก้อมีอยู่แค่สองอย่างคือ ทำใจยอมรับ กับ ยอมปรับนั่นหละ

ยกตัวอย่าง ... วันนี้ฉันจะดูทีวี
เธออยากจะเล่นเกมส์

แล้วจะทำงัยหละทีนี้ .. เราก้อเลยตกลงกันโดยสันติวิธี
ละครจบแล้วค่อยเล่นเกมส์ .. และฉันก้อจะมีวันดูละครเป็นบางวัน
วันไหนไม่มีละครดู เธอก้อเล่นเกมส์ไป

แต่ทุกคดีพิพากหาได้จบด้วยสันติวิธีไม่
บางทีเราก้อมีตบตีกันบ้าง ตามประสาลิ้นกะฟัน
บางทีลิ้นก้อโดนฟันกัดซะเป็นแผลเหมือนกันหละ .. อิอิ
บางทีฟันก้อต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ปล่อย ๆ ลิ้นมันพูดไป

สูตรสำเร็จมันไม่มีสำหรับการอยู่ด้วยกัน
ความลงตัวก้อคงจะเกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อย  ๆ
ฉันใช้เวลาเรียนรู้และรู้จักกันมาพอสมควร

สิ่งที่ได้เรียนรู้คือ ..
เธอมักจะอยากเล่นกีตาร์เวลาที่ฉันจะดูทีวี
ฉันมักจะอยากดูหนังเวลาเธอเล่นเกมส์
ฉันจะอยากกินไอติมตอนเธอเป็นหวัด
ส่วนเธอก้อจะกินทุเรียนอย่างอร่อยเวลาฉันร้อนใน

คือว่า .. ไม่รู้จะใช้คำไหนมาบรรยาย

แต่สิ่งนึงที่มีอยู่ในความต่างของเราสองคนคือ

เธอจะเงียบเวลาฉันโมโหเป็นงิ้วโรงแตก
ฉันก้อจะเป็นปลาทองความจำสั้นเวลาเธอบ่น

มันเลยอยู่ด้วยกันได้

14 พ.ค. 2547

 เวลา 22:44 น.