แต่ละวันที่ผ่านมา .. ฉันเจอแต่ความกดดันจากสิ่งรอบข้างมากขึ้น
คนแต่ละคนรอบตัว .. ทำให้ฉันเงียบลงทุกวัน
หากเป็นเมื่อก่อน ฉันคงเลือกจะเดินหนีจากสภาพแวดล้อมแบบนี้
แต่ .. วันนี้ฉันยังคงยืนอยู่จุดนี้
ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีความสุขกับเวลา 8 ชั่วโมงที่อยู่ในที่ทำงาน
นั่นคือ หน้าที่ และความรับผิดชอบ

ฉันลองปรับความคิดที่จะแก้ปัญหาแปลกไปจากเดิม
ฉันหันหลังติดผนังแล้วเผชิญหน้ากับสิ่งที่เข้ามา
แทนที่จะพยายามหาลู่ทางใหม่แล้วนับวันรอที่จะไป

ฉันเก็บความขุ่นข้องหมองใจทั้งหมดกลับมาบ้าน
เก็บกลับมาหมดจริง ๆ  ... แต่คงไม่ใช่เก็บเข้าบ้านนะ
ฉันปล่อยมันระหว่างทางกลับบ้านต่างหาก
ฉันไม่คุยเรื่องไม่สบายใจกับคนไม่สนิทและไม่ไว้ใจเด็ดขาด
เพราะมันอันตราย .. และมีโอกาสย้อนกลับมาหาตัวเองสูงมาก

เดี๋ยวนี้ฉันไว้ใจคนยากกว่าเดิมเยอะมาก
ฉันไม่จำเป็นต้องสร้างมิตรใหม่อีกแล้ว
เพราะฉันมีมิตรแท้เพียงพอสำหรับการดำเนินชีวิตแล้วหละ

ที่สำคัญ ฉันมีคนที่พร้อมจะรับฟังและเข้าใจฉันเสมอ
ในแต่ละวันที่เจอเรื่องแย่ ๆ และทำให้ฉันปวดหัว
แต่ฉันไม่เคยทุกข์นานเลย ...
และอย่างนึงคือ ฉันเชื่อมันว่า เราสองคนจะผ่านวันเวลาเหล่านี้ไปได้แน่ ๆ
ไม่ใช่ว่าแค่ผ่านไปนะ ผ่านไปด้วยความผูกพันที่มากขึ้นกว่าเดิมด้วย

ความรู้สึกว่าเราจะไม่ทิ้งกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ
แต่สำหรับฉัน วันนี้มันเกิดขึ้นมาแล้ว และคงไม่จางหายไปไหน

ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นพลังที่มาจากตรงไหน
แต่มันคือเป็นพลังที่เราสองคนสร้างกันขึ้นมามั้ง
แต่พลังนี้คงไม่หมดไปจากเราสองคนง่าย ๆ เช่นกัน

นิยายรักน้ำเน่า .. กำลังเหม็นได้ที่
แต่เพราะน้ำเน่าเนี้ยหละที่ทำให้คนสองคนเดินร่วมทางกันได้
ดีกรีความเน่า ก้อคือลำดับขั้นก้อความรักนั่นหละ
ความลำบากที่ต้องเจอด้วยกันเนี้ยก้อเป็นบททดสอบ
ถึงแม้ตอนนี้เราจะเจอบททดสอบที่ยากขึ้นเรื่อย  ๆ
แต่เราก้อจะใช้พลังของเราผ่านมันไปเรื่อย ๆ ใช่กัน

เรามั่นใจว่าเราสองคนจะฝ่าฝันปัญหาที่จะเข้ามาไปด้วยกันได้

3 มี.ค. 2547

เวลา 22:10 น.