|
เวลาผ่านไปวันวันสำหรับฉันในตอนนี้
รู้สึกว่าตัวเองล่องลอยอย่างบอกไม่ถูก สำหรับบางเรื่อง
ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเองเลยกับทุกวันนี้
แต่ฉันก้อยังคิดอะไรไม่ออก ว่าจะทำอย่างไร
ความล่องลอยแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกเฉื่อยชาในการดำเนินชีวิต
แรงกระตุ้น .. แรงฉุด หรือ แรงพลักและดัน มันหายไปหมดเลย
มันจึงทำให้อยู่ไปวัน วัน โดยแท้
บางครั้งฉันก้อพยายามจะบอกตัวเองว่า
ชีวิตมันมีขาขึ้น และขาลง ทุกวันนี้มันคือขาขึ้นในบางเรื่อง
และมันเป็นขาลงในหลายเรื่องเช่นกัน
บางทีการทำใจยอมรับก้อเป็นทางออกที่ดี
แต่ไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดนะสำหรับความคิดฉัน
ฉันยังลังเล...แต่ฉันจำเป็นต้องปักธงสู้ต่อไป
ฉันไม่ได้สู้กับอะไรมากมายนักหรอก
ฉันสู้กับความอดทนในใจตัวเองอย่างเดียว
แต่อย่างเดียวเนี้ยก้อแทบแย่แล้ว ...
พระท่านว่า ชนะอะไรก้อไม่เท่าชนะใจตัวเอง
ฉันน่ะท่องไว้เสมอ ว่าฉันต้องชนะใจตัวเองให้ได้สักวัน
ฉันกำลังเหนื่อยกับการฝืนตัวเอง และพยายามจะทำให้มันปกติ
แต่มันไม่ปกติ ... ส่วนลึกของความรู้สึก มันอยากจะกระโจนหนีทุกเมื่อ
หน้าที่กับความฝัน ... เราควรจะให้ความสำคัญกับอะไรมากกว่ากัน
ทุกคนคงอยากจะเลือกที่จะทำตามควาฝัน
แต่สักกี่คนที่จะได้ทำแบบนั้น ... ฉันคนนึงหละก้ออยู่ในพวกที่อยากตามฝัน
วันนี้ฉันก้อได้ตามฝันเหมือนกัน แต่ต้องตามแบบเงียบ ๆ
ค่อย ๆ ตามไปทีละนิด ไม่สามารถจะทำได้เต็มตัว
ฉันจะลองย้ำตัวเองว่าต้อง อดกลั้น และใช้เวลาส่วนเล็ก ๆ ทำตามฝัน
ฉันจะพยายามทำหน้าที่และตามฝันไปพร้อม ๆ กัน
ฉันเหนื่อยกว่าปกติ แต่ฉันก้อยังยืนยันว่ายังจะอยากทำทั้งสองอย่าง
ฉันยอมรับว่าเหนื่อย แต่ยังไม่เคยล้า
เพราะฉันรู้เสมอว่า ... ยังมีอะไรอีกมากมายรออยู่ข้างหน้า
สิ่งที่รออยู่ข้างหน้า .. มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
จะดีกว่าเดิม หรือแย่กว่าเก่า
เนี้ยหละ .. เสน่ห์ของการใช้ชีวิต
เราจะไม่รู้เลยว่า วันพรุ่งนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
8 มี.ค. 2547
เวลา 20:37 น.
วันนี้ต้องขอบคุณสำหรับมื้อเย็นที่รู้สึกอารมณ์ดีกับพี่สาวหน้าใส .. คนที่ทำให้ฉันรู้จักสะพานฟัน .. ใครอยากรู้ว่า สะพานฟันคืออะไร ลองไปหาความหมายจากเธอดู http://www.niyada.diaryhub.com/
|
