ร้อนจัง ร้อนเนอะ ร้อนจริงวุ้ย
คือว่า ... ร้อนน่ะ เวลาร้อนแล้วหงุดหงิด
เนี้ยไม่นับร้อนใจ นะขอบอก

วันหยุดสามวัน .. ฉันมีต้นฉบับต้องปั่นให้เสร็จตามเคย
คือว่า ไม่ค่อยรู้จักวันหยุดเท่าไหร่เลย
หยุดงานหลวง ก้อรับงานราษฎร์ และบางทีก้อมีงานการกุศล

แล้วเวลาร้อนเนี้ย ... สมองมักจะขี้เกียจ คิดอะไรไม่ออก
งานเขียนของฉันถึงแม้จะไม่ต้องใช้อารมณ์ศิลป์เท่าเขียนนิยาย
แต่บทความของฉันก้อคงต้องใช้สมาธิ และความคิดพอดู
ด้วยความร้อน มีความสามารถทำให้สมาธิและลมปราณแตกซ่าน
ทำงานไม่ได้ ... ทำงัยดีน่ะ

ทำอะไรถึงจะหายร้อน
เปิดแอร์ .. กินไอติม .. อาบน้ำ
ก้อแก้ร้อนได้พักเดียวเท่านั้น

คิดอะไรออกแล้วหละ ... ดูรูปนี้ดีกว่า
ชายหนุ่มอันเป็นที่รักยิ่งของฉัน
ลงทุนเปลือยอก .. ท้าลมร้อน
พร้อมยิ้มหวาน ๆ ที่ฉันเชื่อว่าหลายคนไม่เคยเห็น

เธอคนนี้เป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ค่อยพูดจากับคนแปลกหน้า
เวลาอยู่ในหมู่เพื่อนฝูงก้อจะหัวเราะ เออ ออ ไปกับมุขเพื่อนเสียมาก
แต่ใครจะรู้ ... เวลาอยู่กะฉัน มุขกะโหลกกะลา เธอช่างค้นมายิงใส่ฉัน
คิดแล้วก้ออดนึกถึงคำว่า " สองคน ในร่างเดียว " ไม่ได้
เวลาอยู่กับคนวงนอก เธอจะเป็นอีกคน
แต่เวลาอยู่ในบ้าน ... กับฉัน เธอเหมือนคนละคน

บางที ร้อนใจ ... รอยยิ้มย่น ๆ ของเธอก้อทำให้ฉันเย็นลง
เธอเคยบอกเสมอว่า เธอไม่เคยโกรธฉัน
ดังนั้นวันนี้ฉันเอาเธอมาเผาแก้ร้อน คงจะไม่โกรธนะจ๊ะ คนดี

เบื้องหลังรอยยิ้มของฉัน คือเธอนั่นแหละ
เรามาช่วยกันยิ้มรับลมร้อนกันดีกว่าเนอะ
ฉันจะได้ปั่นต้นฉบับส่ง บก ทันเวลา

ยิ้มรับ ทั้งร้อนกาย และ ร้อนใจ
ช่วยกันยิ้ม เราสองคนช่วยกันยิ้ม
ยิ้มสู้บ้าง .. ยิ้มเพราะหาทางสู้ไม่ได้บ้าง
แต่ก้อยังจะพยายามยิ้ม .. ยิ้มไว้นะคนดี

ขอบคุณที่ทำให้ยิ้มได้ในทุกวัน

5 มี.ค. 2547

 เวลา 13:17 น.