เราสองคนวุ่น ๆ เรื่องติดต่อกับธนาคารกันมาสักพักนึงแล้วสำหรับการเตรียมจะออกรถคันใหม่เราสองคนคุยกันหลายหนจนได้มติว่าเราจะซื้อรถคันนี้กัน .. เพราะเวลาไปบ้านไร่ ไม่ค่อยสะดวกซึ่งหลังจากที่ตกลงกันได้ เราก้อเริ่มดำเนินการในหลาย ๆ เรื่อง  และได้รับคำแนะนำและความช่วยเหลือจากพี่ ๆ เช่น พี่นัท ช่วยแนะนำเกี่ยวกับฟอร์ดทุกอย่าง พี่ต้น หนุ่มแบงค์ช่วยแนะนำเรื่องสินเชื่อ เบิร์ดช่วยแนะนำกลยุทธในการคุยกับเซลส์ขายรถ

แล้วเราก้อมีวันนี้ .. วันที่เราสองคนมีหนี้ก้อนโตร่วมกัน ถือว่ามันเป็นสมบัติชิ้นแรกที่เราสองคนช่วยกันสร้างมันเองจากจุดเริ่มต้นจริง ๆ  และนี่คือภาระที่ฉันเคยบ่นไว้ในนี้หลายครั้ง แต่ก้อยังไม่ได้บอกตรง ๆ

นับจากวันนี้ไป .. ความเป็นเรา .. มันจะต้องเป็นปึกแผ่นขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเรามีอะไรที่ต้องรับผิดชอบร่วมกันแล้วในเวลานี้ .. หลายต่อหลายคนมองว่ามันจะไม่รอด หรือว่า เราสองคนจะไม่ซื้อมันแน่หรอก

จนมาถึงวันนี้แล้ว .. เราสองคนซื้อมันแล้ว และจะต้องประคับประคองมันไปให้รอดให้ได้ .. วันนี้ตอนไปออกรถ เซลส์คนที่ขายรถคันนี้ให้เราบอกกับเราตรง ๆ ว่า เราสองคนเป็นลูกค้าที่อายุน้อยที่สุดที่มาซื้อรถรุ่นนี้ และเราสองคนเป็นลูกค้าที่ดาวน์รถเยอะที่สุดด้วย เซลส์บอกว่า ฝ่ายการเงินที่นี่ยังไม่เชื่อว่าเราสองคนจะซื้อมันจริง ๆ จนเมื่อวานที่เซลส์โทรหาฉันว่าจัดการเรื่องเช็คเงินสดเพื่อนำมาเป็นเงินดาวน์รึยัง ฉันก้อจัดการเรียบร้อยแล้วตั้งแต่บ่าย ๆ ทางเซลส์เลยแน่ใจว่า เราสองคนซื้อแน่นอน

หลวงพ่อแนะนำขั้นตอนในพิธีการมาเรียบร้อย เราสองคนก้อทำตามทุกอย่างเพื่อความสบายใจ หลวงพ่อท่านเป็นคนดูสีที่ถูกโฉลกกะเราสองคน ... และอะไรบ้างที่จะต้องทำในวันนี้ ดูแล้วเราสองคนพิธีรีตรองพอสมควร ดูขัด ๆ กับความเป็นไอทียังงัยไม่รู้ แต่ฉันว่าทำไว้น่ะดี สบายใจดี

อีกหน่อยเวลาไปไหนกันสองครอบครัวจะได้ไม่ต้องลำบากเอารถไปหลายคันเสียที .. นี่คือเหตุผลหลักที่เราเลือกรถคันนี้ เพราะไปไหนต่อไหนกันได้หมดทั้งบ้าน ... และก้อเลือกเผื่อครอบครัวใหม่ของเราที่กำลังจะเกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้เหมือนกัน สงสัยฉันต้องไปหัดขับรถจริง ๆ จัง ๆ เสียทีแล้วหละ แต่ไม่รู้จะได้เรื่องไหม

ฉันเชื่อมั่นว่า " เรา " สองคนช่วยกันสร้างมันได้แน่ 

11 มี.ค. 2547

เวลา 10:00 น.