มีบริษัทต่างชาติรายหนึ่งเรียกฉันไปคุย เพราะเค้ากำลังหาคนที่จะทำงาน support
ซึ่งฉันจะต้องไปประจำอยู่ที่นิคมอุตสาหกรรมแถวระยอง แล้วมีบ้านพักให้ที่พัทยา
มีรถรับส่งจากโรงงานมาที่บ้าน คงจะต้องทำงานเป็นกะบ้าง

ฟังดูน่าสนใจมาก ๆ สำหรับฉันที่กำลังอยากจะทำงานในด้าน support อีกครั้ง
บอกตามตรงว่าบางครั้งฉันเบื่อหลายเรื่องที่เจออยู่กับการทำงานร่วมกับลูกค้า
เลยทำให้ฉันลองหางานในลักษณะ support ในองค์กรใหญ่อีกครั้ง
เพราะฉันชอบที่จะทำงานแบบตอนที่อยู่ นิสสัน ฉันยังรักนิสสันอยู่
บริษัทที่จะให้ฉันไปประจำก็เป็นโรงงานผลิตรถยนต์เช่นกัน

หลายคนถามฉันว่า  .. ฉันจะไปเหรอ ??
ถ้าถามว่าฉันอยากไปมั๊ย .. คำตอบคือ ฉันอยากไป
แต่คำตอบของคำถามว่าฉันจะไปไหม .. ฉันไม่ไป

เพราะอะไรน่ะเหรอ ... แม่บอกว่าไม่อยากให้ปออยู่คนเดียว
แม่บอกว่า เธอมาแล้วปอจะอยู่ยังงัย ??? ก้อจริงนะ

บางทีเราก็คิดแต่ในส่วนของความต้องการของเราคนเดียวไม่ได้
ชีวิตคู่มันคงจะต้องมีเรื่องของการเสียสละ และนึกถึงอีกฝ่ายเสมอ
ควรจะต้องนึกถึงอีกคนที่เป็นเพื่อนชีวิตของเราด้วย ในทุก ๆ เรื่อง

ด้วยเหตุผลข้อนี้ .. ฉันต้องโทรไปบอกสละสิทธิ์กับบริษัทนั้น
และอีกเหตุผลนึงที่ปอบอกฉันคือ ฉันต้องไปอยู่บ้านพักพนักงานคนเดียว
ปอเป็นห่วง ... แต่ทำไมฉันเองกลับไม่ห่วงตัวเองเลยนะเนี้ย

เอาเป็นว่า .. เหตุการณ์นี้ผ่านเข้ามาให้ฉันได้เรียนรู้ถึงการนึกถึงคนข้างกาย
ฉันจะต้องมีปัจจัยในการตัดสินใจที่จะทำอะไรมากกว่าแต่ก่อน
ยิ่งตอนนี้มีอะไรหลาย ๆ อย่างร่วมกันเป็นชิ้นเป็นอันมากกว่าแต่ก่อนเยอะ

อีกเรื่องที่ตัดสินใจแล้วคือ " แต่งงาน " คิดว่าแต่งแน่แล้วหละ
ตอนนี้คงจะต้องเริ่มหาข้อมูลบ้างได้แล้ว
ก็ได้ไปคุยกับคู่ที่แต่งแล้วอย่างพี่มนแล้วหละ ได้คำแนะนำดี ๆ เยอะ
แถมท่าทางจะได้ wedding planer เป็นพี่มนแน่เลยเรา
กำลังหาฤกษ์งามยามดีกันอยู่ว่าจะจัดงานเมื่อไหร่ดี แต่คงจะเป็นช่วงปลายปี
เพราะทุกอย่างต้องเตรียมการล่วงหน้าอย่างน้อย 5-6 เดือน
ไหนจะเรื่องจองโรงแรม การ์ด และก้อถ่ายรูปอีก
ที่สำคัญน่ะของชำร่วย .. ไม่รู้จะทำทันไหมเนี้ย เพราะพักนี้ไม่ว่างเลย
สงสัยต้องตั้งใจทำมากกว่านี้แล้วหละ เนี้ยล้างลาไปนานมากแล้ว
มั่วแต่ปั่นต้นฉบับทั้งปีเลยอ่ะ

สงสัยต้องตั้งหน้าตั้งตาเปิดโรงงานนรกทำของชำร่วยอีกแล้วเรา

20 มี.ค. 2547

เวลา 17:30 น.