ชีวิตวัยเด็ก อันหอมหวาน
ปลาทูน้อยของแม่
ชีวิตในวัยเด็ก ช่างเป็นชีวิตที่แสนสนุก รู้ไหมลูก ?
เด็กนี่นะ หยิบจับเอาอะไรมาเล่น ก็สนุกไปหมด
วันทั้งวัน .. ก็มีแต่สิ่งสนุกสนานผ่านเข้ามาให้เรียนรู้เต็มไปหมด
ถึงจะมีร้องไห้น้ำตาอาบแก้ม
แต่เด็กน้อยของแม่ก็ร้องไห้แค่เพียงครู่เดียว
น้ำตายังไม่ทันจะแห้งดีเลย หัวเราะเสียแล้ว
ด้วยเพราะ เด็กมีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งรอบตัว
จะเสียใจ ผิดหวัง ก็ใช้เวลาไม่นานที่จะลืม
เพราะความเดียงสาที่ยังคงมีอยู่ในหัวใจดวงน้อยนั่นเอง
แม่ตั้งใจจะรักษาชีวิตวัยเด็กที่หอมหวานของลูกไว้ให้นานนาน
ไม่ต้องรีบโตนักหรอกลูกรัก
ไม่ต้องรีบก้าวยาว ๆ มาหาความเป็นผู้ใหญ่
เพราะชีวิตในวัยเด็กที่สดใสนั่น เป็นขุมพลังแห่งความฝันที่สำคัญ
หากวัยเด็ก ลูกเรียนรู้ที่่จะฝัน เรียนรู้ที่จะเล่น และมีความสุข
ขุมพลังเหล่านั้นจะ ก่อตัวทำให้หัวใจดวงน้อยดวงนั้นแข็งแรง
เมื่อวานที่ลูกเติบโต ลูกจะเติบโตอย่างสุกงอมด้วยวันเวลาเอง
แม่ไม่เร่งให้ลูกแม่ “รีบโต”
ค่อย ๆ โตไปตามวันและเวลาของหนูเถอะลูก
เพราะในวันที่ลูก ก้าวเดินมาถึงจุดที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว
ลูกจะเข้าใจคำแม่ ว่า ชีวิตวัยเด็กนั่นมีค่าเหลือเกิน
แม่เพียงอยากเห็น ลูกของแม่ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุขเป็น
แม่เพียงอยากเห็น ลูกของแม่ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่รู้จักลืมในสิ่งที่ควรลืม
แม่เพียงอยากเห็น ลูกของแม่ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ยิ้มได้กว้างสุดใจ
แม่เพียงอยากเห็น ลูกของแม่ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ร้องไห้เพื่อปลอดปล่อยได้
และที่สำคัญ แม่เพียงอยากเห็นลูกของแม่
เติบโตมาเป็นผุ้ใหญ่ที่เห็นคุณค่าของ “วันและเวลา”
ประสบการณ์ชีวิตในวัยเยาว์ คือสิ่งที่ทำให้เรา มี “ตัวตน”
ใช้ชีวิตในวัยเด็ก เพื่อค่อย ๆ บ่มเพาะ “ตัวตน” ของลูก
“ตัวตน” ที่พร้อมจะเติบโต เป็นส่วนหนึ่งของสังคม
และด้วยตัวตนที่สุขได้ ปล่อยทุกข์เป็นของลูก
ก็จะช่วยให้ลูกยืนอยู่ได้ท่ามกลางความผันผวนของสิ่งรอบตัว
ไม่ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
ความเป็นเด็กในตัวลูก ณ วันนั้น จะทำให้ลูกยิ้มได้
ยิ้มให้กว้างที่สุด อย่างที่ใจลูกเคยยิ้มในวัยเด็ก
รักลูก
แม่ยุ้ย