บ่อยเลยนะที่ฉันท้อ และเหนื่อยกับหลายสิ่งรอบตัว

จนบางที .. ทางออกก้อคือ ฉันอยากจะไปเสียให้พ้น

แต่แล้ว ...

ความคิดและความรู้สึกนั้นก้อต้องหยุดนิ่ง

เพราะคำคำนี้

" ลองดูอีกสักตั้งน่า "

หลายครั้งนักที่ฉันต้องมาชั่งน้ำหนักระหว่างข้อดีและข้อเสียกับสิ่งที่เจอ

แล้วฉันก้อจะพบข้อดีที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันควรจะสู้ต่อ

อีกเหตุผลนึงคือ

ฉันจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับกระแสสังคมมากกว่านี้

ปรับตัวนะ ไม่ใช่ยอมโดนกลืน

ฉันจะต้องอยู่อย่างไม่ฝืน แต่ไม่ยอมโดนกลืน

นั่นคือประเด็นหลักที่กำลังพยายามอยู่ในทุก ๆ วัน

หลายครั้ง ... ที่ฉันได้แนวความคิดของพี่ และ เพื่อนที่รัก

ทำให้ฉันคิดเรื่องบางเรื่องน้อยลง

สบายใจที่ได้ระบายมลพิษทางความรู้สึกออกมาบ้าง

บางครั้งคนที่รักฉันเหล่านั้น ทำให้ฉันมีเลนส์ในการมองคนแปลกไป

ฉันจำเป็นต้องแบ่งแยก ความโปรงแสง และความโปรงใส

ของคนในสังคมรอบตัวมากขึ้น

เดิม ฉันมีแค่ ขาว กะ ดำ

ไม่เอาคือไม่เอา

แต่ทุกวันนี้ จำเป็นต้องมี ฟิวเตอร์โปรงแสงเข้ามาช่วย

ถ้าหนักหนาหน่อยก้อคงต้องใช้ฟิวเตอร์โปรงใสเลย

..........................

ขอบคุณสำหรับแนวความคิด

การมองคนบางคนให้เป็นเพียงแค่อากาศธาตุ

แล้วจะนำมาปรับใช้กับชีวิตในทุก ๆ วันหละกัน

แล้วฉันก้อกำลังจะเริ่มบอกตัวเองอีกครั้งว่า

ลองดูอีกสักตั้งเนอะ

.....................

โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีกันทุกคน

ในเมื่อฉันมีโอกาสบางอย่างที่ดีกว่าคนอื่น

ทำไมฉันไม่เรียนรู้ที่จะใช้มันให้คุ้มค่า

และอดทนให้ถึงที่สุดเพื่อรักษาโอกาสนั้นไว้หละ

จริงมั๊ย ???

7 ม.ค. 2547

 เวลา 21:53 น.