ปีใหม่ไปไหนมา คำถามยอดฮิตในช่วงนี้ ไม่ว่าจะคนในออฟฟิตเดียวกัน หรือว่าลูกค้าก้อถาม .. คำตอบเดียวเลยคือ กลับบ้านนอกค่ะพี่  ฉันจะตอบแบบนี้ทุกที ไม่ว่าจะไปสัตหีบ หรือว่า ลพบุรี 

ฉันกลับไปเป็นพนักงานกะเช้า เริ่มเข้ากะตั้งแต่ 8 โมงกว่า ๆ อาจจะเช้าหรือสายกว่านี้นิดหน่อย แล้วแต่ว่าหลานชายสุดที่รักของกู๋ปอจะวิ่งตัวกลมไปปลุก วิ่งอ้วนไปตะโกนไป " กู๋ปอ.... พี่ยุ้ย แม่ให้มาตามไปกินข้าว ตื่นหรือยัง "

พอทานข้าวฉันก้อจะขลุกกันอยู่ที่ร้าน ในปั๊มน้ำมันทั้งวันจนเที่ยงคืนกว่า  ๆ หลังจากนั้นพี่เขยปอก้อจะขายของต่อจนเช้า และก้อผลัดกันมาเข้ากะแบบนี้  เป็นอย่างนี้ตลอดวันหยุดเลยนะ แต่สีสันของครอบครัวนี้ อยู่ที่ หลาน พวกเราอยู่กันแต่ในร้านทั้งวันทั้งคืนได้ และมีเสียงหัวเราะเสมอ เพราะบ้านนี้มีเด็กในบ้าน  แถมเป็นเด็กพูดมากเสียด้วย

ฉันขายของได้ถ้ามีหลานอยู่ในร้าน เพราะเจ้าเป๋าจะจำราคาของได้ .. เวลามีคนมาซื้อของ ฉันก้อจะหันไปถามแล้วหละว่า " น้องเป๋า อันนี้เท่าไหร่ "  เจ้าตัวแสบก้อจะหันมาตอบ  พอฉันถามบ่อย ๆ เข้า ชักจะมีประโยคต่อท้ายราคาตามมาว่า " พี่ยุ้ยเนี้ย จำไม่ได้สักทีเลยนะ "   คือว่า มีบ่น มีบ่น

ลูกหลานบ้านนี้เป็นผู้ชายหมดทุกคน หนุ่ม ๆ บ้านนี้เลี้ยงง่ายค่ะ แค่ผัดกระเพราะกะ Game Play 2 ก้ออยู่กันได้ทั้งวัน  วันไหนพี่สาวปอไม่ว่าง ฉันจะเป็นคนทำกับข้าวให้คนที่อยู่บ้านกิน รวมทั้งเด็ก ๆ ในปั๊มน้ำมันด้วย  และวันนั้นฉันผัดกระเพรา .. กู๋ปอ กะ หลานเป๋า กลับมาคุยกัน

เจ้าเป๋า  :  กู๋วันนี้น้องเป๋าไปบ้านป้าต๋อยมา บ้านโน้นผัดกระเพราด้วย อร่อยจัง เป๋ากินข้าวตั้งเยอะแน่ะ

กู๋ปอ      :      วันนี้กู๋ก้อกินผัดกระเพราเหมือนกัน
เจ้าเป๋า  :      ใครผัดให้กู๋กินเหรอ ???
กู๋ปอ      :      พี่ยุ้ยผัดซิ
พี่ยุ้ย      :      อร่อยด้วยหละ คนบางคนอดกินเลย ไม่ยอมอยู่บ้าน
เจ้าเป๋า  :      พี่ยุ้ยผัดเนี้ยนะ ดีแล้วที่เป๋าไม่อยู่ กู๋กินอร่อยอยู่คนเดียวนั่นหละ ถ้าพี่ยุ้ยผัดน่ะ เบื่อจังพวกชอบชมแต่แฟนตัวเอง

บางวันก้อวิ่งมากอดพี่ยุ้ย .. พี่ยุ้ย พี่ยุ้ยจะกลับกรุงเทพฯ วันไหนเหรอ  คำถามนี้ถามเกือบทุกวันที่อยู่โน้น

เจ้าเป๋า  :   พี่ยุ้ย ๆ จะกลับเมื่อไหร่เหรอ
พี่ยุ้ย     :    ถามทุกวันเลย ทำไมหละ
เจ้าเป๋า  :    ก้อไม่อยากให้พี่ยุ้ยกับกู๋ปอกลับเลยน่ะซิ เวลาพี่ยุ้ยกะกู๋ปออยู่น่ะ เป๋ามีความสุขม๊ากมาก
พี่ยุ้ย     :    ขนาดนั้นเลยเหรอ !!!!
เจ้าเป๋า  :    แต่ต้องมี Game Play 2 ด้วยนะ นะ นะ

ตกลงว่ารักกู๋ ปน ๆ กะอยากเล่นเกมส์ไปพร้อม ๆ กันหละมั้งเนี้ย นั่ง ๆ ดูทีวีกันอยู่ มีคำถามเกิดขึ้นมากลางวง

จ้าเป๋า   : กู๋ปอกะพี่ยุ้ย เมื่อไหร่จะ ออกลูก ซะทีหละ  ( ขอย้ำว่า ใช้คำว่าออกลูกนะค่ะ )
ทุกคนหันมามองที่เจ้าเป๋าเป็นตาเดียว ... แล้วกู๋ปอก้อเอ่ยปากถามต่อว่า
กู๋ปอ     :  ทำไมหละ น้องเป๋าจะทำไม
เจ้าเป๋า  :   เป๋าอยากมีเพื่อนเล่นนินา เมื่อไหร่จะออกลูกมาเป็นเพื่อนเป๋าซักที
กู๋ปอ     :   ก้อต้องแต่งงานก่อนซิ ถึงจะมีลูกได้
เจ้าเป๋า  :   พี่ยุ้ยก้อรีบ ๆ ทำดอกไม้ให้เสร็จเร็ว ๆ ดิ ตั้งห้าร้อยอัน อีกกี่ปีเนี้ย  ถ้ากู๋มีลูกนะเป๋าจะตั้งชื่อให้นะคนโตให้ชื่อกระแป๋ง แล้วอีกคนให้ชื่อกระป๋องนะกู๋นะ

แล้วทุกคนในบ้านก้อขำกันชนิดไม่มีคำอธิบายเลย .. ตกลงพี่ยุ้ยจะออกลูกมาชื่อกระแป๋งกะกระป๋องเหรอเนี้ยฉัน !!!

อีกอย่างที่เจ้าเป๋าทำประจำคือ " พี่ยุ้ย วันนี้ดอกไม้ได้กี่อันแล้วเนี้ย " .. แล้วก้อเดินมานับดอกทิวลิปที่ฉันทำ มีวันนึง ถาม ๆ เสร็จ เอาอะไรแอบไว้ข้างหลังก้อไม่รู้ พอนับเสร็จ จับดอกไม้พลาสติกเลอะๆ ใส่มือฉัน ไม่รู้ไปเอามาจากไหน  " อ่ะ !! เอาอันนี้ไปปนกันนะ เป๋าอุตส่าห์หามาให้ จะได้ถึงห้าร้อยอันเร็ว ๆ " 

ใคร ๆ ก้อบอกว่าอยู่กะเด็กแล้วอารมณ์ดี ... ฉันเห็นด้วย ล่าสุดฉันสั่งยาระบายที่เป็นยาสมุนไพรจากร้านยาของเพื่อนแม่ กู๋ปอตะโกนใส่โทรศัพท์มาว่า  " แม่ มียาแก้พูดมากไหม จะซื้อไปให้เป๋ากินหน่อย "

เอาน่า ถ้าหายาได้ บ้านก้อเงียบซิปอ

8 ม.ค. 2547

เวลา 21:44 น.