วันนี้มีคำถามมากมายที่รอคำตอบจากตัวเอง

ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่คำถามเดิม ผุดขึ้นมาในหัว

กับหลายครั้งที่ผ่านมา ... ฉันพยายามบอกตัวเองว่า

อดทน และ อดทน

ฉันมีความหวังอยู่สองอย่างในใจคือ

ฉันหวังว่าสิ่งที่ฉันกำลังจะต้องบอกตัวเองให้อดทน มันดีขึ้นและผ่านพ้นไป

หรือ

ฉันหวังว่า ฉันจะสามารถเดินออกจากภาวะที่ต้องบอกตัวเองให้อดทนนี้ไปได้

ฉันยังไม่รู้ว่า ระหว่างสองสิ่งนี้ ฉันจะสมหวังซักข้อหรือไม่

ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ข้อไหนมีความเป็นไปได้มากกว่ากัน

หรืออาจจะเป็นไปไม่ได้ทั้งสองอย่าง

แต่อย่างนึงที่ฉันมี คือ ฉันยังมีความหวัง และกำลังใจที่ฉันจะกล้าหวัง

เรื่องหนักหนา และเวลาแย่  ๆ คือสิ่งที่ฝึกความอดทนของเราอย่างดีที่สุด

ถ้าเราสามารถเดินข้ามผ่านมันไปได้ .. เราจะแกร่งขึ้น

แต่ด้วยเหตุและผลหลายเรื่อง เราควรจะต้องมีจุดยืนว่า

เราจำเป็นต้องทนเพื่ออะไร

หรือว่า

เรามีจุดมุ่งหมายที่ต้องทนเพื่ออะไรสักอย่าง

เพียงถ้าเรายังมีจุดนี้ เราก้อจะสามารถอดทนและผ่านพ้นมันไปได้

.............................

ความอดทน .. มีที่มาที่ไป

ไม่มีใคร ก้มหน้าก้มตาทน โดยไม่มีเหตุผล

และคงไม่มีใคร อดทนไปเรื่อย ๆ จนไม่เห็นหนทาง

ว่ามันจะถึงจุดจบเมื่อไหร่

ฉันคงจะได้คำตอบจากตัวเองในไม่ช้า

ว่าฉันจะเลือกเดินออกมา หรือ ก้มหน้าทนต่อไปโดยไม่รู้จุดหมาย

แต่

วันนี้ฉันเริ่มเดินหาจุดหมาย ระหว่างทางไปพลาง  ๆ แล้ว

ถึงแม้วันนี้มันอาจจะยังไม่เห็นชัดเจนนัก

ฉันยังเชื่อว่า ถ้าเรามีความเชื่อมั่น สักวัน ฉันจะเจอจุดหมาย

ที่เป็นจุดเหมาะสมสำหรับฉัน มากกว่าวันนี้

13 ม.ค. 2547

เวลา 22:12 น.