อาหารใส่บาตร

เมื่อสองสามวันก่อนลูกถามแม่ว่า …

ปลาทู : ทำไมแม่ต้องทำกับข้าวใส่บาตรเองหละ ที่หน้าวัดเค้าก็มีขายนะ เราไปซื้อที่หน้าวัดแล้วใส่บาตรก็ได้นินา 
พ่อ : เราทำเอง เรารู้ว่า เราใส่อะไรบ้าง เราล้างผักกี่รอบ เราใช้ของที่สด และดี เราจะได้มั่นใจว่า ของที่เราทำสะอาด และดีไงลูก 
แม่ : เราใส่บาตรด้วยของที่เราคิดว่าดีที่สุดที่เรามี และเราก็ใส่บาตรก่อนที่เราจะกินด้วย เพราะเรา “ตั้งใจ” ไงลูก 

ปลาทู : อ๋อ แบบนี้นี่เอง

ก่อนหน้านี้ ลูกเคยถามอีกอว่า …
ปลาทู : ทำไมเราไม่ไปกินข้าวนอกบ้านหละแม่ แม่จะได้ต้องทำกับข้าว
แม่ : เราไม่ได้มีเงินมากมาย ขนาดที่จะไปกินข้าว นอกบ้านทุกวันได้นะลูก ไปกินข้าวนอกบ้าน ใช้เงินหลายบาท แม่ทำเอง เหนื่อยหน่อย แต่เราก็ได้กินของที่เรามั่นใจว่า สะอาด และก็อร่อย ว่าแต่อร่อยไหม ?
ปลาทู : ก็มีอร่อยแหละแม่ แต่ก็มีที่หนูไม่ชอบบ้าง แต่ก็อร่อยดี

แม่แค่อยากให้ลูกของแม่ “รู้ว่า คุณค่าของสิ่งที่เรา ตั้งใจทำเอง” มันหาซื้อนอกบ้านไม่ได้นะจ๊ะลูก แต่อาจจะยังอยากเกินกว่าที่ เด็ก 6 ขวบของแม่จะเข้าใจในวันนี้ แต่แม่เชื่อว่า ภาพที่หนูเห็นอยู่เป็นประจำ จะทำให้หนูเข้าใจในสักวัน