เลี้ยงลูก คือ การลงทุนระยะยาว

คัดลอกมาจากไดอารี่ส่วนตัวแม่ยุ้ย เมื่อ มี.ค. ปีที่แล้วนะคะ

 

บ้านเรา .. ไปวัดกันทุกเดือน หรือถ้าไม่ว่างก็จะเป็นสองเดือนครั้ง

แล้ววัดที่เราไป ก็เป็นวัดที่อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก

เป็นวัดที่หลวงพ่อสมชาย เป็นพระผู้ใหญ่ที่แม่ยุ้ยกราบท่านมาตั้งแต่สมัยเรียนจบ

ท่านคอยชี้แนะ สั่งสอน แม่ยุ้ย เปรียบเสมือน ญาติผู้ใหญ่ มาตลอด

และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง .. ที่ไปวัดเมื่อไหร่ แม่ก็จะได้ข้อคิดดี ๆ กลับมาเสมอ

วันนี้ .. หลวงพ่อสมชาย ท่านมีกิจนิมนต์ แม่เลยไปกราบหลวงพ่อประกอบ

ท่านเป็นพีชายของหลวงพ่อสมชาย ครอบครัวเราไปบ่อย แต่ไม่ค่อยได้คุยมากนัก

แต่ทุกครั้งที่ไป ท่านก็จะสอนอะไรดี ๆ กลับมาเสมอ โดยที่เราไม่ต้องเอ่ยปากถาม

หรือว่า เริ่มต้นอะไรเลย ท่านมีคำสอนดี ๆ เสมอ ครั้งนี้ ท่านเห็นลูกของแม่ ก้มลงกราบท่าน

ท่านก็เอ่ยถามว่า .. “ลูกเลี้ยงเองใช่ไหมนี่ ดูรู้นะว่าเด็กคนนี้พ่อแม่เลี้ยงดูเองไม่ได้จ้างเค้าเลี้ยง”

ก็ได้คุณยายตอบท่านไปว่า “ใช่ค่ะ เลี้ยงกันเองไม่ได้จ้างใคร”

ท่านเมตตาเทศน์สอนต่อว่า การเลี้ยงลูกเองเป็นเรื่องต้องเสียสละ หลาย ๆ อย่าง

แต่ผลที่จะได้รับกลับมา รับรองว่า คุ้มแน่นอน เพราะลูกจะซึมซับสิ่งดี ๆ จากเราไปเรื่อย ๆ

ซึ่งถ้าหากเวลาช่วงนี้ผ่านไปแล้ว ก็ไม่สามารถจะไปเรียกร้องขอให้หวนคืนกลับมาไม่ได้

เมื่อลูกโตขึ้นอยากจะมาแก้ไขสิ่งไม่ดี หรือปลูกฝังสิ่งต่าง ๆ ที่ดี ตอนั้นมันก็ทำไม่ได้แล้ว

ดังนั้น การเลี้ยงลูกมันคือการลงทุนในระยะยาว เหนื่อยวันนี้อาจจะยังไม่เห็นผลทันตา

แต่รับรองว่า วันข้างหน้า จะได้เห็นผลที่ชื่นใจแน่นอน พ่อแม่ต้องอดทนหน่อยนะ

ท่านเล่าว่า มีหลายบ้านที่พาลูกมาวัด แล้วก็ให้อยู่วัดกับพระ

เพราะว่า ลูกเกเร ไม่ไปโรงเรียน เอาแต่ใจ เถียงพ่อแม่

แรก ๆ ก็เอาไปโรงเรียน ด้วยหวังว่า ครูจะจัดการกับนิสัยเหล่านี้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ

จากนั้นก็พามาวัด พามาขอให้พระช่วย ทิ้งลูกให้อยู่วัดเดือนนึง พอกลับบ้านไป

ก็เหมือนเดิม นั่นมันเป็นการแก้ไขที่ปลายเหตุแล้ว ลูกมีนิสัยเหล่านั้น ฝังลึกมา 20 กว่าปี

จะให้แก้ไขภายในเดือนเดียว มันเป็นไปไม่ได้

แต่วันนี้ .. ในวัยเด็ก คือวัยที่เราสร้างเหตุให้ดีได้ เราก็ควรทำ เพื่อผลที่ดีในวันข้างหน้า

การสร้างสมอะไรนั้น มีอยู่ 2 แบบ คือการสร้างสมเพื่อประโยชน์วันนี้ และการสร้างสมเพื่อประโยชน์วันหน้า

การเลี้ยงลูก เป็นการสร้างสม เพื่อประโยชน์ในวันหน้า วันนี้เรายังไม่เห็นผลเท่าไหร่หรอก

แล้วการเลี้ยงลูกนั่น เราเลี้ยงเค้าอย่างไร มันก็จะย้อนกลับมาหาเราในวันที่เค้าเป็นผู้ใหญ่นั่นหละ

ส่วนการทำงาน ทำมาหาเงิน มันคือการ สร้างสมเพื่อประโยชน์ในวันนี้

หรืออย่างการเดินจงกรม นั่งสมาธิ มันคือการปฎิบัติเพื่อสร้างสมประโยชน์ในวันหน้า ในชาติหน้า

ใครไม่เคยทำไว้ .. จะมาหวังผลเหล่านั้นย่อมไม่ได้

………………………………………………………………………………

น้อมรับในความเมตตาที่ท่านสั่งสอน จึงนำมาแชร์เพื่อจะเป็นประโยชน์และแง่คิด

ให้กับหลาย ๆ ครอบครัวในการเลี้ยงลูก อย่างน้อย ๆ การช่วยกันสร้างเด็กที่มีคุณภาพ

วันข้างหน้า ลูกเราก็จะมีเพื่อนร่วมสังคมที่มีคุณภาพ สังคมจะได้น่าอยู่ในรุ่นต่อ ๆ ไป

การลงทุนระยะยาว ไม่ใช่มีแต่ในพอร์ตที่เฝ้าลุ้นกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

แบ่งเวลาเกร็งกราฟการลุงทุน มาอ่านนิทานบ้าง มาเล่นกับลูกบ้าง

รับรองว่า ปันผลที่คุณจะได้รับ มันคือความ ชื่นใจ และความสุขใจ เมื่อลูกคุณโตขึ้น

การพาลูกไปวัด มีอะไรมากมายให้เด็กได้เรียนรู้

เด็กได้เห็น วีถีชีวิตของชาวบ้าน ที่นำอาหารมาถวายพระเวลาเพล

เด็กได้เห็นชาวบ้านช่วยกันล้างถ้วยชามของวัดเมื่อเสร็จเพลแล้ว

หลายครั้งที่ลูกสงสัย และถามเสมอว่า ทำไมคุณยายพวกนี่ต้องเอาข้าวมาให้พระ

ทำไมไม่เก็บไว้เองที่บ้าน .. แล้วทำไมพระไม่ซื้อข้าวกินเอง

ทำไมคนอย่างพวกเราต้องเอาของมาให้พระ

ทำไมเราต้องปล่อยปลา

ทำไมที่วัดมีหมาเยอะแยะ แล้วมันกินข้าวที่ไหน

ทำไมหลวงตาต้องสวดมนต์

ทำไมเราต้องสวดมนต์

เงินในตู้บริจาค หลวงตาจะเอาไปไหน

ทำไมไหว้พระต้องจุดธุป จุดเทียน

ทำไมเวลาสวดมนต์ เด็กต้องไม่วิ่ง ไม่เสียงดัง

และอีกหลายร้อยทำไม ที่แม่ต้องตอบ

วันนี้คำถามเหล่านั้นเป็นข้อมูลที่แม่ ตั้งใจปลูกและฝังเข้าไปในตัวลูก

สิ่งที่แม่ทำ .. สิ่งที่แม่เป็น มันค่อย ๆ ถูกถ่ายทอดไปยังลูก

แม่ไม่ได้หวังอะไรมากไปแค่ ลูกแม่จะรู้จัก ผิด ถูก ชั่ว ดี

จากสิ่งที่แม่พร่ำสอน และทำให้เห็นเท่านั้นเอง

และวันนี้ .. ลูกแม่ได้เรียนรู้ว่า “รองเท้าที่ถอดไว้ที่บันไดศาลา มันจะร้อน”

ใส่รองเท้าร้อน ๆ วิ่งกระโดดดึ๋งดั๋งกันทั้งครอบครัว

แล้วลูกก็ได้รู้ว่า เมื่อร้อนมาก เด๊่ยวมันก็หายร้อนเอง ไม่ต้องร้องให้ใครช่วย

เพราะทุกคนก็ร้อนขาเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวไปวัดคราวหน้า

แม่จะลองชวนให้คิดดูว่า เราจะถอดรองเท้าไว้ตรงไหนดี ที่มันจะร้อนน้อยกว่าคราวก่อน