อย่าทำร้ายกัน ด้วยการทำให้เสียหมด

อย่าปล่อยให้ คำว่า “รัก” ของพ่อแม่
กลายเป็นตัวทำร้ายลูกกันเลยคะ 

หลายคน รักลูกทำให้ทุกอย่าง ลูกไม่ต้องแตะต้องอะไรเลย
หลายคน ตัดสินใจให้ จัดการให้ วางแผนให้หมด ลูกไม่ต้องคิดอะไรเลย

เมื่อนานวันเข้า .. ทักษะการคิดของลูก ก็ไม่เคยได้รับการฝึกฝน
ทักษะต่าง ๆ หลาย ๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็น

การจัดลำดับความสำคัญ
การลองผิดลองถูก
การกล้าตัดสินใจ
การปลอบใจตัวเองเมื่อพลาด
การสร้างกำลังใจให้ตัวเอง
ความมั่นใจ ความเด็ดขาด
และอีกหลายอย่าง หายไปจากคนหนึ่งคน
ส่วนหนึ่งก็น่าจะเกิดมาจากการเลี้ยงลูกนั่นเอง

ครั้งแรกที่แม่บ้านนี้เริ่มคิดเรื่องนี้ได้
จึงค่อย ๆ เริ่มฝึกให้ลูก “ลงมือทำ” ในเรื่องที่ทำได้ตามวัย
จำได้เลยว่าเรื่องแรกที่ลองคือ ให้ใส่รองเท้าเอง

ยังคงจำความรู้สึกช่วงแรกนั้นได้ดีว่า
ลูกก็พยายามจะใส่ แม่ก็ยั้งที่จะไม่เข้าไปช่วย
ลูกก็ช้า แม่ก็รีบ
แต่เราก็ผ่านมันมาจนได้ ด้วยความอดทน
ของเราทั้งแม่และลูก
แม่ต้องอดทนที่จะไม่เข้าไปทำให้ เพื่อให้เสร็จไวทันใจฉัน
ลูกก็พยายามจะทำให้ได้ เพราะอยากทำเอง

พอใส่รองเท้าได้ เราก็เริ่มให้อาบน้ำเอง สระผมเอง
ไม่สะอาด แม่ก็ใช้วิธี เสร็จแล้วเรียกแม่ไปตรวจ
ตรวจแล้วก็บอกว่าต้องทำแบบนี้เพิ่มนะลูก
จนสามารถปล่อยได้ .. แม่ก็ต้องอดทน ค่อย ๆ สอนกันไป
ไม่ใจร้อนที่จะ ทำแทนให้มันเสร็จ ๆ ไป

ไม่ว่าจะเป็นการฝึกฝนอะไร
เราก็ต้องอดทนกันทั้งสองฝ่าย ทั้งผู้ฝึก และ ผู้ถูกฝึกคะ

มีหลายคนที่ทนไม่ได้ เข้าไปจัดการแทนลูก
เพราะไม่ได้ดั่งใจ ช้าเหลือเกิน ทำเองไม่ได้เรื่อง

อยากจะบอกว่า วันนี้ดีแล้วคะที่เขาช้า ไม่ได้ดั่งใจไม่ได้เรื่อง
ในเวลาที่เรายังสอนได้ ชี้ทางได้
ถ้าไม่สอน ไม่ฝึกกันตอนนี้ เค้าทำไม่ได้ คิดไม่ออก
ตอนที่เราจากไปแล้ว ใครเล่าจะให้โอกาสมาสอนเค้าเมื่อเค้าโต

ผู้ใหญ่หลายคนสับสนในชีวิต
หลายคนจัดการกับชีวิตตัวเองไม่ได้
หลายคนยอมแพ้ ไม่สู้ กับสิ่งที่ยากลำบาก หนักใจ
หลายคน ไม่พยายามหาทางสว่าง เมื่ออยู่ในความมืด
หลายคน ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงเมื่อล้มไม่เป็นท่า

ถ้าเราไม่ฝึกเด็กของเราตั้งแต่วันนี้ ..
เราอยากให้เขาเติบโตมาเป็นแบบนั้นเหรอคะ

ช้าแม่ก็รอ
ผิด แม่ก็บอก
คิดไม่ออก แม่คอยแนะนำ
เจ็บช้ำ แม่ยังคอยจับมือให้กำลังใจ

ลองเปลี่ยนมุมมอง “ความรัก” ที่มีต่อลูกกันในอีกด้านนึงนะคะ
รักกันแบบที่ส่งเสริมให้ลูกเติบโตและแข็งแรง
เพื่อที่เขาจะก้าวเดินต่อไป ตามลำพังได้บนเส้นทางชีวิตของเขาเอง

เข้าใจหรือยังว่า ทำไมเมื่อลูกหัดเดินแล้วล้ม ผู้ใหญ่ถึงต้องปล่อยให้ลุกขึ้นมาเอง