ปลูกและฝังไว้ในใจลูก

เด็กน้อยบ้านนี้ สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน
วันไหนมีเวลาแม่จะถามเสมอว่า
“ฟังแม่สวดมนต์ในห้องพระไหม”

ลูกคุ้นเคยกับเสียงสวดมนต์แต่เล็ก
และกลายเป็นเด็กที่สวดมนต์ได้ไปเอง

แม่สอนลูกว่า สวดมนต์แล้วพระคุ้มครอง

เมื่อโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มเพิ่มข้อมูลให้ว่า

การสวดมนต์ทำให้เราอยู่นิ่ง ใจเราก็หยุดพัก เพราะเราคิดมาทั้งวันแล้ว

ณ วัยนี้ อาจจะเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่สิ่งที่ได้คือ แม่สวดมนต์อยู่ เด็กห้ามทำเสียงดัง ไม่ลุกเดิน
จนกว่าแม่จะสวดจบ
ซึ่งนั่นคือ ข้อตกลงกันก่อนจะขอตามเข้ามาในห้องพระ

อย่างน้อย ปลาทูก็รู้ว่า อะไรบ้างที่ทำไม่ได้เวลาแม่หรือใครๆ สวดมนต์ และรู้จักควบคุมตัวเองในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นได้

แรกๆ ก็มีที่ลงนอนข้าง ๆ แม่รอแม่สวดจบเลย พอโตขึ้นหน่อยก็เริ่มสวดตามแม่ได้

แล้วการที่ครอบครัวเราไปวัดกันอย่างสม่ำเสมอ ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราตั้งใจจะปลูกฝังเด็กของเราให้ “ใกล้วัด”

ได้เรียนรู้กิจกรรมต่าง ๆ ในวัด
รู้ว่าอยู่ในวัดอะไรทำได้ อะไรไม่ควรทำ
ขณะที่พระสวด เด็กต้องทำอย่างไร

แม่ยุ้ยทำให้การไปวัด สวดมนต์ เป็นเรื่องปกติ ที่ลูกเห็นจนชินตา

เตรียมเหรียญไปหยอดตู้
ประเคนของถวายพระ
กรวดน้ำเอง
ให้อาหารปลา
ดูหมาแมวในวัด
ตีระฆัง ตีฆ้อง

มีกิจกรรมมากมายที่วัดทำให้เด็กอยากไป
แค่เราทำให้วัดไม่น่าเบื่อ
ห้องพระไม่ใช่แค่ที่ของผู้ใหญ่

สิ่งเหล่านี้คงซึมซับเข้าไปในใจลูกบ้าง
และสักวัน สิ่งที่แม่ปลูกไว้ คงมีโอกาสเติบโต ในวันข้างหน้าบ้าง