การบ้าน และ การสอบของลูก

“การบ้าน” คือ สิ่งที่มีไว้เผื่อฝึกให้ลูกรู้จักหน้าที่ และ รู้จักคำว่า รับผิดชอบ ไม่ทำ แม่ไม่ช่วย ลืมเอาสมุดจดมา เช้ามาก็ไปคุยกับครูเอาเอง แล้วลูกก็ได้เรียนรู้กระบวนการต่าง ๆ ผ่าน “การบ้าน”
“การสอบ” คือ สิ่งที่มีไว้เผื่อให้ลูกได้เรียนรู้ถึง กฎเกณฑ์ ที่จะต้องทำตาม ด้วยตัวของตัวอง และไม่มีใครช่วยลูกได้ในห้องสอบ ต้องพึ่งตัวเอง อีกเรื่องคือ การสอน คุณธรรมเรื่องความซื่อสัตย์ และการยอมรับผลในสิ่งที่ตัวเองทำ คะแนนเป็นแค่ตัวชี้วัด ณ ระดับเดียวเท่านั้นสำหรับบ้านนี้ สิ่งที่แม่ยุ้ยสนใจคือ “ลูกเข้าใจในสิ่งที่เรียนมาแค่ไหน” ตามวัยของลูก อะไรเยอะเกิน แม่ก็เลือกออกบ้าง อะไรพร่องไป แม่ก็คอยเติม คอยเสริมให้
แม่ยุ้ยแค่เพียงจะบอกว่า การบ้าน และ การสอบ คือ ตัวช่วยในการฝึกเด็กชนิดหนึ่ง ที่ยังคงอยู่คู่กับเด็กไทย แต่เราต่างหาก ผู้เป็นพ่อและแม่ จะหยิบมาใช้สอนลูกแบบไหน มันไม่ใช่ตัววัดความเป็นเลิศ แต่สำหรับบ้านนี้แล้ว มันคือ ตัวช่วยฝึกความรับผิดชอบ
แค่ลูกแม่รู้หน้าที่ว่า “การบ้านคืองานของหนู แบบที่แม่กับพ่อต้องทำงานให้ลูกค้า” แม่พอใจแล้ว
แค่ลูกแม่ รู้ กฎ กติกาในห้องสอบ ไม่ลุกเดิน ไม่ถามเพื่อน และไม่จดไปดู ทำข้อสอบแบบเงียบ ๆ หยุดพูด เวลาสอบ แค่นี้ แม่ก็ดีใจแล้ว
ในเมื่อเรายังคงต้องอยู่ในระบบการศึกษาประเทศนี้ แบบหนีไม่ได้ เราก็ต้องรู้จัก หยิบมุมมองที่เหมาะสมกับเราขึ้นมาใช้ค่ะ

‪#‎แม่ยุ้ยThePlatuStory‬