จงกล้าหาญที่จะ “ยอมรับ”

การยอมรับคือจุดเริ่มต้นสำคัญของหลาย ๆ อย่าง
.
ยอมรับความจริง
ผิดก็ยอมรับว่าผิด
ยอมรับว่ายังทำได้ไม่ดี
ยอมรับว่าเราไม่รอบคอบ
.
.
การยอมรับ คือการเปิดใจ สำรวจตรวจสอบตัวเอง ตามสิ่งที่เป็น ตามสิ่งที่เกิดขึ้น และเมื่อใดที่เราเปิดใจ การพัฒนาจะเกิดขึ้น แม่ยุ้ยเชื่อแบบนั้นนะคะ
.
เรื่องราวในชีวิตลูกค่อย ๆ มีรายละเอียดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
ลูกเริ่มมีความคิด มีเหตุผล เป็นของตัวเองมากขึ้นทุกวัน
.
และการจะหยิบสิ่งที่เราคิดว่าใช่ ยัดใส่ลูก ก็แลดูจะไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่าย ๆ เหมือนสมัยเด็ก ๆ แล้ว ลูกเริ่มเลือกที่จะรับ ในสิ่งที่ลูกมองแล้ว คิดแล้วว่า อันนี้หนูโอเค อันนี้หนูว่าไม่ใช่ หนูไม่ทำตามนะแม่ จนเกิดหลาย ๆ เหตุการณ์ที่หลายคนมักใช้คำว่า “ทำไมไม่ฟัง บอกอะไรก็ไม่เชื่อ เถียงตลอด”
.
เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับทุกคน เชื่อไหม ?
.
สมัยเราเป็นเด็กที่โตขึ้นมาหน่อย เราก็เคยโดนว่าด้วยคำนี้เช่นกัน
แต่สมัยนั้นเราก็ยังไม่เข้าใจว่าำทำไม ? ไม่ได้เถียงสักหน่อย ก็เราคิดแบบนี้ ที่ผู้ใหญ่บอกมันไม่ใช่นินา
.
วันนี้เปลี่ยนตำแหน่ง สลับที่กันแล้ว เรายืนอยู่ในฟังของคนเป็นผู้ใหญ่ เลยทำให้ย้อนมองกลับไปว่า “เราจะทำยังไงให้เด็กเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการจะบอก และเราควรมองแบบไหนที่จะเข้าใจลูกได้มากขึ้น”
.
อันไหนคือสิ่งที่ แม่บอก พ่อบอก ต้องทำตาม อันนี้คือ “คำสั่ง”
เรื่องไหนที่ลูกมีสิทธิ์ออกความคิดเห็น เลือกเอง คิดเอง แม่ยอมให้จัดการเองได้ แต่จงรู้ไว้ว่า เมื่อใดที่ผลออกมา จงพร้อมจะเผชิญหน้าที่จะยอมรับกันนะ แล้วกลับมาสำรวจตัวเอง ว่าที่เลือกคราวก่อน มันอะไร ยังไง
.
★ กฎเกณฑ์ กติกา ที่จะต้องใช้ “วินัย” ควบคุม ยังคงศักดิ์เสมอ ไม่มีสิทธิ์ไม่ทำ .. เช่น อะไรบ้าง

➟ แปรงฟัน หลับไปแล้วแม่ก็ปลุกขึ้นมาแปรง
➟ ตื่นเช้ามา มีลำดับเรื่องราวที่จะต้องทำก่อนหลัง ก็ต้องทำ ตื่นมาต้องอาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าว
➟ การบ้านต้องเสร็จ ก่อนจะไปเที่ยวไหน ถ้าเยอะต้องบอกแม่ จะแบ่งส่วนทำยังไงต้องมาคุยกันก่อน

★ สิ่งที่ลูกต้องดูแลรับผิดชอบตัวเอง ถ้าไม่ทำ หรือไม่สนใจ เผชิญหน้ารับผลกันเอาเองนะจ๊ะ ส่งไม่ครบ ครูทำโทษ หรืออะไรยังไง ดูแลตัวเองนะ แต่ถ้าอยากให้แม่ช่วย เดินมาคุยกัน

ถามการบ้าน เพราะทำไม่ได้ เรียนไม่เข้าใจ ขอให้พ่อแม่ช่วย ยินดีเสมอ แต่ไม่ใช่ทุกการอธิบายของแม่และพ่อ จะเชื่อได้นะ เพราะแม่ก็ไม่ได้เรียนแบบหนูเรียน แต่แม่เข้าใจว่าแบบนี้ ลูกไม่เชื่อ ก็อย่าไปโกรธ ตรงนี้สำคัญ ต้องเผื่อใจนะคะ ว่ายุคนี้เขาเรียนมาต่างจากเราจริง ๆ

เมื่อใดที่ลูกเรียนรู้ได้ว่า อันไหนต้องทำเอง ต้องจัดการตัวเองได้ ถ้าไม่ทำก็ต้องพร้อมจะยอมรับผลเองได้ ลูกจะค่อย ๆ โตขึ้น พร้อมกับคำว่า “ความรับผิดชอบ”

ค่อย ๆ ฝึกกันไปนะคะ เพราะเราคงตามไปคอยบอก คอยสั่งกันไม่ได้ทุกที ถ้าไม่ฝึกตอนนี้ แล้วเมื่อไหร่ที่ลูกจะรับผิดชอบตัวเองได้

#แม่ยุ้ยThePlatuStory