มนุษย์แม่รำพึง

ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาด และความผิดพลาดก็คือครูคนสำคัญการรู้จัก “ให้อภัยตัวเอง” และสร้างพลังให้ตัวเองเพื่อก้าวต่อไป คือสิ่งที่สำคัญเช่นกัน ..  อย่าปล่อยให้ความผิดพลาดทำร้ายใจ จนไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นสู้ สำหรับคนเป็นพ่อแม่ การให้อภัยลูกเมื่อพลาด คอยประคับประคองเพื่อผิด และให้กำลังใจ เพื่อให้ลูกก้าวต่อไปได้ นั่นคือสิ่งที่ควรทำ มากกว่า คอยย้ำ ซ้ำเติม โดยคิดว่า ลูกจะได้จำไว้ จริงๆ แล้ว แค่ลูกผิด ลูกพลาด

เด็กหญิงปลาทูจะต้องรายงานสภาพอึให้แม่ฟังทุกเช้าคะอึหนูเหมือนไดโนเสาร์ บางวันอึก็เหมือนยีราฟ ปลาโลมาบางวันอึหนูก็รักกัน มาติด ๆกันเลยแม่ บางวัน หนูมีอึฝาแฝด เนื่องมาจาก ช่วงที่ปลาทูไปโรงเรียนแรก ๆ เธอไม่กล้าอึ ด้วยทั้งความไม่คุ้นเคยในห้องน้ำ และไม่กล้าบอกครู รวมถึงไม่มั่นใจที่จะล้างก้นเอง เธอเลยเลือกที่อั้นอึ และสิ่งที่เกิดขึ้น คือ ลูกตัวอุ่น ๆ จนถึงมีไข้ต่ำ

หลังจากที่แม่ยุ้ยเองใช้เวลาพอสมควรในการหาทางออกสำหรับเรื่องการกินของปลาทูได้มาสักพัก เมื่อลูกรู้จัก “หิว” และรู้แล้วว่าถ้าไม่กิน “จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง”  สิ่งต่อมาที่แม่พยายามจะฝึกลูกต่อไปคือ การกินให้หลากหลาย ก่อนหน้านั้น แค่ลูกกินได้ แม่ก็ดีใจแทบกระโดดแล้ว ลูกอยากกิน MK แม่ก็ MK ตามคำขอเลย เดือนนึงบอกได้เลยว่า เป็นสิบรอบ ไป ๆ มา ๆ

ปลาทูน้อย ลูกแม่ ลูกรู้ไหมจ๊ะ ว่าชีวิตวัยเด็กของเรา อยู่ในยุคที่ต่างกันมาก ลูกเกิดมาในยุค เปิดปุ๊ปติดปั๊บ อะไรก็ถูกพัฒนาเอาใจคน ให้รวดเร็วทันใจไปเสียหมด อยากจะได้ อยากจะมีอะไร ก็ รูดปี๊ด รูดปี๊ด ทุกอย่างถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้รวดเร็ว ทันใจไปหมด สมัยแม่เหรอ .. การ์ตูนนี่มีแต่หลังข่าวนะลูก ไม่ได้มีมาให้ดูทั้งวัน

วันนี้เป็นอีกวันสำคัญวันหนึ่งของเด็ก 7 ขวบของแม่ แม่รับรู้ได้เลยว่า ลูกรู้สึก “ภูมิใจในตัวเอง” ที่สามารถขี่จักรยานสองล้อได้เป็นครั้งแรกในชีวิต สำหรับแม่แล้ว นี่ถือเป็นก้าวสำคัญอีกก้าวหนึ่งของลูก เพราะลูกสามารถ กระโดดข้ามความกลัวในใจที่มีอยู่ และพยายามอย่างมากที่จะทำให้ได้ สำคัญที่สุดคือ ลูกสร้างความมั่นใจในตัวเองขึ้นมาจนได้ ในวันที่ลูกก้าวขาเดินก้าวแรก แม่ก็รู้สึกแบบเดียวกัน คือลูกแม่กำลังจะสร้างแรงผลักที่จะพาตัวเองไปข้างหน้าได้แล้ว ครั้งนี้ก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน ลูกมีแรงผลักในตัวเอง เพื่อพาตัวเองไปข้างหน้าในอีกรูปแบบหนึ่ง

ปลาทูน้อยของแม่ ชีวิตในวัยเด็ก ช่างเป็นชีวิตที่แสนสนุก รู้ไหมลูก ? เด็กนี่นะ หยิบจับเอาอะไรมาเล่น ก็สนุกไปหมด วันทั้งวัน .. ก็มีแต่สิ่งสนุกสนานผ่านเข้ามาให้เรียนรู้เต็มไปหมด ถึงจะมีร้องไห้น้ำตาอาบแก้ม แต่เด็กน้อยของแม่ก็ร้องไห้แค่เพียงครู่เดียว น้ำตายังไม่ทันจะแห้งดีเลย หัวเราะเสียแล้ว ด้วยเพราะ เด็กมีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งรอบตัว จะเสียใจ

ปลาทู ลูกรักของแม่ ลูกรู้ไหมว่า มิตรภาพระหว่างเพื่อนมีค่ามหาศาล ในวันที่หนูอยู่ในวัยอนุบาล หนูอาจจะยังไม่เข้าใจคำว่า “มหาศาล” หรือแม้แต่คำว่า “มิตรภาพ” แม่ก็ว่าหนูยังไม่เข้าใจหรอก ลูกอาจจะเข้าใจแค่คำว่า “เพื่อน” คือคนที่ลูกอยากเล่นด้วย อยากไปโรงเรียนเพื่อเจอเพื่อน อยากไปเล่นกับเพื่อนคนเดิม ๆ จนไม่อยากให้เพื่อนไปเล่นกับคนอื่น และพอวันที่ลูกแม่มีเพื่อนรัก ลูกแม่ก็หวงเพื่อนคนนั้น จนไม่อยากให้ใครมาเล่นกับเพื่อนคนนั้นนอกจากหนู

สมัยก่อนเวลาพาลูกไปกินข้าวกับญาติมิตร เพื่อนฝูง สิ่งที่เจอคือ มีอาหารวางอยู่ อันนี้กินได้ไหมลูก ? คำตอบคือ “หนูไม่กินคะ” จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง คุณยายท่านหนึ่งได้เอ่ยคำนี้ออกมา  “บนโลกนี้ ยังมีของอร่อยอีกเยอะนะลูก” ลองชิมดูก่อน ด้วยคำนี้นี่เอง .. จึงเป็นการจุดประกายเริ่มต้นการ “ฝึกลองชิมดูก่อน” และก่อนที่แม่จะเริ่มปฎิบัติการ ก็มีการเผื่อใจไว้เหมือนกัน เพราะดีกรีความกินยากของปลาทู ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน แต่เราก็ต้องลองกันดูสักตั้ง

ลูกรักของแม่ วันนี้แม่อยากจะบอกลูกว่า “โลกใบนี้ซับซ้อนนัก”คนทุกคนไม่ได้รักเรา หรือใส่ใจในตัวเราเหมือนคนในครอบครัวทั้งหมดแม่เองก็ไม่รู้ว่าจะสอนลูกยังไง ให้ลูกเข้าใจว่าโลกใบนี้ มันซับซ้อนแค่ไหน ผู้คนหลากหลายเหลือเกิน สำหรับเด็กอายุ 7 ขวบของแม่ แม่คงสอนได้เพียงว่า เพื่อนคนไหนเล่นแล้วเกเร ก็เล่นกะคนอื่น เพื่อนคนไหน ต่อว่าเรา ในเรื่องที่ไม่จริง ใครที่ไหนจะไม่เชื่อเรา แต่จำไว้ กลับบ้านมาบอกแม่ แม่เชื่อลูกแม่

วันนี้แม่ยุ้ยขอตอบคำถามแม่ ๆ หลายคนหน่อยนะคะ เพราะหลายคนสงสัยว่า แม่ยุ้ยทำยังไงให้ปลาทูกินโน้นนี่ได้ สอนยังไงกัน ทำไมลูกยอมกินผัก กินผลไม้ ปลาทูเป็น “เด็กกินยาก” มาแต่ไหนแต่ไรแล้วคะ ถ้าใครรู้จักคุ้นเคยกันมานาน จะรู้ดีเลย คำว่ากินยาก นี่คือ ทั้งกินน้อย และกินได้ไม่กี่อย่างด้วย แม่ยุ้ยเองผ่านความกลุ้มใจมาหลายต่อปลายปี ลูกน้ำหนักแตะเส้นแดงมาตลอด ไปทางไหนก็มีแต่คนทัก

จำคำแม่เอาไว้นะ ปลาทูลูกรัก .. โลกแห่งความเป็นจริง สอนให้เราต้อง รู้จักคำว่า “อดทน” อยู่เสมอ และโลกใบนี้ก็ พร้อมที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้เราอยู่เรื่อยๆ เช่นกัน เพราะ “ชีวิต” ไม่เคยหยุดนิ่งและคงที่นั่นเอง มันเป็นกลไกทางธรรมชาติ ที่เกิดขึ้นในทุก ๆ วัน และเกิดขึ้นกับทุก ๆ