เรียนรู้ที่จะ “ปล่อยผ่าน” ไปตามเวลา
ในช่วงวัยเด็กของลูก แม่เคยสอนว่า ไม่มีเจ็บไหนไม่จางหายไป ตอนนั้นแผลจากการหกล้ม เล่นซน ถอนฟัน ทุกแผลที่เกิดขึ้น มันจะค่อยๆ ดีขึ้นตามเวลาที่เดินหน้าไป และการเยียวยาจากร่างกายตามธรรมชาติ
ในวัยนี้ .. แม่ก็เฝ้าสอนหนูในเรื่องการเยียวยา ความรู้สึกทางใจ และสอนให้หนูคอยเฝ้าดู “ใจตัวเอง” ว่าตอนนี้รู้สึกแบบไหนอยู่ สิ่งที่เคยรู้สึกเมื่อสองชั่วโมงก่อน สองวันก่อน มันหายไปแล้วใช่ไหม หนูรู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม หนูลืมมันไปแล้วใช่ไหม
⏱ ช่วงเวลานี้ อารมณ์ ความรู้สึกของลูกแลดูจะชัดเจนมากขึ้น ขึ้นลง หมุนเปลี่ยน และรู้สึกต่อการถูกกระทบทางใจแตกต่างออกไปจากวัยเด็กสมัยประถมต้นนะแม่ว่า อาจจะด้วย ระบบร่างกาย ฮอร์โมนและจิตใจที่กำลังจะต้องเติบโตขึ้น
📌 แม่กำลังจะสอนเรื่องสำคัญอีกเรื่องนะลูก หนูต้องเรียนรู้ที่จะ “ปล่อยผ่าน” บางเรื่องไปกับเวลานะลูก มันเกิดขึ้นแล้ว เสียใจแล้ว โกรธแล้ว โมโหแล้ว ไม่ชอบใจแล้ว รู้สึกได้ แล้วเฝ้าดูมันไป เวลาผ่านไป มีความคิดใหม่ ความรู้สึกใหม่เกิดขึ้นมาแทน มันจะค่อย ๆ จางหายไป มันเป็น “ธรรมชาติ” อีกเรื่องนะลูก
‼️ ถ้าหนูไม่ปล่อยผ่าน หนูจะกลายเป็นคนที่ ทุกข์ซ้ำซ้อน หม่นหมองใจกับเรื่องเก่าที่จบไปแล้ว แต่หนูไม่ยอมจบมันตามความเป็นจริง แม่กำลังสอนให้ลูกแม่รู้จัก “เคล็ดลับวิชา” ในการทำให้ชีวิตเบาขึ้น อะไรไม่สำคัญ อะไรทำร้ายใจ ก็ปล่อยมันผ่านไปลูก อย่าไปกอดมันไว้กับตัว เก็บมันไว้กับใจจนใจเรา เน่าเหม็น หมดความสุขที่ควรจะมีในวินาทีตรงหน้า
❤️ ถ้าใจมันวนไปคิด เมื่อเรารู้สึกตัวได้ บอกตัวเองซะว่า มันผ่านไปแล้วนะ มันจบไปแล้ว ซึ่งจะรู้สึกแบบนี้ได้ หนูต้องเครียมันก่อนว่า มันเกิดขึ้นเพราะอะไร เราแก้ไขได้ไหม ควบคุมได้ไหม และทำทุกอย่างที่คิดว่าเรา “ควรทำ” และ “ทำมันได้” ให้ดีซะก่อน แล้วถ้านอกเหนือจากนั้น ก็ต้องปล่อยแล้วนะลูก
☘️ ชีวิตมีเรื่องให้ยิ้มได้อีกเยอะ แต่การที่เราผ่านเรื่องที่ทำให้เราน้ำตาตกมันก็เป็น “บทเรียน” ที่สอนเราได้ดี แต่เราควรเก็บมันเป็น “บทเรียน” นะลูกจะ ไม่ใช่ “บทลงโทษที่จองจำตัวเองไว้กับความเศร้าแบบไม่จบไม่สิ้น”
⭐️ เราควบคุมใครไม่ได้ เราเปลี่ยนใครไม่ได้ แต่สิ่งที่เราเปลี่ยนได้คือ “มุมมอง” และ “ความคิด” ของเราเองนี่หละลูกรัก ค่อย ๆ ฝึก ค่อย ๆทำกันไปนะ จบแล้วจบ ปล่อยมัน
มีลูกเป็น “ว่าที่” วัยรุ่น มันก็จะวุ่น ๆ หน่อย ช่วงวัยกำลังต้องการการยอมรับ กำลังแคร์คนรอบข้าง ต้องสอนให้รู้ว่า เราแคร์ทุกคนบนโลกใบนี้ไม่ได้ลูกเอ๊ย และเก็บทุกคำของทุกคนมาคิดไม่ได้ลูก บ้าพอดีนะ
เลือกเก็บ และคัดทิ้งให้เป็น ปล่อยผ่านไปตามเวลาให้ได้ แล้วหนูจะเป็นสุขได้ไม่ว่าจะเจออะไร เคล็ดลับย่นระยะเวลาแห่งความเซ็งชีวิต
แต่เมื่อเช้าลูกแม่พูดมาคำว่า “หนูไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่า หนูไม่สนใจแล้วนะ เขาจะพูดกับหนูแบบไหน ว่าหนูยังไง ปล่อยเขาไปเลยแม่ ช่างเขา หนูรู้ตัวหนูอยู่ว่า หนูเป็นยังไง”
😉 เธอสอบผ่านวิชา ช่างแม่_ง แล้วปลาทู
