เลือกเก็บ และคัดทิ้งให้เป็น
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องสำคัญสำหรับทุกคนโดยแท้จริง
ยิ่งคนเป็นพ่อ และคนเป็นแม่ ยิ่งต้องตระหนักให้มาก
เพราะหลายคน ได้ยินเรื่องราว คำกล่าวถึง หรือสิ่งต่าง ๆ
แล้วนำมาประมวลผลเสียทั้งหมด
จนเกิดความกดดัน การเสียความมั่นใจ หรือแม้แต่เสียศูนย์ไปเลยก็มี
ทำไมลูกตัวเล็กจัง
ทำไมเลี้ยงยังไงไม่โตเลย
ทำไมลูกกินแค่นี้หละ ทำไมไม่กินผัก
ทำไมลูกเธอไม่เรียนคิดเลขไวปรี๊ดหละ ใคร ๆเค้าก็เรียนกัน
โอ๊ย !! จนป่านนี้ทำไมยังเขียนไม่ได้ อ่านไม่ออก
ทำไม และ ทำไม อีกล้านแปดพันอย่าง
มีคุณแม่หลายคนที่ได้มีโอกาสพูดคุยกัน
และรู้สึกสับสน กดดัน งุนงง ไปไม่เป็น
เมื่อได้ยินคำต่าง ๆ เหล่านี้ในแต่ละเรื่่องราว
บางคนเครียด แล้วก็ไปลงที่ลูก
บางคนต่อว่าลูกว่าทำไมไม่ทำให้ได้อย่างคนอื่นเขา
บางคนกลับมาบังคับให้ลูกกินโน้นกินนี่
อยากจะบอกว่า แม่ยุ้ยเองก็เป็นคนนึงที่ผ่านความรู้สึกตรงนี้มาแล้วคะ
สิ่งที่เราควรทำ คือ คัดทิ้งให้เป็น เลือกเก็บในสิ่งที่ควรเก็บ
ไม่ใช่ ฟังอะไรใครมา เอามานอยด์หมด
เรื่องไหนเรามั่นใจแล้วว่า ฉันโอเคในจุดจุดนั้น ปล่อยผ่านเลย
หลายอย่าง มันคือ คำคน ที่เราควบคุมไม่ได้
หลายครั้งมันก็เป็นคำคน จากปากคนที่ไม่ได้สำคัญ
หลายต่อหลายที ก็เป็นคำคน ที่พูดออกมาโดยไม่คิดถึงคนฟัง
แล้วเราจะเอาไปใส่ใจ แล้วทุ่มความเครียดลงที่ “ลูก” ไปเพื่อ ?
หลายอย่างมันก็เป็นแค่เพียง .. เสียงผ่านหู
อย่าปล่อยใหัมันมาทำร้าย “หัวใจดวงน้อยของเรา” ซิคะ
เราเป็นพ่อ เป็นแม่ เรารู้อยู่ว่า อะไรเหมาะสมกับลูกเรา
อย่าปล่อยให้คำคนอื่น มาทำลาย “รอยยิ้มจากใจลูก” นะคะ
ฟังอย่างมีสติ และมั่นใจในจุดยืนที่มี
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
