รับมือ ลูกเอาแต่ใจ

ช่วงก่อนหน้านี้แม่ยุ้ยมีเกริ่นไว้แล้วว่า กำลังเจอ ศึกกับเด็กอยู่ แล้วช่วงนี้ก็ห่างหายไประยะหนึ่ง ขณะนี้น่าจะเข้าที่เข้าทางแล้วนะคะ เลยนำเหตุการณ์มาเล่าสู่กันฟังได้แล้ว แต่คิดอยู่นานว่าจะเล่าแบบไหนดีนะ ?? ที่จะไม่กระทบใจลูก

เมื่อใดที่ลูกเริ่มมีพฤติกรรมแสดงออกถึงความต้องการที่จะเป็นผู้ “ควบคุม” ทุกอย่างบนโลก แบบไม่มีที่มาที่ไป ไม่มีเหตุผล นั้นหละคะ เรียกว่า “เอาแต่ใจ” ซึ่งสิ่งที่คนเป็นพ่อ เป็นแม่ มองเห็นอาจจะแตกต่างกันออกไป อย่างเคสที่แม่ยุ้ยเจอล่าสุดคือ “การติดน้ำอุ่น” ซึ่งแม่เองก็ประมวลผลแล้วว่า อากาศไม่ได้หนาวขนาดต้องอาบน้ำอุ่น และการอาบน้ำอุ่นบ่อย ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก ผิวแห้งจนคันไปหมดแล้ว จึงถึงเวลาแล้วที่จะ “จัดการกับเรื่องนี้”   ประจวบเหมาะพอดีที่เครื่องทำน้ำอุ่นที่บ้านพัง แล้วแม่ก็ไม่ซ่อม !!! ไม่ซื้อใหม่

ในช่วงแรก  ลูกก็งอแง และบอกว่า น้ำเย็น หนูอาบไม่ไหว อาบไม่ได้  แล้วก็ค่อย ๆ เพิ่มระดับจาก งอแง เป็น โวยวาย คร่ำครวญ และกรีดร้อง  ซึ่งบอกเลยว่า อิตัวแม่ อิตัวพ่อ ปวดประสาทอย่างหนักคะ  เมื่อ My Little Angle กลายร่างเป็น Little Monster แต่เราสองคนพ่อแม่ ทำงานเป็นทีม แม่ยุ้ยแอบปวดตับ ไปกระซิบถาม หมอนัท (จิตแพทย์เด็กน้องรัก ประจำบ้านเรา) ได้คำตอบจากน้องหมอว่า “นิ่งไว้พี่ และถ้าลูกทำได้ให้ชื่นชม แล้วไม่ต้องพูดอะไรยาวนะ สั้น ๆ พอนะพี่”

ในฐานะพ่อและแม่ ในภาวะศึกกลางบ้านแบบนี้ บอกเลยคำว่า “นิ่งไว้พี่” เนี้ยมันยากมากคะน้องเอ๊ย !!! แต่เพื่อลูก พี่ก็นิ่ง พ่อแม่ทำงานเป็นทีม นี่คือข้อสำคัญด้วย แม่นิ่ง พ่อไม่นิ่งก็จบเกมส์ เราพ่ายแพ้แก่มนุษย์ตัวเล็กของเราแน่  งานนี้ แม่ยุ้ย พ่อปอ วางแผนไว้ดีแล้ว เราเลือกจะนิ่ง เมื่อลูกโวย แม่ก็นิ่ง ๆ เย็น ๆ เรียบ ๆ สั้น ๆว่า “อาบให้เสร็จแล้วค่อยออกมาจากห้องน้ำนะ”  วันแรกใช้เวลา 45 นาทีคะ อาบน้ำไป ร้องไห้ไป บ่นไป คร่ำครวญสารพัด  แต่พออาบเสร็จออกมา เหมือนมีปุ่มกด ลั้นลา ร่าเริง เหมือนปีศาจตัวน้อยถูกล้างออกไปพร้อมน้ำ ทีนี้แม่และพ่อที่นิ่งรอผล ก็ ชื่นชมอย่างที่หมอว่า “เห็นไหม ลูกแม่ก็อาบน้ำเย็นได้นินา เก่งเชียว”

แล้วอย่าคิดว่า ศึกจะจบแค่แมทแรกนะคะ .. เด็กรู้เยอะกว่าที่คุณคิด รู้ด้วยว่า กับแม่ต้องเรียกคะแนนสงสาร กับพ่อต้องเอาเหตุผลเข้าสู้ เราสองคน เจอศึกอยู่ 7 วันคะ แล้วก็หนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่เราก็ยังคงนิ่ง และผ่านมากันได้ แล้วเราก็ได้ลูกสาวที่อาบน้ำไม่อุ่นได้ ด้วยอารมณ์ดี อาบน้ำไป ร้องเพลงไป

อ่านแล้วได้อะไรจากเรื่องนี้คะ รายละเอียดระหว่างศึก ขอไม่เล่าเยอะนะ ไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่า แม่เอามาประจาน แต่ที่เล่าเพราะอยากให้หลาย ๆ บ้านลองเปลี่ยนวิธี รับมือกันดู

หลายครั้งที่เรา หมดความอดทน ลูกเหวี่ยง เราก็เหวี่ยงกลับ  แล้วก็มีบ้างที่ ลูกเหวี่ยง เราก็ทั้งขู่ บางทีหนักกันจนลงไม้ลงมือ แล้วถามว่า จบด้วยอะไรคะ จบด้วยน้ำตา ของท้้งเราและลูก ผลดีก็ไม่มี ค่อย ๆ มองให้ลึกลงไปในเหตุที่เกิดนะคะ

มันยากจะที่จะนิ่ง เพราะเราทั้งรัก ทั้งสงสารลูก บอกเลย แม่ยุ้ยก็ไม่ต่างจากแม่คนอื่นหรอกคะ ไม่ได้ใจแข็งมากมาย แต่ที่คิดอยู่ตลอดคือ ถ้าเราอ่อน ลูกก็จะไม่ได้แนวทางที่ถูก ที่ควร เราอยากให้ลูกเติบโตเป็นเด็กเอาแต่ใจเหรอ ??

บอกเลยว่า งานนี้ขอบคุณน้องหมอที่รัก และขอบคุณพ่อปอที่ทำงานร่วมกันเป็นทีม อย่างดีเยี่ยม และขอบคุณปลาทูด้วยที่เกิดมาเป็นลูกแม่ แม่ได้ฝึกสติ ตะบะ สมาธิ ขันติ จนบางทีขันแตกไปบ้าง  เสียยิ่งกว่าไปเข้าคอร์สปฎิบัติธรรมสำนักไหน ๆ เสียอีก