ประสบการณ์ คือของขวัญอันล้ำค่า

ประสบการณ์ชีวิต คือสิ่งล้ำค่า
การได้พบเจอ ได้สัมผัส สิ่งที่แตกต่าง
การได้รับรู้เรื่องราว ความเป็นมา ก็มีค่าเช่นกัน

การเดินทางทริปนี้ของครอบครัวเรา
ถือเป็นการเดินทางไกลในรอบหลายปี
บ้านเราไม่ค่อยได้ไปไหนไกลบ้านกันบ่อยนัก ด้วยหลายเหตุปัจจัย

แต่ไม่ว่าการเดินทางใกล้ หรือ ไกล
สิ่งที่แม่จะสอนลูกของแม่เสมอคือ

เรามาด้วยกัน เหนื่อยเดิน ก็เดินด้วยกัน
เรามาด้วยกัน ร้อน เราก็ร้อนเท่ากัน
เรามาด้วยกัน หิว เราก็กินเหมือนกัน
เรามาด้วยกัน ง่วง เราก็นอนที่เดียวกัน

ภาพที่ผู้ร่วมเดินทางกับแม่ยุ้ยจะได้เห็น
คือ ปลาทู เดิมตามพ่อแม่ไปในทุกที่
ไม่มีงอแงร้องไห้ไม่ยอมเดิน
ขอไม่เดิน ขอให้อุ้ม ขอขี่คอ อันนี้ไม่มี

หิว ยังไม่ถึงที่จะกินอะไรได้
ในกระเป๋าแม่ทีอะไรไว้เผื่อ ก็กินแบบนั้น ไม่ว่าจะนม ขนม
และเมื่อถึงที่กิน คนอื่นกินอะไร ตรงไหน แม่ก็สั่งให้ปลาทูกินที่นั่น ทริปนี้มีมื้อแหนมเนือง ซึ่งแม่ชอบมาก
ลูกรักเอาแป้งห่อ คอหมูย่าง หยดด้วยน้ำจิ้มปอเปี๊ยะทอด กินคู่กับขนมจีน กินขนมจีนไปเป็นจาน

เพราะแม่บอกเสมอ มีอะไรกินให้อิ่มไว้
ไม่รู้จุดพักต่อไปคือตรงไหน อิ่มท้องไว้นั่นหละดี

เรื่องง่วงนี้ไม่ต้องห่วง เพราะพูดตลอดทาง จนต้องบอกว่า พักเงียบ ๆ บ้าง เพราะแม่เกรงใจคนฟัง

ขึ้นเครื่อง ลากกระเป๋าเอง ถือเอกสารเอง

แม่ตัดสินใจเดินทางไปทำบุญครั้งนี้
นอกจากใจที่จะไปทำบุญแล้ว
แม่ยังไปด้วยใจที่จะมอบของขวัญให้ลูก
เพราะนี่คือการเดินทางด้วยเครื่องเป็นคครั้งแรกของปลาทู

แม่อยากให้ปลาทูได้เห็น ชีวิตเด็กๆ คนอื่น ๆ ที่ยังขาดโอกาส และเราพอจะช่วยเขาได้บ้าง

ประสบการณ์ชีวิตของลูก จะอยู่กับลูกตลอดไป จงเรียนรู้ที่จะเก็บเกี่ยวจากสิ่งที่เห็นและได้สัมผัส เหล่านั้นเอานะลูกนะ

โลกนี้กว้างใหญ่มากมายนัก
ยังมีพื้นที่ให้ลูกได้เรียนรู้
ยังมีวิถีชีวิตที่แตกต่างให้ลูกได้สัมผัส

ปล. ปลาทูชอบภาษาอีสานมากคะ ได้ยินเด็กตัวน้อยๆ พูด ก็แอบฟังเขา สงสัยอยู่ตลอดว่า ทำไมบางคนพูดอีสานได้ แล้วยังพูดกลางได้ด้วย เราจะพูดอีสานบ้างได้ไหมแม่ ?