เฝ้ามองอย่างเข้าใจ คุณจะเห็นว่าลูกชอบอะไร

เฝ้ามองอย่างเข้าใจ คุณจะเห็นว่าลูกชอบอะไร

เฝ้ามองลูกอยู่อย่างสม่ำเสมอ แม่ย่อมเห็นว่า ลูกมีความสุขกับกิจกรรมแบบไหน ชอบอะไร และสามารถใช้เวลากับเรื่องไหนได้นาน ๆ
ปลาทูเป็นเด็กชอบวาดภาพ ซึ่งอาจจะไม่ต่างจากเด็ก ๆ ทั่วไปที่เห็นสี เห็นดินสอ ก็จับมาขีด ๆ เขียน ๆ แม่ก็ยังไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องพิเศษอะไรมากมาย จนเมื่อเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน ถ้ามีดินสอ ปากกา และกระดาษตรงหน้า เธอก็วาดรูปได้ตลอด

จากที่เรียนศิลปะเป็นกิจกรรมเสริมตั้งแต่อนุบาลมาเรื่อย ๆ จากความเห็นของแม่ที่ลูกก็ดูสนุกสนานด้วย ช่วงปีหลัง ๆ นี้ เริ่มมีการร้องขอจากลูกเอง ว่าอยากเรียนศิลปะที่มีการสอนในรายละเอียดมากขึ้น
จะไปเที่ยวไหน จะมีกิจกรรมอะไรก็ตาม ขออย่างเดียว อย่าให้ตรงกับวันอาทิตย์ครึ่งวันเช้า เพราะคือช่วงเวลาเรียนศิลปะของ ด.ญ.ปลาทู ถ้าแม่ต้องไปไหน ที่จะทำให้ต้องขาดเรียนศิลปะวันอาทิตย์ เป็นอันหน้าคว่ำ หน้างอ
นี่ต้องไปเข้าค่ายธรรมะกับที่โรงเรียน ก็เริ่มบ่นว่าทำไมต้องวันอาทิตย์ด้วยนะ หนูก็อดเรียนศิลปะน่ะซิเนี่ย บ่นพึมพัม อยู่คนเดียว แม่ก็ได้แต่บอกว่า เอาน่า หนเดียวเอง ก็ตอบกลับมาว่า ไม่ยากหยุดเลยสักหนนะแม่

แม่ว่าลูกแม่ “รักศิลปะ” อย่างจังเข้าแล้วหละ ลูกเริ่มถามถึงอาชีพที่ได้ใช้การวาดภาพ ได้ใช้สี ได้ใช้การออกแบบจากไอเดียตัวเอง เริ่มสนใจศิลปะในมุมที่กว้างขึ้น
แม่เฝ้ามองอย่างเข้าใจเสมอมา แม่ไม่ยัดเยียดสิ่งที่แม่ต้องการให้หนูชอบ และเห็นว่าทุกอาชีพ ถ้าทำด้วยความสุข หนูจะยิ้มกับตัวเองได้ในทุก ๆ วัน จงหล่อเลี้ยงความชอบและสร้างความฝันจากสิ่งนี้ต่อไปนะลูกนะ แม่เอาใจช่วยเสมอ

#แม่ยุ้ยThePlatuStory

ปล. ภาพนี้แม่ตั้งชื่อว่า “เมื่อปลาทูวาดปลาทอง”