มนุษย์แม่รำพึง

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน พ่อปอซื้อปากกาเขียนไวท์บอร์ดมาให้ลูกใหม่ ทั้งหมด 3 สี เพราะของเก่ามันแห้งหมดแล้ว เด็กเมื่อได้เห็นปากกาก็ดีใจมากมาย รีบไปลากกระดานมาเลย พร้อมลองปากกาของใหม่ทันที่ พ่อแม่เพิ่งถึงบ้านก็มุ่งหน้าไปที่โต๊ะอาหาร แล้วก็นั่งทานข้าวเย็นกันสองคน ลูกก็เล่นไป เขียนไป .. สักพัก พ่อปอเหล่ไปเห็นว่า เด็กเพลิดเพลินมาก เขียนมือ เขียนเสื้อ เขียนกางเกง

แม่ยุ้ยเองเป็นเด็กที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนทุกทีเวลาวันแม่เพราะเป็นเด็กที่ไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตปกติอยู่กับแม่เหมือนคนอื่นแม่ยุ้ยมาจากเด็กครอบครัวแตกแยกถูกส่งไปอยู่กับ ปู่ ป้า ย่า อา ตั้งแต่ขวบนิด ๆ  เติบโตมาท่ามกลางความรัก ความใส่ในในครอบครัวใหญ่ ในฐานะหลานคนแรก แต่ก่อนก็ถือเป็นโชคดีที่โรงเรียนสมัยนั้นไม่ได้จัดงานวันแม่แบบทุกวันนี้ เท่าที่จำความได้ จะมีแค่ครั้งเดียวที่โรงเรียนเชิญให้แม่ไป ส่วนปีอื่นๆ ที่จำได้คือ จะเป็นพิธีการถวายพระพร พอวันหนึ่งได้มีโอกาส “เป็นแม่คนบ้าง” ก็เข้าใจดีถึงความรู้สึกเช่นนี้ แม่ยุ้ยผ่านโรงเรียนที่มีการจัดงานวันแม่

หนึ่งความภูมิใจในความเป็น “แม่” แม่ยุ้ย เป็นแม่นมพันธุ์ดีคะ และพูดได้เลยว่า ใช้ความพยายามมากในการให้นมปลาทูกินนมแม่ถึงขวบเก้าเดือน แม่มีสต็อคนมสองพันกว่าออนซ์ นี่คือ “มรดก” จากแม่ที่ตั้งใจมอบให้ สมัยปลาทูยังเล็ก ข้อมูลเรื่องนมแม่ยังไม่เยอะแยะเท่าเดี๋ยวนี้ แต่ด้วยข้อมูลจาก เพื่อน คุณแม่รุ่นพี่ และกลุ่มเพื่อนคุณแม่รุ่นเดียวกัน จึงทำให้แม่ยุ้ยสามารถข้ามผ่านการให้นมแม่มาได้ เรียกกันว่า ปั๊มกันจนยอมนมยานถึงเอวอ่ะ จะต้องเอานมพาดบ่า ผูกเอวกันเมื่อยามแก่เฒ่าแม่ก็ยอม วันนี้ยอมเปิดพินัยกรรมโชว์มรดกกันเลยนะคะ

ในวันที่อุ้มท้อง แม่คือ โลกทั้งใบของเจ้า ในวันที่ลืมตาดูโลก แม่คือ คนแรกที่เจ้าจะเจอเมื่อลืมตาเสมอในวันที่เจ้าก้าวขาออกเดิน แม่คือ ผู้คอยบอกให้เจ้าลุกเมื่อล้มลงในวันที่เจ้าพบเจอโลกที่กว้างขึ้น แม่คือ ผู้คอยสอนให้เจ้ารู้จักโลก และในวันที่เจ้าต้องนำพาชีวิตให้เติบโต แม่คือ .. ผู้ที่คอยสนับสนุนและค้ำจุนให้เจ้าเดินก้าวต่อไป ทุกช่วงเวลาของลูก มีแม่คอยเคียงข้างเสมอ เพียงเพราะแม่คือ คนที่คอยเฝ้ามองอย่างห่วงใยในทุก ๆ เวลา แล้วแม่ก็พร้อมจะเป็น

แม่ .. หนูอยากได้ปากกาลบได้ แม่พาไปซื้อหน่อยนะ เสียงเอ่ยปากจากเด็กหญิงม้าเคิฟสุดที่เลิฟของแม่ เรียนเปียโนเสร็จ แม่ก็พอเข้าร้านขายหนังสือที่มีเครื่องเขียนขาย แล้วด้วยความที่มนุษย์แม่อย่างเรา ไม่ได้อัพเดทโลกสักเท่าไรนัก “ปากกาลบได้มันเป็นยังไงอะลูก มันคืออันไหน” คุณผู้หญิงที่กำลังลองปากกาข้าง ๆ น่ารักมาก ช่วยชี้ให้ว่าตรงนี้คะ ปลาทูรีบบอกว่าใช่ ๆ คว้ามาลองเขียน แล้วก็ลบให้แม่ดู และตรงชั้นวางปากกาไม่ได้ติดป้ายราคาไว้ แม่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก ปลาทูขอซื้อ

บทความนี้ถูกเขียนขึ้นเมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2554 ถ้าจำไม่ผิด แม่ยุ้ยเขียนเพื่อนำไปลงวรสารของโรงเรียนแรกของลูก เมื่อคืนไปอ่านเจอจากไดอารี่เก่า เห็นว่า น่าจะมีแง่คิดบ้าง จึงนำมาให้อ่านกันคะ ——————————————————————- ครอบครัวนี้ เป็นหน่วยย่อยเล็ก ๆ ของสังคมเช่นกัน ซึ่งแม่ยุ้ยตั้งใจจะสร้างลูกปให้เป็นหนึ่งหน่วยเล็ก ๆ ที่มีคุณภาพเพิ่มขึ้นในสังคม ตามกำลังที่แม่คนหนึ่งจะสามารถทำได้ ด้วยกำลังกาย

ทุกชีวิต มีเงื่อนไข ที่ต่างกันทุกชีวิต มีแนวทาง ที่ต่างไป ทุกชีวิต มีระยทาง ที่ไม่เท่ากัน  และแต่ละชีวิตมีแบบฉบับของตน สิ่งที่ แม่ยุ้ย บอกเล่า ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน สิ่งที่ยุ้ยบอกต่อ ไม่ใช่สิ่งที่จะถูกใจทุกคน ทั้งหมดที่บอกเล่ามานั้น เกิดมาจาก สิ่งเดียวเลยคือ ใจที่อยากแบ่งปัน คิดเสียว่า ยุ้ยคือหนังสือเล่มหนึ่ง

เป็นคำถามที่หลายคนถามเข้ามา และก็มีคนรู้จักมาปรึกษาเช่นกัน วันนี้ถือโอกาส “ตอบคำถามนี้ ตรงนี้เลยนะคะ” ปลาทูย้าย 3 โรงเรียนใน 4 ปี ทางเลือก วิชาการ สองภาษา แม่ยุ้ยเจอมา 3 แบบนี้แล้วคะ และก็ได้แนวคิดที่จะนำมาฝากกัน จะเลือกแนวไหนให้ลูก .. ต้องดูจาก

มีหลายคนสอบถาม เพราะความสงสัยว่า “แล้วปลาทูไม่ได้เรียนพิเศษวิชาการเลย จะเรียนทันเพื่อนไหมคะ ?”“เลี้ยงแบบแม่ยุ้ย แล้วคะแนนสอบปลาทูออกมาเป็นอย่างไรบ้าง ?”  แม่ยุ้ยไม่ได้แก้ไขปัญหาเรื่องการเรียน ทัน หรือ ไม่ ทันด้วยการเรียนพิเศษคะ อาศัยการ “ใส่ใจ” และ “ใกล้ชิด” กับลูก เพราะบ้านนี้ เราสอนการบ้านกันเอง เราเปิดสมุดลูกดูทุกวัน เราสอบถามกันตลอดว่า

มีหลายคนที่ใกล้ชิดจะรู้ว่า ปลาทูมีเวลารองเท้าแก้วหลุดที่สองทุ่มตรง เป๊ะ!!  แล้วถึงเวลาเห็นนาฬิกาไม่ได้ ง่วงทันใด ถ้าเข็มนาฬิกาบอกเวลาสองทุ่ม และก็มีคุณแม่หลายท่านสอบถามมาว่า ” แม่ยุ้ยฝึกปลาทูอย่างไรคะ ” กว่าจะถึงวันนี้ได้ แม่ยุ้ยก็ผ่านศึกมามาก เริ่มต้นมากจากช่วงอายุ ขวบครึ่ง ปลาทูมีอาการ ร้องไม่ยอมนอนคะ ต้องอุ้ม วางก็ร้อง พออุ้มหลับ วางก็ตื่น ลองนึกดูนะคะ

ตั้งใจทำหน่อยคะ วันนี้แม่ยุ้ยใส่โหมดเข้ม จัดการเด็กเขี่ยการบ้านลวก ๆ ด้วยการให้ลบดำๆ ที่เขียนซ้ำดำปี๋ใหม่และเขียนเพิ่มแบบตั้งใจ 1 รอบ  พร้อมอธิบายว่า ถ้าตั้งใจ แป๊ปเดียวก็เสร็จ แถมเขียนสวยลูกแม่ก็ทำได้ ดูซิเห็นไหม ตั้งใจเขียน สวยเชียว คนสวย แล้วเขียนหนังสือดำปี๋ ไม่ไหวนะ คนหน้าตาสวย ก็ทำงานให้สวย สะอาด เรียบร้อยซิจ๊ะ ยิ้มแก้มเต่งเลย