พรจากแม่
หลายวันก่อนลูกสาวของแม่เดินมาบอกแม่ว่า
แม่ .. วันเกิดปีนี้แม่ทำเค้กกล้วยหอมให้หนูทีนะ
แล้วแม่ก็ปักเทียน 1 อัน เค้กกล้วยหอมถ้วยเดียวก็พอ
เดี๋ยวหนูจะเป่าเทียนบนเค้กกล้วยหอมของแม่
แค่นี้ก็พอแล้วแม่ ..
เป็นปกติของบ้านเราที่วันเกิดจะไม่มีอะไรมากมาย
ปีก่อนแม่พยายามหัดทำเค้ก เพื่อจะทำเค้กวันเกิดให้ลูกเอง
(ไว้เดี๋ยวจะเอาผลงานแม่ยุ้ยมาโชว์ เละซะไม่มีเลย)
และบ้านเราก็ไม่มีธรรมเนียม จัดงานเลี้ยงวันเกิดมากมาย
แม่ยุ้ยจะบอกปลาทูเสมอว่า “วันเกิดเราจะอยู่กับครอบครัว”
แล้วก็ทานข้าวเย็นด้วยกัน เป่าเค้กด้วยกัน แค่นี้ก็พอแล้วลูก
แม่ไม่มีเค้กไปให้ลูกตัดแจกเพื่อนที่โรงเรียน
แม่ไม่มีผู้คนมากมายมายื่นของขวัญให้ลูก
ลูกของแม่จะมีของขวัญชิ้นเดียวจากพ่อและแม่ที่อยากจะได้
อันนี้เป็นแนวคิดเฉพาะครอบครัวจริง ๆ นะคะ
ยุ้ยเองไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดสักเท่าไรนัก
ยุ้ยไม่มีนโยบายจัดเลี้ยง แจกเค้กใดใดทั้งสิ้น
เราไม่ได้มีมากมายขนาดจะใช้จ่ายได้ขนาดนั้น
แม่นึงได้สอนลูกของแม่แบบนี้
แต่ก็มีหลายครั้งที่ลูกมีคำถามกลับมาถามแม่เสมอ
ทำไมเพื่อนคนนั้นเขาจัดงานวันเกิด มีเพื่อนไปเยอะแยะ
แม่เลยถามกลับไปว่า ลูกอยากไปไหม ?
ถ้าลูกอยากไป แม่ก็จะอนุญาตให้ไปนะ
ซึ่งแน่นอนว่า หลังจากนั้นลูกก็จะกลับมาบอกว่า หนูอยากมีแบบนี้บ้าง”
คำตอบจากแม่คือ “การจัดงานแบบนี้ใช้เงินหลายพันบาท ถ้าเทียบให้เข้าใจ
ก็คงประมาณค่าเรียนศิลปะวันอาทิตย์ของหนูสัก 2-3 เดือน
ลูกจัดงานไหมหละคะ แม่จัดให้ได้นะ เอาแบบนี้ทีนี่เลยนะ
แต่แม่มีเงินไม่มาก ถ้าเอาเงินไปจัดวันเกิดแล้ว ลูกก็จะไม่มีเงิน
เพื่อที่จะไปจ่ายค่าเรียนศิลปะวันอาทิตย์ ลูกเลือกเอานะจ๊ะ ว่าจะเอาแบบไหน ?
เด็กเงียบไปหลายวันแล้วกลับมาบอกว่า “หนูเลือกเรียนศิลปะคะ”
อีกคำถามคือ ทำไมเราไม่เอาเค้กไปแจกเพื่อนที่โรงเรียน ?
แม่เลยบอกว่า เรามีเงินพอแค่ซื้อเค้กเพียงก้อนเดียวในวันเกิด
ถ้าลูกอยากเอาเค้กก้อนเดียวนั้นไปแบ่งเพื่อนเมื่อไหร่ แม่จะเอาไปให้นะ
แต่เราก็จะไม่มีเค้กเป่ากันที่บ้าน วันเกิดของลูก แล้วแต่ลูกเลยนะ
และก็มีบางเสียงของผู้ใหญ่ ย้อนกลับเข้ามาหาแม่ยุ้ยว่า
“เค้กก้อนเดียว ทำไมซื้อให้ลูกไม่ได้”
สิ่งที่แม่กำลังบ่มเพาะนั้น มันมีคุณค่ามากกว่า “เค้กก้อนเดียว” หลายเท่า
วันนี้ .. ถ้าแม่ปล่อยให้ทุกอย่างได้ดั่งใจไปเสียหมด
วันหน้า .. ลูกของแม่ก็จะไม่รู้ว่าอะไร พอ อะไร มาก อะไรเกินจำเป็น
เราไม่ได้มีเงินล้นฟ้าที่จะจับจ่ายทุกอย่างได้ดั่งใจ
หรือถึงแม้เราจะรวยล้นฟ้า แต่เราก็ไม่เคยคิดจะสอนลูกให้ใช้จ่ายทุกอย่าง
ของขวัญวันเกิดของปลาทูปีนี้ มูลค่า 500 บาท
ซึ่งปลาทูออกเงินเอง 200 บาท แม่กับพ่อออกเงินให้ 300 บาท
ซื้อไว้ก่อน เป็นของที่ลูกขอและอยากได้มาก
จะได้แกะมาเล่นวันนี้ เพราะวันเกิดคือวันนี้
แม่ดีใจที่ลูกรู้จัก “อดทนรอ” และแม่ก็ดีใจที่ลูกรู้จักค่าของเงิน
พรจากแม่ในปีนี้ .. แม่ขอเพียงให้ลูกสาวของแม่
“เติบโตไปตามวันเวลาอย่างมีความสุข”
เพียงเท่านี้ แม่ก็สุขใจแล้วนะลูก
แม่ของลูกคนนี้ อาจจะไม่มีเค้กหลายก้อน หรืองานวันเกิดใหญ่โตให้
แต่แม่มี “ความรัก” และการ “ใส่ใจ” อย่างใกล้ชิดให้ลูกเสมอ
รักลูกเสมอจ๊ะ
แม่ยุ้ย
ปล. ขอบคุณกลุ่มเพื่อนสนิทของแม่ที่หาเค้กมาเซอร์ไพรส์หลานล่วงหน้า
ขอบคุณของขวัญจากเพื่อนแม่ ที่มีให้ปลาทูอีกเช่นกันคะ
และขอบคุณทุกท่านในเพจนี้ที่ เอ็นดู ปลาทู ขอบคุณจากใจจริง ๆ คะ