เด็กไทยไม่ถูกสอนให้รู้จักคิด

ส่วนหนึ่งของการบรรยายจากคุณหมอ
ศ.นพ.สมศักดิ์ โล่ห์เลขา เมื่อวาน
ท่านพูดถึงเรื่องนี้ ว่า เด็กไทยคิดไม่เป็น
ถูกสั่งให้ทำตามคำสั่งและจำเท่านั้น
ทักษะในการคิดและวิเคราะห์จึงด้อย

มีอะไรพ่อแม่ก็สั่งไว้หมดแล้ว
มีหน้าที่ทำตามอย่างเดียวพอ

เวลาเรียน เด็กไทยก็ไม่กล้าถาม
เพราะไม่กล้าที่จะพูด เพราะพอเอ่ยปาก
ยกมือถาม สิ่งที่ตามมาคือ

เธออยู่ชั้นไหนเนี่ย ทำไมเรื่องนี้ไม่รู้
แล้วเด็กจะกล้าถามไหม ?
ผิดกับเด็กต่างชาติ ที่กล้าถาม
กล้าแสดงความคิดเห็น
เพราะเขาเน้นการคิด วิเคราะห์
เขาต้องการให้เด็กแสดงความคิดเห็น
ไม่ใช่แค่จำไปสอบเท่านั้น

เด็กไทย จำไปสอบก็จะแย่แล้ว
ไม่เหลือสมองให้คิดแล้ว

เรื่องนี้ แม่ยุ้ยเองก็พยายามฝึกลูก
และก็พยายามจะสอนด้วยว่า
การกล้าถามนั้นดี กล้าพูดก็ดี
แต่ ก็ต้องดูเวลาด้วยนะลูก
แสดงความคิดเห็นเมื่อมีคนขอฟัง
ไม่ใช่นึกอยากจะพูดตอนไหนก็พูด
ซึ่งอาจจะยังยากไปสำหรับเด็ก 7 ขวบ
แต่ก็สอนกันไปเรื่อย ๆ คะ

ส่วนเรื่องการคิด แม่บ้านนี้ เน้นมาก
เพราะหากเติบโตมาโดยการไม่รู้จักคิด
อันนี้ “น่ากลัว” สำหรับวัยปลาทูเอง
แม่ก็ใช้การเล่น ในสิ่งที่ได้คิด
ได้ใช้จินตนาการ ได้แสดงออกทางความคิด
เวลาชวนกันคุย ก็จะเสนอให้ลูกลอง
ช่วยแม่คิดที เราจะทำยังไงได้บ้าง

ลูกเอาถุงขนมมายื่นให้ แกะให้หนูที
แม่ยื่นกลับ แล้วบอกว่า
“คิดซิลูก จะกินขนม จะทำยังไงแกะมัน”

แม่ยุ้ยเริ่มต้นจากเรื่องง่าย ๆ แบบนี้เลย
เอาสิ่งที่ลูกต้องการ เป็นตัวขับเคลื่อน
ให้เด็ก คิดหาวิธี ที่จะทำสิ่งนั้น ๆ

อย่ารักลูกจนทำให้หมด คิดแทน
วางแผนไว้ให้ทุกอย่างนะคะ
เพราะ ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้
เราเองก็ “ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า”
ถ้าไม่สอนกันตั้งแต่วันนี้ ก็ไม่รู้ว่า
เราจะมีพรุ่งนี้อีกกี่วันนะคะ

ฝึกให้ลูกอยู่ได้อย่างดี และมีสุข
ด้วยการสอนของเรา
ในวันที่เรายังเคียงข้างเป็นโค้ชเขาได้

ปล. ภาพนี้ แม่ทำงาน ปลาทูเงียบไปเป็นชั่วโมง แม่ลงมาเจอสิ่งนี้