สร้างลูก ด้วยการเล่น
ด้วยความตั้งใจที่จะมีลูกเพียงคนเดียวของแม่ยุ้ย
ปลาทูน้อยจึงถูกฝึกให้ รู้จัก “เล่นคนเดียว”
และแม่ยุ้ยเองก็ใช้วิธีการสอนลูก จากการเล่นนี่หละคะ
เวลาเลือกซื้อของเล่น ก็จะมีแนวคิดในการเลือกหลายแบบ
บางอย่าง ก็เล่นเพื่อเสริมจินตนาการ
บางอย่างก็เป็นของเล่นที่ เล่นได้ไม่มีวันจบ
บางอย่างเป็นของเล่นแบบเล่นตามบทบาทสมมติ
บางอย่าง ต้องเล่นด้วยกันกับคนอื่น
แต่ของเล่นทุกอย่างที่กล่าวมาทั้งหมดนี้
สิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ที่สุด คือ “เด็ก”
สามารถเล่นทุกอย่างได้อย่างสนุกแบบไม่น่าเชื่อ
เด็กแต่ละคนมีวิธีการ และแบบแผนในการเล่นที่แตกต่างกันออกไปนะยุ้ยว่า
อย่างในภาพ ปลาทูช่วงนั้นน่าจะเพิ่ง 2 ขวบได้
บล็อคยางชุดนี้ มีเลข 1- 10 แม่ซื้อให้ตั้งแต่ยังไม่ขวบดี
เริ่มเล่นจาก หัดใช้มือหยิบ จนจับมาวางต่อกันเป็น Stack ได้
โตหน่อยก็ เริ่มดูเลข เรียนรู้สีต่าง ๆ เล่นกันมาจนโตขนาดที่เห็น
นี่ปล่อยให้เล่นคนเดียว สิ่งที่เห็นคือ
ปลาทูเอาสีไม้มาเสียบในรูปบล็อคยาง แล้ววางต่อ ๆ กัน
แค่นี้เขาก็สนุกของเขาแล้ว
อีกอย่างที่ชอบมาตั้งแต่เล็ก จนเดี๋ยวนี้คือ การต่อจิ๊กซอว์
ทุกวันนี้ก็ชวนแม่พ่อ ต่ออยู่ ถ้าแบบ 300 – 400 ชิ้นต้องเล่นด้วยกัน
แต่ถ้าแบบไม่กี่สิบชิ้น ต่อแล้วแกะ เล่นซ้ำไปซ้ำมา
ของเล่นสอนอะไรลูกเราเยอะนะคะ
สอนให้จัดลำดับความคิด สอนให้แก้ปัญหา
สอนให้ใช้จินตนาการ สอนให้รู้จักรอคอย
สอนให้เล่นร่วมกับคนอื่นได้ สอนให้รู้จักแพ้ รู้จักชนะ
ช่วงนึงที่ปลาทูงอแง เวลาไม่ได้ออกไปหน้าห้องคนแรก
เล่นอะไรก็ไม่ยอมรอ .. ไม่ยอมแพ้
แม่ยุ้ยได้รับคำแนะนำจาก #หมอนัทคลิกนิกเด็กยิ้มแฉ่ง
ว่าให้หาเกมส์กระดานมาเล่นกับลูกบ่อย ๆ
เช่น บิงโก โดมิโน เกมส์เศรษฐี ก็ไอ้เกมส์สมัยรุ่นแม่อย่างเราเล่านั่นหละ
เพราะเกมส์พวกนี้มี กติกา มีกฎ มีการต้องรอ มีแพ้ มีชนะ
เชื่อไหมคะว่า .. เกมส์แก้พฤติกรรมได้จริง ๆ
ใครไม่เชื่อ ลองดูนะ ..
ของเล่นที่ดี ของเล่นที่พัฒนาลูกได้
ไม่จำเป็นต้องแพง
ไม่จำเป็นต้องรุ่นใหม่ล่าสุด
และไม่จำเป็นต้องมีเหมือนใคร ๆ เล่น
ขอแค่พ่อและแม่ เลือกให้อย่างบรรจง
และมองให้รอบด้าน ถึงสิ่งที่จะได้จากของเล่นชิ้นนั้น
บางอย่าง ก็แค่สนุกอย่างเดียวก็พอก็ได้นะ
ไม่ต้องพัฒนากันซะทุกชิ้นไปก็ได้
ขอแค่ .. เล่นอยู่ด้วยกัน หรือเล่นอยู่ข้าง ๆ กันก็พอ
