ของแถมจากโลกภายนอก
หลายคนคงจะต้องเจอกับ “ของแถม” ต่าง ๆ มากมายที่ติดตัวลูกมา
คำพูด คำจา ในแบบที่บ้านเราไมเ่คยพูด ลูกเอามาจากไหน ?
ท่าทาง การชักสีหน้า น้ำเสียง กริยาอาการ แบบนี้มาได้อย่างไร ?
คำหยาบขนาดนี้ แม่พ่อไม่เคยพูดกัน ลูกฉันไปเอามาจากที่ไหน ?
สารพัดสิ่งที่ลูกได้รับรู้ และนำกลับมา ให้พ่อแม่ได้รับทราบด้วย
หลายบ้าน ปวดหัว หลายบ้าน ปวดใจ หลายบ้าน ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร
ก่อนอื่นจะบอกเลยว่า “มันคือธรรมดาของโลก” นะคะ
จากเดิมโลกของลูก ก็กว้างใหญ่แค่บ้านและอ้อมกอดพ่อแม่
พอโตหน่อยโลกของพวกเขาก็กว้างขึ้น มีเพื่อน มีสังคม
แล้วพฤติกรรมต่าง ๆ เด็กก็เลียนแบบกันมา ทำตามกันไป
โดยที่แม่ยุ้ยเชื่อว่า เด็กไม่รู้หรอกคะว่า มันไม่ดี ไม่ควรทำ
เขาแค่เห็นว่า เพื่อนทำกัน เพื่อนพูดกัน เขาก็ทำได้ เขาก็พูดได้
เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรซับซ้อนมากมาย
แล้วก็แค่ลองเอากลับมาทำกับแม่ พูดกับพ่อ ดูซิว่าพ่อแม่จะว่าอย่างไรบ้าง
ก็ไม่ว่าไงคะ บางบ้านก็ปวดหัวไปจนปวดตับอ่อนเลย
หลายบ้านก็เครียดกับสิ่งที่แถมกลับมาไม่เว้นแต่ละวัน
แม่ยุ้ยแค่จะบอกเพียงว่า “โลกของลูกยังต้องกว้างใหญ่กว่านี้อีกมาก”
สิ่งที่เป็นอยู่ จากการได้ไปโรงเรียนใหม่ ๆ นั้น คือ จุดเริ่มต้นเท่านั้นเอง
เราในฐานะพ่อและแม่ เราต้องรู้จักวิธีการจัดการกับของแถมเหล่านี้
แม่ยุ้ยสอนลูกนะคะ ว่า คำนี้ พูดแล้วลูกแม่ดูไม่น่ารักเลย
ลูกก็จะเริ่มเล่าแล้วว่า เพื่อนคนนี้ก็พูดนะแม่ คนนั้นก็พูด
แม่ก็จะบอกว่า ลูกคนอื่นไม่น่ารัก ไม่เป็นไรสำหรับแม่
แต่แม่รักลูกแม่ แม่คงยอมให้ลูกแม่ พูดจาไม่น่ารักแบบนี้ไม่ได้
ก่อนหน้านี้ปลาทูมีพฤิตกรรมชักสีหน้ากลับมาใช้กับทุกคนในบ้าน
แม่ก็พยายามหาต้นฉบับการชักสีหน้าเหล่านั้น
และพอจะทราบสาเหตุ ก็ค่อย ๆ บอกลูกว่า ทำหน้าแบบนี้ ไม่ดีเลยลูก
แต่คำว่า “ไม่ดี” คงไม่ใช่คำตอบสำหรับกรณีนี้ ลูกก็ไม่ดีขึ้น
จนวันหนึ่ง แม่ก็บอกปลาทูว่า “ทำหน้าแบบบนี้ ไม่สวยเลย”
เหมือนจะมีผล ความไม่สวยช่วยได้ “ลูกไปดูซิคนสวยที่ไหน เขาทำหน้าแบบนี้”
เท่าน้ันหละคะ .. ดีขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับหายขาด แต่ก็ค่อย ๆ ดีขึ้น
สิ่งที่พยายามจะบอกคือ จับจุดลูกให้ได้
แล้วก็ค่อย ๆ สอนเขาไปให้รู้จัก เลือกรับ สิ่งที่ได้พบเจอมา
ว่าอะไรควรจะทำตาม และอะไรไม่ควรนำมาทำตาม
สำหรับเด็กวัย 7 ขวบ เหตุผลว่า มันไม่ดีอย่างโน้นอย่างนี้ คงยากไป
แม่ยุ้ยใช้สั้น ๆ แค่ว่า ไม่น่ารักเลย ไม่สวยเลย ทำแบบนี้ไม่ดีเลย
พอแล้วคะ อธิบายยาวไปแลดูจะยากเกินไป แล้วแม่ก็จะกลายเป็นบ่นอีก
ค่อยๆ สอนพื้นฐานการรู้จักเลือกรับสิ่งที่พุ่งเข้ามาหาตัวลูกนะคะ
เพื่อเติบโตขึ้น เขาก็จะรู้จักคิด อย่าได้ใช้เพียงแค่คำสั่ง
เพราะลูกก็จะเติบโตมาแบบต้องรอรับคำสั่ง ประมวลผลเองไม่ได้
สร้างพื้นฐานกันไว้ วัยรุ่นยังมีอะไรให้ต้องเจออีกมาก
สอนให้ลูกรู้จัก แยกแยะเสียตั้งแต่ตอนนี้ น่าจะดีกว่า
กว่าจะเติบโตกันมาสักคน .. ไม่ง่ายเลยเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ยากเกิน “ตั้งใจ” คะ