เห็นอะไรก็ “เงียบไว้ก่อน”
🤫 เห็นอะไรก็ “เงียบไว้ก่อน”
อยากให้วัยรุ่นฟัง ต้องพูดให้ถูกจังหวะค่ะ จะพร่างพรู พร่ำสอน เหมือนสมัยเป็นเด็กน้อย ไม่ได้แล้วนะ ‼️ ถ้าไม่อยากกลายเป็น แม่ขี้บ่น พ่อพูดมาก จงปรับตัวให้ได้ 😂
😅 เรื่องที่ลูกจะต้องรับผิดชอบ จัดการตัวเอง พ่อแม่ ควรถอยออกมาไกลขึ้น ใช้ระบบ เฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ แต่เก็บรายละเอียดไว้คุยเมื่อลูกพร้อมจะฟังดีที่สุดนะ ย้ำว่า เรื่องที่ลูกต้องรับผิดชอบและจัดการเองนะคะ และมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายนะ เราควรปล่อยให้เขาได้เรียนรู้ วิธีการในการบริหารเวลา การจัดลำดับความสำคัญ และค้นพบว่าสิ่งที่เขาคิดและทำอยู่นั้น มันมีผลลัพธ์เช่นไร ด้วยตัวเขาเองก่อน เพราะวัยนี้ เขาอยากลองทำเอง อยากคิดเอง และเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดมากกว่านะแม่ว่า
‼️ จำฟิวตอนที่เราปล่อยให้ลูกกินข้าวเองได้ไหม เลอะเทะแค่ไหนเราก็อดทนรอเก็บตอนท้าย แค่อยากให้ลูกได้เรียนรู้ นั่นหละคะ ฟิวเดียวกัน แค่ตอนนี้มันเปลี่ยนเรื่องราวเท่านั้นเอง แม่ยุ้ยนี่เริ่มปรับตัวเองเข้าสู่โหมดแอบบมองอย่างเงียบ ๆ มาสักพัก แม้จะอยากโวยมากแค่ไหน 😂 แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ค่ะ ลูกจะได้เรียนรู้
🌱เด็กมัธยมมือใหม่ ยังต้องการการฝึกฝนกับการจัดระบบ วางแผน และจัดลำดับความสำคัญในงานต่าง ๆ ที่ได้รับมอบหมายมา มันเยอะแยกมากมายกว่าสมัยประถมมากนัก และยิ่งสถานการณ์การเรียนที่ไม่ปกติในช่วงเวลาแบบนี้ แลดุทุกอย่างจะแออัด จัดคิวกันแน่นมาก
😆 แม่กำลังอยู่ในช่วงเดียวกับการที่ปล่อยให้ลูกอ่านหนังสือสอบเอง ในแบบที่คิดว่าใช่ จำกันได้ไหม ที่อดทนรอ ปล่อยให้จัดการเองและผลสอบออกมานั่นหละคะ เมื่อเขาเห็นผลลัพธ์แล้วเขาจะรับฟัง และยอมรับในคำแนะนำของเรามากขึ้น นั่นขนาดประถมนะ นี่มัธยม ความเชื่อมั่นว่าสิ่งที่คิดมันใช่ มีมากกว่าเดิมไปอี๊ก
📌 เฝ้าดู เก็บรายละเอียด และรอคอยเวลาที่ใช่ เช็คอารมณ์ลูกก่อนจะพูด แล้วเลือกเวลาที่สบาย ผ่อนคลายหน่อย คุยกันค่ะ แม่ขอยกตัวอย่างแนวทางที่แม่ใช้ที่บ้านนะ ว่าแม่เปิดบทสนทนาแบบไหน
✅ เรื่องนี้ ถึงไหนแล้วลูก ? แล้วหนูทำได้แค่ไหนแล้ว เหลืออีกเยอะไหม ? แล้วคิดว่า จะเสร็จเมื่อไหร่ กำหนดส่งวันไหน คิดว่าทันไหม ? แต่ละคำถามเปิดโอกาสให้ลูกได้ตอบนะคะ ฟังเขาว่าเขาคิดยังไง
✅ หนูรู้สึกยังไงบ้างกับเรื่องนี้ ?
✅ หนูว่าหนูมีวิธีจัดการเรื่องนี้ในแบบอื่นอีกไหมลูก คิดแผนสำรองเผื่อไว้รึยัง ?
💙 สมัยแม่นะ แม่ทำแบบนี้ ? ตอนพ่อเรียนชั้นเดียวกับหนู พ่อทำแบบนี้ แม่รู้สึกแบบไหนถึงทำแบบนั้น เพราะอะไรพ่อถึงทำแบบนั้น
💙 แม่คิดว่าหนูควรลองคิดแบบนี้ไว้เผื่อด้วยก็ดีนะ
🤝 เราพ่อแม่มีหน้าที่เสนอความคิดเห็น และเล่าตัวอย่างจากเหตุการณ์คล้าย ๆ กันจากประสบการณ์ของเราเท่านั้นนะคะ ลูกจะทำตาม หรือไม่ อันนี้ต้องรอดูกันต่อไปนะ ถ้าลูกเขาคิดได้ในมุมที่เปลี่ยนไป หรือเก็บคำแนะนำของเราไปลองคิด เขาจะปรับวิธีของตัวเอง
📍 สิ่งที่บ้านเราพยายามจะไม่ทำเลยคือ : ทำไมทำแบบนี้หละลูก ทำไปไม่ทำแบบนั้น ทำแบบนี้ซิ คิดแบบนั้นซิ ไม่ได้ใช้ไม่ได้ ทำแบบนี้ไม่ได้ มานี่ แม่ทำให้ คือสิ่งที่ตำหนิ และ ตัดสินกันโดยไม่ฟังแนวคิดลูก หรือไม่ได้เห็นผลกับตัวลูกก่อนเราจะไม่ทำ เราอยากให้ลูกเข้าใจค่ะ เราอยากให้เขาได้เรียนรู้
😉 สิ่งหนึ่งที่บ้านเราคิดเสมอคือ เราต้องยอมผิดพลาดก่อน เราถึงจะค้นหาวิธีที่ดีกว่าได้ และสำคัญที่สุดคือ การได้คิด ในแบบที่คิดได้เอง ไม่ใช่ทำเพราะถูกสั่งให้ทำ เพราะไม่อยากมีปัญหากับพ่อแม่ เราอยากให้ลูกคิดได้เองจริง ๆ ปีนี้เพิ่ง ม.1 เรายังมีโอกาสที่จะฝึกเขา ดีกว่าปล่อยให้เขาทำอะไรไม่เป็น คิดไม่ได้ไปตลอด
หมายเหตุ : วิธีนี้จะได้ผลลัพธ์ดีแค่ไหนสำหรับบ้านอื่น ๆ แม่ไม่แน่ใจนะคะ แต่ที่บ้านเลือกทำแบบนี้ เพราะคิดแล้วว่า มันเหมาะสมกับลูกเราที่สุด สุดท้ายลูกเราจะเติบโตเป็นแบบไหน เราเองก็ตอบไม่ได้ค่ะ แต่เราคิดว่า เราพยายามฝึกให้เขาได้คิด สอนให้เขาได้ทำเอง ในวันที่เรายังดูอยู่ได้ นั่นคือดีที่สุดแล้ว
