มนุษย์แม่รำพึง

ทุกอย่างมีสาเหตุ มีที่มาเสมอค่ะคุณแม่ คุณพ่อทั้งหลาย และการโกหกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ด้วย สมัยเราเป็นเด็ก เราเคยโกหกไหมค่ะ ? บางคนก็ตอบว่า เคย บางคนก็อาจจะนึกไม่ออก และเมื่อวันที่เราเติบโตเป็นพ่อคน แม่คน แล้วพบว่า “ลูกโกหกเรา” เราควรทำอย่างไร ? แม่ยุ้ยขอตอบเรื่องนี้ในฐานะ “แม่” นะคะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์สาขาใดทั้งสิ้น

เมื่อหลายวันก่อน เด็กน้อยม้าเคิฟโดนแม่ดุเสียงดัง ขณะที่กำลังกลิ้งตัวบนลูกบอลยักษ์สำหรับออกกำลังกายไปหน้าทีวี บ้านเพื่อนแม่ยุ้ย ครั้งแรกบอกให้ หยุดลูก ยังไม่หยุด ครั้งที่สอง เดซิเบลเพิ่มโดยอัตโนมัติเลย ผลคือหยุดค่ะ แต่หน้างอ คอหักไปตามระเบียบ เดินไปหลบมุมงอนเงียบ ๆ อยู่คนเดียว แม่ยุ้ยทิ้งระยะเวลาให้สักพัก แล้วเดินไปเรียกมาคุยว่า รู้ไหมว่าทำไมแม่ถึงดุให้ลูกหยุดเล่น พร้อมทั้งจูงมือมาหน้าทีวี ชี้ไปที่

หากพบว่า สิ่งที่เราทำนั้นมันไม่ถูกต้อง และเราทำลงไปแล้ว สิ่งที่คุณเลือกที่จะทำคืออะไรค่ะ “ช่างมัน ทำไปแล้ว ไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เราก็ไม่รู้นิ ก็ทำตามคนอื่นเค้า คนอื่นก็ทำแบบนี้” หรือ “ย้อนกลับไปบอกว่า ที่ฉันทำไปมันไม่ใช่นะ ที่ถูก ที่ควรมันคือแบบนี้” และอีกมุมหนึ่งถ้าเราคือคนที่ “เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นว่ามันไม่ใช่” เราควรเลือกที่จะ “บอกให้คนทำแก้ไข” หรือ

ปลาทูฟันโยก ทั้งบนและล่างมาตั้งแต่ปีใหม่ ถึงเวลานัดหมอฟัน หมอบอกว่า ให้กลับบ้านไปโยกเองก่อนนะคะ ยังไม่ต้องรีบถอน ถึงแม้ฟันล่างจะขึ้นใหม่มาแล้ว หมอบอกว่า มันคือธรรมชาติ เดี๋ยวฟันแท้จะค่อย ๆ ขยับออกมาข้างหน้าเองเมื่อมีที่ว่าง ระหว่างนี้ อีก 3 เดือนไปโยกเองนะคะ ถ้าหลุดก็ไม่ต้องมาถอนนะ หมอสงสาร ไม่อยากให้ถอนฟันเลย แม่คิดแบบเดียวกับหมอนะ

มีคุณแม่หลายท่านมาปรึกษา พูดคุย กับแม่ยุ้ย ในเรื่องมุมมองการเรียนของลูกในยุคกนี้ ว่าเด็กอย่างปลาทู ไม่เรียนพิเศษวิชาการเลย แม่ยุ้ยไม่เน้นเกรด ไม่เน้นคะแนน แล้วก็ไม่ได้ติวเข้มลูกมากมาย ลูกแม่ยุ้ยจะแข่งกับคนอื่นได้เหรอค่ะ อาจจะเพราะทุกคนไม่เคยได้เห็นผลการเรียนของ “ด.ญ. ปลาทู” กันเลยด้วยหละมั้ง ขอยุ้ยตอบตรงนี้นะคะ .. อันนี้คือมุมมองของครอบครัวเรา ที่เห็นตรงกัน ซึ่งขอขึ้นตัววิ่งไว้ก่อนว่า “มันคือความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ”

เลี้ยงกันมา ก็อยากตามใจ ไม่อยากขัดใจ ไม่อยากให้ร้องไห้ ไม่อยากให้ลูกเสียใจ ไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่ดี ไม่อยากเห็นลูกผิดหวัง ไม่อยากให้ลูกเศร้า เอาน่าเรื่องเล็ก ๆ น้อยๆ ลูกยังเล็ก จะไปอะไรมากมายนักหนา คำข้างบน .. มันเป็นคำที่ได้ยินกันบ่อยมาก โดยเฉพาะจากคนรุ่น ปู่ย่า ตายาย ที่นำมาใช้กับหลาน

บ้านเรามีไลน์กรุ๊ปค่ะ มีเราสามคนพ่อแม่ลูก และเป็นตัวช่วยหนึ่งในการฝึกสะกดคำและอ่านของปลาทู แม่ยุ้ยเอามือถือเก่าของพ่อให้ปลาทูใช้ ไม่ได้ใส่ซิม ให้ใช้แต่ Wi-Fi ในบ้าน เรื่องนี้อาจจะขัดกับหลายแนวคิด หลายแนวทางของหลาย ๆ บ้าน แต่อย่าเพิ่งรีบตัดสินกันนะคะ ลองอ่านให้จบก่อน บ้านเรามีกติกาในการเล่นเกมส์ เล่นมือถือ คือให้เล่นได้วันละ 30 นาทีในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ และวันปิดเทอม

จะสอบอีกแล้ว .. และก็ได้จะได้ปิดเทอมแล้ว เด็กบ้านนี้ท่องถึงปิดเทอมแล้วคะ บ้านอื่น ๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง เรื่องสอบเนี่ยบอกได้เลยว่า บ้านนี้ เตรียมพร้อมเรื่อย ๆ พร้อมบ้าง ไม่พร้อมบ้างไปตามเรื่อง ช่วงนี้พ่อเป็นคนสอนการบ้านเป็นหลักด้วย เนื่องจากแม่ดูแลงานบ้านและลูกค้าเยอะขึ้น หลายอย่างที่เปิดดูสิ่งที่ลูกเรียน แล้วอึ้ง ว่า สมัยแม่เรียนแบบนี้ตอนโตกว่าหนูเยอะเลย ปลาทูตอบกลับมาว่า

“การบ้าน” คือ สิ่งที่มีไว้เผื่อฝึกให้ลูกรู้จักหน้าที่ และ รู้จักคำว่า รับผิดชอบ ไม่ทำ แม่ไม่ช่วย ลืมเอาสมุดจดมา เช้ามาก็ไปคุยกับครูเอาเอง แล้วลูกก็ได้เรียนรู้กระบวนการต่าง ๆ ผ่าน “การบ้าน” “การสอบ” คือ สิ่งที่มีไว้เผื่อให้ลูกได้เรียนรู้ถึง กฎเกณฑ์ ที่จะต้องทำตาม ด้วยตัวของตัวอง

ทำกันอย่างไรคะ หากได้รับคำว่า “ควรฝึกฝนเพิ่มเติม” จากครูประจำชั้นลูก หรือ “Keep Practicing” จาก Teacher หลายบ้านอาจจะ ปรับระดับเสียงในการคุยกับลูกทันทีเลยว่า ทำไมเป็นแบบนี้ !! หรือ ทำไมไม่ตั้งใจ สิ่งเหล่านั้นคือ คำตำหนิ บ่นว่า ใช่ไหมหละคะ ??