ลูกวัยประถม

แม่สอนลูกเสมอว่า ทำในสิ่งที่ชอบแล้วเราจะมีความสุข ให้ลูกค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วลองอยู่กับมันเพื่อเช็คว่า เรามีความสุขกับสิ่งเหล่านี้ไหม ในอีกมุมหนึ่งที่แม่ก็สอนลูกเช่นกันคือ ชีวิตจริงเราเลือกทำแต่สิ่งที่ชอบไม่ได้เสมอไปนะลูกนะ เวลาต้องเจอสิ่งที่ไม่ชอบ เราก็จะต้องรูุ้จักฝืนใจ ตั้งใจทำมันให้สำเร็จลุล่วงไปได้เช่นกัน ตอนนี้ลูกก็เข้าใจสิ่งเหล่านี้จากเรื่องเรียนที่ลูกต้องเจอ จะเรียนแต่วิชาที่หนูชอบอย่างเดียวเลย มันเป็นไปไม่ได้ หนูไม่ชอบเลข แต่หนูก็ยังต้องเรียนเลขอยู่ดี แถมในชีวิตจริง แม่เชื่อว่า ทุกอาชีพมีเลขเกี่ยวข้องทั้งหมดเลยลูก แค่มากหรือน้อยเท่านั้นเอง ★

คำถามจากปลาทูน้อยลูกแม่วันนี้ คือ ➟ มีโรงเรียนที่เรียนที่สอนแต่ศิลปะไหมแม่ วันทั้งวันวาดแต่รูป ทำงานประดิษฐ์ ระบายสี คำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวแม่คือ เพาะช่าง มั้งลูก แต่ทุกคนที่จะเรียนแบบนั้นได้ก็ต้องผ่านการศึกษาขั้นพื้นฐานก่อนนะลูกนะ เขาจะมีประกาศรับเด็กที่เรียนจบ ม.3 หรือ ม.6 ถึงจะไปเรียนได้แล้วแต่ที่นั่นหละ ➟ ทำไมต้องเรียนวิชาชาอื่นที่ไม่ชอบด้วยหละแม่ ? หนูไม่ชอบเรียนคณิตเลย

การยอมรับคือจุดเริ่มต้นสำคัญของหลาย ๆ อย่าง . ยอมรับความจริง ผิดก็ยอมรับว่าผิด ยอมรับว่ายังทำได้ไม่ดี ยอมรับว่าเราไม่รอบคอบ . . การยอมรับ คือการเปิดใจ สำรวจตรวจสอบตัวเอง ตามสิ่งที่เป็น ตามสิ่งที่เกิดขึ้น และเมื่อใดที่เราเปิดใจ การพัฒนาจะเกิดขึ้น แม่ยุ้ยเชื่อแบบนั้นนะคะ . เรื่องราวในชีวิตลูกค่อย

จงมั่นใจใน “จุดยืน” ที่มั่นใจแล้วว่า เหมาะสมกับลูกเรา เด็กแต่ละคนต่างกัน .. สิ่งที่ลูกคนอื่นมีความสุข ลูกเราอาจจะไม่ได้สุขแบบลูกเขาก็ได้นะ อะไรที่ใครว่าดี ก็ไม่ได้แปลว่าจะดีกับลูกเราด้วยเช่นกัน . . พ่อแม่ และครอบครัว คือคนที่รู้จักเด็กของเราดีที่สุด . . เด็กแต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน .. สิ่งที่ลูกคนอื่นทำได้ดี

ถึง ปลาทูลูกรัก ช่วงสามสี่วันที่ผ่านมานี้ แม่และพ่อมีเรื่องได้เรียนรู้อย่างนึงที่สำคัญมาก นั่นคือเรื่องของ “เวลา” ลูกรู้ไหมว่า เราทุกคนมีเวลาที่นับถอยหลังติดตัวมากันทุกคน นั่นคือ “เวลาในชีวิตของเรา” ไงลูก ทุกคนเกิดมามีเวลาติดตัวมาไม่เท่ากัน บางคนมีมาก บางคนมีน้อย แต่สิ่งที่แม่จะสอนลูกในวันนี้ ไม่ใช่เรื่อง มาก หรือ น้อยของเวลาที่มี แต่แม่กำลังจะบอกลูกรักของแม่ว่า

ทุกอย่างมีสาเหตุ มีที่มาเสมอค่ะคุณแม่ คุณพ่อทั้งหลาย และการโกหกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ด้วย สมัยเราเป็นเด็ก เราเคยโกหกไหมค่ะ ? บางคนก็ตอบว่า เคย บางคนก็อาจจะนึกไม่ออก และเมื่อวันที่เราเติบโตเป็นพ่อคน แม่คน แล้วพบว่า “ลูกโกหกเรา” เราควรทำอย่างไร ? แม่ยุ้ยขอตอบเรื่องนี้ในฐานะ “แม่” นะคะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์สาขาใดทั้งสิ้น

เมื่อหลายวันก่อน เด็กน้อยม้าเคิฟโดนแม่ดุเสียงดัง ขณะที่กำลังกลิ้งตัวบนลูกบอลยักษ์สำหรับออกกำลังกายไปหน้าทีวี บ้านเพื่อนแม่ยุ้ย ครั้งแรกบอกให้ หยุดลูก ยังไม่หยุด ครั้งที่สอง เดซิเบลเพิ่มโดยอัตโนมัติเลย ผลคือหยุดค่ะ แต่หน้างอ คอหักไปตามระเบียบ เดินไปหลบมุมงอนเงียบ ๆ อยู่คนเดียว แม่ยุ้ยทิ้งระยะเวลาให้สักพัก แล้วเดินไปเรียกมาคุยว่า รู้ไหมว่าทำไมแม่ถึงดุให้ลูกหยุดเล่น พร้อมทั้งจูงมือมาหน้าทีวี ชี้ไปที่

ปลาทูฟันโยก ทั้งบนและล่างมาตั้งแต่ปีใหม่ ถึงเวลานัดหมอฟัน หมอบอกว่า ให้กลับบ้านไปโยกเองก่อนนะคะ ยังไม่ต้องรีบถอน ถึงแม้ฟันล่างจะขึ้นใหม่มาแล้ว หมอบอกว่า มันคือธรรมชาติ เดี๋ยวฟันแท้จะค่อย ๆ ขยับออกมาข้างหน้าเองเมื่อมีที่ว่าง ระหว่างนี้ อีก 3 เดือนไปโยกเองนะคะ ถ้าหลุดก็ไม่ต้องมาถอนนะ หมอสงสาร ไม่อยากให้ถอนฟันเลย แม่คิดแบบเดียวกับหมอนะ

เลี้ยงกันมา ก็อยากตามใจ ไม่อยากขัดใจ ไม่อยากให้ร้องไห้ ไม่อยากให้ลูกเสียใจ ไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่ดี ไม่อยากเห็นลูกผิดหวัง ไม่อยากให้ลูกเศร้า เอาน่าเรื่องเล็ก ๆ น้อยๆ ลูกยังเล็ก จะไปอะไรมากมายนักหนา คำข้างบน .. มันเป็นคำที่ได้ยินกันบ่อยมาก โดยเฉพาะจากคนรุ่น ปู่ย่า ตายาย ที่นำมาใช้กับหลาน

จะสอบอีกแล้ว .. และก็ได้จะได้ปิดเทอมแล้ว เด็กบ้านนี้ท่องถึงปิดเทอมแล้วคะ บ้านอื่น ๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง เรื่องสอบเนี่ยบอกได้เลยว่า บ้านนี้ เตรียมพร้อมเรื่อย ๆ พร้อมบ้าง ไม่พร้อมบ้างไปตามเรื่อง ช่วงนี้พ่อเป็นคนสอนการบ้านเป็นหลักด้วย เนื่องจากแม่ดูแลงานบ้านและลูกค้าเยอะขึ้น หลายอย่างที่เปิดดูสิ่งที่ลูกเรียน แล้วอึ้ง ว่า สมัยแม่เรียนแบบนี้ตอนโตกว่าหนูเยอะเลย ปลาทูตอบกลับมาว่า